Τα καλύτερα είναι μπροστά του

Η αλήθεια είναι ότι το νικητήριο σουτ του Μίτσιτς δεν ήταν ο αποκλειστικός λόγος που οι Πειραιώτες δεν κατάφεραν να βρεθούν αύριο στον τελικό της Ευρωλίγκας. Όταν το ματς είχε πάει στο 70-73 και η Εφές έχανε τη μία επίθεση μετά την άλλη, ο Ολυμπιακός σαν να έδειχνε άτολμος, λες και οι παίκτες του ένιωθαν την μπάλα να ζυγίζει 100 κιλά και έδιναν την εντύπωση ότι άφηναν στον διπλανό τους να πάρει το σουτ. Έστω και καθυστερημένα, με την ώθηση που έδωσε ο Σλούκας με τις βολές και εν συνεχεία το καλάθι του Μάρτιν (74-74), ο Ολυμπιακός έδειξε στην Εφές, απέναντι στην πρωταθλήτρια Ευρώπης, ότι είναι πολύ σκληρός για να πεθάνει. Όμως, ο Μίτσιτς, ακολουθώντας πιστά το πλάνο του Αταμάν, ένα πλάνο σχεδιασμένο και ραμμένο πάνω του, εκτέλεσε κατά γράμμα τις εντολές και έδωσε στην Εφές το δικαίωμα να υπερασπιστεί το στέμμα της.

Ο Αταμάν έβλεπε τους Λάρκιν, Μίτσιτς και Μπράιαντ στα κρίσιμα σημεία να φωνάζουν «παρών». Από την άλλη ο Σλούκας έβγαλε τα ηγετικά χαρακτηριστικά του. Ο δε Ντόρσεϊ ξύπνησε στο 3ο δεκάλεπτο, αλλά δεν ήταν αρκετό. Σίγουρα θα περίμενε περισσότερα πράγματα από εκείνον ο Μπαρτζώκας, μια και είναι ένας παίκτης που έχει... ερωτική σχέση με το αντίπαλο διχτάκι. Κακά τα ψέματα, και ο ένας πόντος παίζει καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη ενός αγώνα φάιναλ φορ. Όταν λοιπόν o Ντόρσεϊ έχει 1/4 βολές, τότε αντιλαμβάνεστε ότι δεν βρέθηκε στην καλύτερη βραδιά. Ο Βεζένκοφ επίσης είχε κάποιες εκλάμψεις στο διάστημα που αγωνίστηκε, αλλά το 1/8 τρίποντα σίγουρα δεν παραπέμπει σε... Βεζένκοφ. Εννοείται ότι τα τρίποντα καθόρισαν τον νικητή. Η μία ομάδα είχε 7 και η άλλη 14. Οπότε κάπου εδώ σταματάει η συζήτηση, αν συνυπολογίσουμε και το γεγονός ότι παίκτες, από τους οποίους περίμενες να αξιοποιήσουν τις βολές, έστελναν την μπάλα στο σίδερο.

Η συγκεκριμένη ομάδα, ωστόσο, δεν θέλει δάκρυα. Μόνο χαμόγελα και μπράβο της αξίζουν. Κόντρα σε όλους και σε όλα, κόντρα σε όλα τα προγνωστικά, κόντρα σε όσους δεν την πίστεψαν, κοίταξε την πρωταθλήτρια Ευρώπης στα μάτια και έχασε -έτσι όπως πήγε το ματς- στο σουτ το εισιτήριο για τον τελικό. Ο Αταμάν φούσκωνε και ξεφούσκωνε σε κάθε καλάθι του Ολυμπιακού, έδειχνε αγχωμένος, υπήρχαν στιγμές που τον έπιανε ο τηλεοπτικός φακός να χαλαρώνει και να ξαναδένει πιο σφιχτά τη γραβάτα του από την αμηχανία του. Είχε καταλάβει ότι με τους Πειραιώτες δεν μπορούσε να έχει ήρεμη βραδιά.

Ο Ολυμπιακός έκανε το καθήκον του, το πάλεψε, έβαλε δύσκολα στους Τούρκους, τους αναστάτωσε ειδικά στο πρώτο ημίχρονο και σίγουρα τα καλύτερα έρχονται. Έχει μία στρωμένη ομάδα που σε έναν χρόνο θα αποτελέσει έκπληξη αν δεν ξαναβρεθεί στο φάιναλ φορ. Ο Ολυμπιακός επέστρεψε για τα καλά και το ξέρουν πολύ καλά πλέον και οι αντίπαλοί του. Και ειδικά ο υπερόπτης Αταμάν. Πλέον το ενδιαφέρον στρέφεται στους τελικούς του πρωταθλήματος. Εκεί όπου επιβάλλεται η κατάκτηση του τίτλου δίχως δεύτερη κουβέντα.