Σήκω ψυχή μου δώσε ρεύμα...

Ο Ολυμπιακός δεν διανύει την καλύτερη του στιγμή εδώ και ενάμιση μήνα περίπου. Δεν είναι τυχαίο πως πριν το δεύτερο ματς της σειράς μετρούσε 5 ήττες σε 6 ματς στην EuroLeague. Έχει αρκετά προβλήματα με τραυματισμούς, σημαντικές απουσίες, παίκτες ντεφορμέ που προσπαθούν να συνέλθουν, ορισμένους ξένους που παρουσιάζονται κατώτεροι των περιστάσεων και όλα αυτά είναι λογικό να επηρεάσουν την χημεία της ομάδας. Υπήρξαν και θέματα εντός παρκέ. Μονότονος και προβλέψιμος στην επίθεση, soft στην άμυνα, αλλά και μία έλλειψη αποφασιστικότητας. Οι Πειραιώτες είχαν κάπως χάσει τον εαυτό τους, την ταυτότητα τους.

Η αγαπημένη του θέση: με την πλάτη στον τοίχο

Βέβαια, η ήττα στο πρώτο παιχνίδι έφερε τους Πειραιώτες στην αγαπημένη τους θέση, με την πλάτη στον τοίχο. Όπως είχαμε αναφέρει και στο προηγούμενο blog άλλωστε, αυτή η ομάδα ποτέ δεν διάλεξε τον εύκολο δρόμο για να φτάσει στα Final Four. Πάντα επέλεγε το δύσβατο μονοπάτι, λες και σιχαίνεται τον ρόλο του φαβορί και απολαμβάνει να συναρπάζει τα πλήθη και να θριαμβεύει έχοντας τον ρόλο του αουτσάιντερ. Και πλέον είναι! Όπως είπε σωστά ο Γιάννης Σφαιρόπουλος "το πρέπει τώρα το έχει η Ζαλγκίρις, όχι εμείς". Οι Λιθουανοί είναι αυτοί που πλέον έχουν το άγχος να αξιοποιήσουν το break στο ΣΕΦ. Η μπάλα στο γήπεδο τους θα ζυγίζει περισσότερα κιλά, έρχονται ματς στο Κάουνας που θα κρίνουν σε μεγάλο βαθμό το ποιος θα πάρει την πρόκριση, έχουν μία πρόκληση που πρέπει να διαχειριστούν, η πίεση αυξάνεται και οι "ερυθρόλευκοι" νιώθουν πάντα... ζωντανοί σε αυτές τις καταστάσεις, έχοντας τις προσωπικότητες για να κάνουν την διαφορά στα δύσκολα. Δώστε τους "do or die" παιχνίδια και πάρε τους την ψυχή, αυτή που κατέθεσαν περίτρανα στο παρκέ του ΣΕΦ για το 1-1.

Αμφέβαλε κανείς πως οι Πειραιώτες δεν θα αντιδρούσαν; Όποιος παρακολουθεί από κοντά αυτή την ομάδα τα τελευταία χρόνια, γνωρίζει καλά το "dna" της, τον χαρακτήρα της, την αυταπάρνηση της, το ένστικτο της επιβίωσης που την κρατά όρθια όλα αυτά τα χρόνια, τη νοοτροπία νικητή που έχει, τα γρήγορα αντανακλαστικά που δείχνει στα ζόρια, την περηφάνια της. Η αμφισβήτηση αποτελεί τροφή τους και ξέρουν καλά πως γελάει καλύτερος όποιος γελά τελευταίος. Η Ζαλγκίρις πλήγωσε τον εγωισμό των παικτών του Ολυμπιακού και εκείνοι... ξύπνησαν.

Επιτέλους: πάθος, σκληράδα και άμυνα!

Από θέμα τακτικής, οι Πειραιώτες αποφάσισαν αυτή την φορά να παίξουν περισσότερο άμυνα με αλλαγές για να περιορίσουν την δραστηριότητα του Πάνγκος, κάτι που το πέτυχαν, αλλά δεν κρίθηκε εκεί το ματς. Η διαφορά σε σχέση με τη πρώτη αναμέτρηση είναι στο γεγονός πως οι γηπεδούχοι μπήκαν στο παρκέ με αποφασιστικότητα. Το μάτι τους... γυάλιζε και το κίνητρο τους ήταν ισχυρό.

Έβγαλαν πάθος και σκληράδα στο παιχνίδι τους σε σύγκριση με την soft συμπεριφορά, το άγχος και την ατολμία τους στην προηγούμενη αναμέτρηση. Ήταν μαχητικοί μέσα στην ρακέτα (36-29 τα ριμπάουντ, με τους Λιθουανούς να έχουν μόλις 3 επιθετικά), πήγαν το ματς στις επαφές, στη δύναμη και έστειλαν... μήνυμα πως μπορούν και εκείνοι να ρίξουν ξύλο αν τους αφήσουν. Έπαιξαν άμυνα και κυρίως θυμήθηκαν πως μπορούν να κερδίζουν μέσω της καλής τους άμυνας "πνίγοντας" τον εκάστοτε αντίπαλο. Στο πρώτο ματς η Ζαλγκίρις έκανε μόλις 7 λάθη, στο δεύτερο μέτρησε 16 (!) δείγμα της αυξημένης πίεσης του Ολυμπιακού.

Παπανικολάου: εργοστάσιο παραγωγής ενέργειας

Η αυτοθυσία των Κώστα Παπανικολάου και Γιώργου Μπόγρη αξίζει ιδιαίτερης μνείας και δικαιολογημένα πήραν τα εύσημα, καθώς αν και τραυματίες έκαναν υπερπροσπάθεια συνεισφέροντας ο καθένας στον τομέα του. Ο 28χρονος φόργουορντ όμως είναι μία περίπτωση μόνος του. Πρόκειται για... εργοστάσιο παραγωγής ενέργειας!

Μπήκε στο ματς... αγριεμένος, "δάγκωνε" στην άμυνα, πάλευε για κάθε κατοχή της μπάλας, έτρεχε πάνω-κάτω στο παρκέ, έδωσε μάχες σώμα με σώμα (με δύο μπανταρισμένα γόνατα παρακαλώ), έβγαλε σκληράδα στο παιχνίδι του και ξεχείλιζε από πάθος σε κάθε του κίνηση, με τον αστείρευτο ενθουσιασμό του να παρασύρει και να δίνει "ρεύμα" όχι μόνο στους συμπαίκτες του, αλλά και σε ολόκληρο το ΣΕΦ, το οποίο και σήκωσε στο... πόδι.

Η συγκεκριμένη αγωνιστική του συμπεριφορά δεν έχει να κάνει μόνο με τον χαρακτήρα του. Έχει σχέση και με το "δέσιμο" που έχει με τους παλιότερους συμπαίκτες του, την παρέα του. Ο Ολυμπιακός είναι η ομάδα του, την "πονάει", έχει ζήσει μαζί της στιγμές ζωής και δεν θα μπορούσε να απουσιάσει από μία τόσο σημαντική αναμέτρηση. Αν και δεν είναι 100% έτοιμος, με την παρουσία του στο παρκέ έδειξε σε όλους το τι έχασαν οι Πειραιώτες με την απουσία του στα προηγούμενα ματς. Γεμάτη εμφάνιση και από τον Βαγγέλη Μάντζαρη (6 πόντοι, 2/2 τρίποντα, 7 ασίστ, 5 ριμπάουντ), την οποία είχε ανάγκη τόσο εκείνος, όσο και οι Πειραιώτες.

"Σκότωσε" το deja vu και "καθάρισε" το ματς στο τέλος: είχε να το κάνει καιρό

Τις δύο τελευταίες φορές στο ΣΕΦ, ο Ολυμπιακός έχασε από την Ζαλγκίρις σχεδόν με τον ίδιο τρόπο. Προηγήθηκε στο πρώτο ημίχρονο με διψήφια διαφορά στο σκορ και μετά οι Λιθουανοί έφεραν τα πάνω-κάτω, τα ματς πήγαν στη παράταση και στο τέλος νίκησαν! Τώρα, παραλίγο να έπεφτε και πάλι στην ίδια παγίδα. Διψήφια διαφορά, έλεγχε την κατάσταση, αλλά το κακό του τρίτο δεκάλεπτο έφερε το σκορ στο 54-54 στο 30', με τα... φαντάσματα να επιστρέφουν.

Τα... ξόρκισε όμως ο Ολυμπιακός με την αποφασιστικότητα του στην τελευταία περίοδο, δείχνοντας έμπρακτα στο παρκέ πως "πείναγε" περισσότερο για τη νίκη. Έδειξε χαρακτήρα, νοοτροπία νικητή, έβγαλε μεγάλες άμυνες, ειδικά με τον Πρίντεζη (λες και έγινε πάλι 24 ετών), με τα τρία σερί εύστοχα τρίποντα (Μάντζαρης, Παπανικολάου, Πρίντεζης) και το επί μέρους σκορ 14-1 (68-55) στο 37' να "σκοτώνουν" την Ζαλγκίρις. Είχαν καιρό να "καθαρίσουν" ένα παιχνίδι οι "ερυθρόλευκοι" επιβάλλοντας τον ρυθμό τους, καθώς στις τελευταίες εβδομάδες είχαν άσχημα τελειώματα στις αναμετρήσεις τους. Αυτή την φορά όμως δεν άφησαν περιθώρια και ελπίδες στον αντίπαλο, δείχνοντας στην κρίσιμη στιγμή το ποιος είναι το αφεντικό.

Και τώρα Κάουνας! Αν μπορεί ο Ολυμπιακός να κάνει το "break" εκεί; Το έκανε πέρσι στην Κωνσταντινούπολη κόντρα στην Εφές, σαφώς και μπορεί και τώρα, αλλά θα έχει δύσκολο έργο. Και όπως είπαμε: φαβορί είναι τώρα η Ζαλγκίρις...

Τwitter: Notispsi