Η «θωράκιση» στον Σλούκα και τα λάθη που πλήρωσε

Ριζικές αλλαγές και γενναίες αποφάσεις… Αυτό χρειάζεται ο Ολυμπιακός! Τρίτη σεζόν που απογοητεύει τον κόσμο του, 3^η σεζόν που σε πολλά παιχνίδια διασύρεται και εμφανίζει εικόνα διαλυμένης ομάδας στο παρκέ, οπότε στο Μεγάλο Λιμάνι οφείλουν να κοιτάξουν κατάματα την αλήθεια και να δουν τι θέλουν να δημιουργήσουν. Αδυνατούν άπαντες να πιστέψουν πως αυτό αρέσει στους κ.κ. Αγγελόπουλους, να έχουν μια ομάδα απλά για… τη συμμετοχή στην Ευρωλίγκα και να πληρώνουν παίκτες για 5 μήνες.

Σαφώς και ο Ολυμπιακός βρίσκεται σε μία μεταβατική περίοδο, να «χτίσει» την ομάδα των επόμενων ετών, αλλά αυτό δεν μπορεί να γίνει-όπως αποδεικνύεται μεσοβέζικα αλλά όπως κόβεται το τσιγάρο: Μαχαίρι.

Επιλογές ρίσκου

Επίσης, καλό είναι να πάει και σε πιο ασφαλείς επιλογές. Υπάρχει εμπιστοσύνη στο μάτι του Γιώργου Μπαρτζώκα, αλλά δεν φτάνει μόνο αυτό, γιατί ο κόουτς μπορεί να ξεχωρίσει τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά, θα πάρει συστάσεις και για τον χαρακτήρα του, αλλά δεν μπορεί να ξέρει ποιος αντέχει στην πίεση, σε ποιον στα κρίσιμα το λέει η καρδούλα του, ποιος βάζει ένταση κτλ.

Το ρίσκο σε πρωτάρηδες παίκτες πάντα είναι μεγαλύτερο και φυσικά δεν θα βγουν όλοι… ΜακΚίσικ. Παρεξηγήθηκε ακόμα και ο ρόλος του έμπειρου Τζένκινς. Στο σύγχρονο μπάσκετ δεν μπορεί να ικανοποιεί μόνο η προσφορά στο πίσω μέρος του παρκέ, χρειάζεται ή μάλλον απαιτείται όλο το πακέτο.

Μην πάθει ότι με τον Σπανούλη

Ο Ολυμπιακός κινδυνεύει να πάθει ότι και με τον Σπανούλη αν δεν θωρακίσει τον Κώστα Σλούκα. Στα τελευταία παιχνίδια, η άμυνα σπρώχνει προς τα πίσω τον Έλληνα γκαρντ, του βγάζουν και ψηλό πάνω του για να του κόψουν τη δημιουργία. Ο Ολυμπιακός, πέρα από εγωισμούς και ατομισμούς, γίνεται προβλέψιμος. Ξέρεις επακριβώς τι θα κάνει. Όταν δε λείπει και το σημείο αναφοράς από τη ρακέτα, όπως ήταν ο Μιλουτίνοφ, τότε θα οδηγείται σε τρίποντα και μάλιστα της κακιάς ώρας.

Ο Σλούκας θέλει δίπλα του έναν σκόρερ, όπως είχε μάθει και στη Φενέρμπαχτσε, αλλά και πίσω από αυτόν αξιόπιστο γκαρντ και όχι στυλ Τζένκινς, παίκτη «ναι μεν, αλλά…». «Ναι παίζει άμυνα, αλλά στην επίθεση…». Ολοκληρωμένο που να χει το πακέτο.

Τα (άλλα) λάθη

«Πληρώνει» την απουσία ενός κανονικού «τριαριού» τώρα που λείπει ο Παπανικολάου, ο οποίος έβγαζε ενέργεια ακόμα και στην κακή του επιθετικά μέρα, ενώ ο Βεζένκοφ «γίνεται» μπαλαντέρ κατεβαίνοντας και στο «3». Κόστισε η έλλειψη ενός έτοιμου σέντερ, ήταν οφθαλμοφανές αυτό και παιχνίδι με παιχνίδι, έχοντας και τις απουσίες από τους τραυματισμούς, τα προβλήματα μεγεθυνθήκαν.

Λόγια… κενά

Αυτό βέβαια που ενοχλεί περισσότερο απ’ όλα, είναι το πώς «παραδίνεται» η ομάδα, αλλά και τα σκαμπανεβάσματα που έχει. Δεν δύναται απέναντι στην ΤΣΣΚΑ να φτάνει κοντά για την ανατροπή και στη Βιτόρια να καταρρέει σαν χάρτινος πύργος και να φτάνει στο -30! Όπως είχε κάνει και με την Εφές, χάνοντας το παιχνίδι με άνεση από το 2^ο δεκάλεπτο κιόλας.

Το να έχει (ουσιαστικά) αποκλειστεί ο Ολυμπιακός από το Κάουνας και να ακούγονται δηλώσεις «θα τα δώσουμε όλα, δεν τα παρατάμε» και να χάνουν με 30 πόντους, το λες και… κοροϊδία. Είχαν δώσει και μία υπόσχεση κιόλας.

Κάποια στιγμή μάλιστα θα πρέπει να αντιμετωπιστεί και όπως τα υπόλοιπα επαγγέλματα και όχι απλά… «δεν πειράζει του χρόνου».