Δόκτορ... Γιάνις και Μίστερ... Στρέλνιεκς: Από τα 11/16 τρίποντα στο 1 σουτ

Ο Γιάνις Στρέλνιεκς έχει μεγάλη ποιότητα σε σκορ, περιφερειακό σουτ και δημιουργία. Διαθέτει το τσαγανό να παίρνει την ομάδα στις πλάτες του στα δύσκολα. Έχει δείξει χαρακτήρα στις τελευταίες κρίσιμες περιόδους, σε αρκετά παιχνίδια φέτος του Ολυμπιακού, δείχνοντας τόσο το «εκτελεστικό» του ένστικτο, όσο και το κρύο αίμα που διαθέτει σε στιγμές που η μπάλα… καίει. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα ο τρόπος που ηγήθηκε των «ερυθρολεύκων» στη νίκη των παικτών του Ντέιβιντ Μπλατ κόντρα στη Μπάγερν στο Μόναχο.

Ένας σημαντικός και πολύτιμος παίκτης για τους Πειραιώτες, ο οποίος όταν είναι καλά, αυτόματα ανεβάζει επίπεδο την ομάδα του. Έχει όμως ένα κακό συνήθειο φέτος. Παρουσιάζει αστάθεια! Κάνει τρία-τέσσερα σερί εξαιρετικά παιχνίδια και μετά ακολουθούν δύο-τρία στα οποία είναι κατώτερος των περιστάσεων. Προφανώς και δεν γίνεται να πιάνει πάντα υψηλά στάνταρ απόδοσης, ούτε περιμένει κάποιος από εκείνον να ρίχνει «20άρες» σε κάθε ματς, αλλά πρέπει ακόμη και στη λιγότερο αποδοτική του μέρα, να είναι χρήσιμος και να μην «εξαφανίζεται».

Να φέρουμε ένα παράδειγμα. Στο "διπλό" του Ολυμπιακού στην Βαρκελώνη ήταν... άφαντος. Έμεινε στο "μηδέν" σε 23 λεπτά συμμετοχής, παίρνοντας πάνω του μόλις ένα σουτ, δείχνοντας άτολμος και αδρανής. Μετά, ακολούθησε το ρεσιτάλ του σε τρία σερί παιχνίδια, στα οποία πήρε πρωτοβουλίες, δείχνοντας την κλάση του. Κόντρα σε Γκραν Κανάρια, Νταρουσάφακα και Παναθηναϊκό, είχε μέσο όρο 14.6 πόντους με 68.7% ποσοστό ευστοχίας (11/16) στα τρίποντα (!) πραγματοποιώντας καταπληκτικές εμφανίσεις. Χαιρόσουν να τον βλέπεις. Στη συνέχεια; Μόλις 2 πόντοι κόντρα στη Μπασκόνια και 4 απέναντι στην Ρεάλ, έχοντας συνολικά 0/1 σουτ πίσω από τα 6.75 μέτρα.

Είναι κρίμα να αδικεί τον εαυτό του. Ο Ντέιβιντ Μπλατ περιμένει από τον Γιάνις Στρέλνιεκς να αποκτήσει διάρκεια στην απόδοση του και κόντρα στην Χίμκι να επανέλθει στις καλές εμφανίσεις. Είναι ένας προπονητής που εμπιστεύεται το ένστικτο των παικτών του, δίνει ελευθερίες στον Λετονό, αλλά ορισμένες φορές ο παίκτης (αδικαιολόγητα) σαν να... κλείνεται στο καβούκι του.