Πιστός Θωμάς, θρυλικό πάθος!

Κάθε παιχνίδι μπάσκετ και ειδικά εκείνα που μπορεί κριθούν σε δεκάδες λεπτομέρειες στην κόψη του ξυραφιού σαν αυτό του Ολυμπιακού με την Μονακό, μία λεπτομέρεια μένει ανεξίτηλη. Στον καθένα μπορεί να είναι διαφορετική. Για μένα ήταν το μεγάλο επιθετικό ριμπάουντ που πήρε ο Τόμας Ουόκαπ τρία λεπτά πριν από τη λήξη. Και έφερε ένα τρίποντο έναυσμα για ό,τι ακολούθησε. Ακολούθησαν κι άλλα πολλά, το τρίποντο του Μακ Κίσικ, οι βολές του Κάαναν, οι προφητικές οδηγίες του Μπαρτζώκα, οι γωνίες από τις κάμερες για διάφορες φάσεις. Είχαν προηγηθεί φυσικά κι άλλα, ακόμη περισσότερα. Όμως εκείνο το ριμπάουντ, έδωσε σε όλους την πίστη ότι αυτό το μεγάλο ματς δεν χανόταν.

Ο Ουόκαπ ήταν σαν να μην έχει παίξει για ενάμιση χρόνο ασταμάτητα, σαν να είχε πάει ένα μήνα διακοπές και γύρισε με τις μπαταρίες φορτισμένες στο φουλ. Ο Μακ Κίσικ ήταν σαν να μην ταλαιπωρήθηκε από κανέναν τραυματισμό, από καμία δύσκολη προσωπική στιγμή, σαν να ήρθε τώρα φρέσκος και αποφασισμένος να διαπρέψει με την ερυθρόλευκη φανέλα.

Ήταν ένα απολαυστικό παιχνίδι, με πολλούς πρωταγωνιστές, με αντίπαλο σε πολύ υψηλό επίπεδο και με τον Ολυμπιακό να έχει αποφασίσει οριστικά πως είναι ξανά εδώ για να διεκδικήσει όσα μπορεί κάθε χρόνο με αυτή την ομάδα να διεκδικεί στην Ευρωλίγκα.

Συγχαρητήρια σε όλους για μία βραδιά απόλυτου αθλητισμού και τα καλύτερα είναι μπροστά. Μια βραδιά που είχε ανάγκη ο κόσμος του Ολυμπιακού, δίχως να μπορούν να συγκρίνονται ανόμοια πράγματα, καταστάσεις ή αγώνες. Όμως την είχε ανάγκη.