Ο αντισυμβατικός και σπάνιος Μάριο Χεζόνια

Από τη στιγμή που αναδείχθηκε το πηγαίο του ταλέντο, από την ομάδα Νέων της Ζάγκρεμπ, δίπλα στον Ντάριο Σάριτς, ο Σούπερ Μάριο βρέθηκε στη Μπαρτσελόνα στα 17 του χρόνια. Η προσαρμογή του στην Ισπανία δεν ήταν εύκολη, ο χρόνος συμμετοχής του ήταν μικρός τα πρώτα χρόνια. Αλλά φαινόταν από νωρίς ότι οι ικανότητες του Χεζόνια ήταν τεράστιες. Και σύντομα, θα άνοιγε τα φτερά του, μακριά από τη Βαρκελώνη.

Όπως κι έγινε το 2015, όταν επιλέχθηκε στο Νο.5 του ντραφτ από τους Ορλάντο Μάτζικ. Μια επιλογή που έδειχνε τη πίστη του οργανισμού στον 20χρονο τότε Μάριο. Ακολούθησε μια πρώτη χρονιά στην οποία έδειξε τα χαρίσματά του, αλλά βρισκόταν σε μια ομάδα χωρίς ιδιαίτερο ταλέντο κι υψηλούς στόχους.

Ίσως, θα μπορούσαμε να πούμε πως η ρούκι σεζόν του Χεζόνια ήταν η μοναδική στην οποία αντιμετωπίστηκε σαν κάτι σπουδαίο. Από τη σεζόν 2016-17, ο χρόνος του μειωνόταν συνεχώς. Ο προπονητής των Μάτζικ ήθελε περισσότερη άμυνα από τον Κροάτη, δεν έφταναν οι επιθετικές του αρετές.

Ο Μάριο Χεζόνια είχε θέση στο NBA, αλλά - σαν τη καριέρα του μπορούμε να πούμε - δεν έβρισκε ποτέ κάτι μόνιμο, κάτι σταθερό. Μονοετές με τους Νικς. Μονοετές με το Πόρτλαντ. Η απόδοσή του μεταβαλλόταν συνεχώς. Αν κάποιος ψάξει τις καλύτερες στιγμές του Χεζόνια στο NBA, θα τρίβει τα μάτια του. Θα νομίζει πως πρόκειται για έναν All-Star, με ασύλληπτα νούμερα. Αλλά δεν ήταν έτσι.

Η φυγή του από το NBA ήταν θέμα χρόνου. Ο ίδιος φάνηκε ότι είχε ξενερώσει. Τελικά, λίγο ο COVID, η τύχη κι ο... Ενές Καντέρ, ο Χεζόνια βρέθηκε το Φλεβάρη του 2021 στον Παναθηναϊκό. Μια μεταγραφή -έκπληξη, μιας και ο Παναθηναϊκός εκείνης της σεζόν θα ήταν ο πρωταθλητής Ελλάδας (ο Ολυμπιακός ήταν στην Α2), ενώ στην Euroleague ήταν η πρώτη από τις τρεις μαύρες χρονιές που θα ακολουθούσαν.

Ο Χεζόνια χάρηκε και πάλι το μπάσκετ. Αλλά δε ξέχασε τις συνήθειές του. Έφυγε με το τέλος της σεζόν και πήγε στην Ούνιξ Καζάν. Ιδιαίτερη κίνηση. Εκεί, αφοσιώθηκε περισσότερο στο άθλημα, αλλά η αποβολή των ρωσικών ομάδων του τέλειωσαν τη σεζόν το Φλεβάρη.

Από το καλοκαίρι κι έπειτα, ο Κροάτης πήγε στη Ρεάλ. Εκεί που θα έπρεπε να βρίσκεται από τη στιγμή που έφυγε από το ΝΒΑ. Σε μια ομάδα πρωταθλητισμού, με στόχους σε εγχώριο κι ευρωπαϊκό επίπεδο, ανεξαρτήτως κατάστασης. Μια ομάδα στην οποία θα μπορούσε να βρει τη χαμένη του σταθερότητα. Ο Χεζόνια υπέγραψε το καλοκαίρι του 2024 επέκταση μέχρι το 2029. Έστω και αργά, ο 30χρονος πλέον Μάριο βρήκε το σπίτι του.

Ταυτόχρονα, συνεχίζει να δείχνει την ηγετική του φύση με την Εθνική του ομάδα, όπου είναι ξεκάθαρα το νο.1. Δυστυχώς δε θα τον απολαύσουμε στο επόμενο Eurobasket. Και είναι κρίμα. Όχι για τους 37 που πέτυχε στο κρίσιμο παιχνίδι κόντρα στη Γαλλία. Αλλά επειδή είναι αυτός που είναι.

Παίκτες σαν τον Χεζόνια, σπανίζουν στις μέρες μας. Αθλητές με πηγαίο ταλέντο, τρομερές αθλητικές ικανότητες και επιθετικές αρετές, που φτιάχνουν το δικό τους δρόμο και δεν ακολουθούν τη πεπατημένη. Ο Κροάτης έχει ακούσει πολλά για τις επιλογές του, αλλά για αυτό είναι one of a kind. Γιατί ο ίδιος φρόντισε να δείξει τη διαφορετικότητά του, με το δικό του μοναδικό τρόπο.

Υ.Γ. Σε όσους κατέβουν στις 28 Φεβρουαρίου στις πορείες, να σας ζητήσω δύο πράγματα. Πρώτον, να προσέχετε τον εαυτό σας. Δεύτερον, πάντα να θυμάστε τις 57 ψυχές που τιμούνται εκείνη τη μέρα. Για αυτά τα παιδιά γίνεται.