«Δικαίως έχει χαρακτηριστεί ο Χαραλαμπόπουλος ως next big thing για το ελληνικό μπάσκετ»
Η ζωή και οι σκέψεις ενός προπονητή στην εποχή της πανδημίας. Ο Γιώργος Βλασσόπουλος, προπονητής της Εθνικής εφήβων, μιλάει στο ΦΩΣ για τον Χαραλαμπόπουλο, τον Ποκουσέφσκι, τον Αρσενόπουλο, τα αδέρφια Καλαϊτζάκη, αλλά και για τη φουρνιά που έρχεται από πίσω για να στελεχώσει την ~ καταδικασμένη να πρωταγωνιστεί~ Εθνική ομάδα.
Η δουλειά του να επεξεργάζεται τα ακατέργαστα διαμάντια του ελληνικού μπάσκετ, δημιουργώντας τον "πλούτο" για την Εθνική Ανδρών και η νοοτροπία που πρέπει να έχουν τα δικά του παιδιά ως αθλητές και ως άνθρωποι...
Η σύγκριση των "90άρηδων" με τους "97άρηδες", τα "πεντάρια", τα ταλέντα που έλαμψαν στο πανευρωπαϊκό του 2019 και η συμβουλή στα δικά του παιδιά ως προπονητής και πατέρας.
Κόουτς, ας ξεκινήσουμε με ένα γενικό σχόλιο για την κατάσταση, λόγω κορονοϊού - Πώς είναι το 24ωρο ενός προπονητή και ποια η επικοινωνία με τους παίκτες.
Όπως σε όλο τον κόσμο, έτσι και στην Ελλάδα ζούμε στην εποχή της κρίσης του κορονοϊού και επειδή πάνω απ’ όλα είναι η υγεία, έτσι και ο αθλητισμός γενικότερα και το μπάσκετ ειδικότερα, έχουν μπει σε μια πρωτόγνωρη καραντίνα. Αυτό αναπόφευκτα επηρεάζει τις ομάδες (διοικήσεις, προπονητές, αθλητές) αγωνιστικά και οικονομικά. Το κύριο μέλημα είναι οι αθλητές να μείνουν σε όσο το δυνατό καλή φυσική κατάσταση, μέσω προγραμμάτων ατομικής προπόνησης. Σίγουρα θα χρειαστεί αρκετός χρόνος, από τη στιγμή που θα ξεκινήσουν οι ομαδικές προπονήσεις, για να έρθουν οι αθλητές ξανά στην προ του lockdown εποχή, ώστε να μην κινδυνεύουν με άσχημους τραυματισμούς.
Για εμένα η κάθε μέρα περνάει με σωματική άσκηση και πολύ μπάσκετ μέσω της τηλεόρασης και του ίντερνετ, είτε παρακολουθώντας προπονήσεις και αγώνες, είτε με την παρακολούθηση διαδικτυακών σεμιναρίων.
Πάμε στα δικά σου παιδιά, τη δική σου Εθνική ομάδα - Τι περιμένεις στο μέλλον;
Η ακύρωση των διεθνών υποχρεώσεων των μικρών εθνικών ομάδων ήταν κάτι το αναμενόμενο, από τη στιγμή που όλες οι μεγάλες αθλητικές διοργανώσεις ακυρώθηκαν. Σίγουρα, όμως, είναι κρίμα για αυτά τα παιδιά, γιατί χάνουν την ευκαιρία φέτος να αναμετρηθούν με αθλητές από άλλες χώρες και να κερδίσουν πολύτιμες εμπειρίες, αλλά και μαθήματα για τη μελλοντική τους μπασκετική πορεία. Ίσως θα έπρεπε η FIBA να αφήσει ένα μικρό παράθυρο, σε περίπτωση που οι υγειονομικές συνθήκες το επιτρέπουν, να διεξαχθούν τα πρωταθλήματα των μικρών εθνικών ομάδων κατά την περίοδο των Χριστουγέννων.
Δέκα χρόνια πίσω! Η Εθνική εφήβων του 2010
Ποια θεωρείς κορυφαία Εθνική Νέων τα τελευταία 10 χρόνια; Εκείνη των 90άρηδων (Σλούκα, Παπανικολάου, Μάντζαρη, Παππά) ή εκείνη των 96-97 με Χαραλαμπόπουλο-Κόνιαρη-
Το πιο σημαντικό σε αυτές τις ηλικίες (παίδων, εφήβων και νέων) είναι να δίνονται όσο το δυνατόν περισσότεροι διεθνείς αγώνες για την απόκτηση εμπειριών. Άλλωστε οι μικρές εθνικές ομάδες, πέρα από διακρίσεις και μετάλλια, είναι προθάλαμος της εθνικής ανδρών και ως εκ τούτου οι εμπειρίες με ομάδες από το εξωτερικό είναι πολύτιμες για τη μετέπειτα πορεία των νεαρών αθλητών. Υπήρξαν «φουρνιές» εθνικών ομάδων που ενώ δεν είχαν επιτυχίες σε ευρωπαϊκό επίπεδο (π.χ. οι γεννηθέντες τις χρονιές 1991, 1992, 1993), έβγαλαν παιδιά που έπαιξαν μέχρι την εθνική ανδρών και που πρωταγωνιστούν στο ελληνικό πρωτάθλημα, π.χ. οι Κατσίβελης (1991), Χρυσικόπουλος (1992), Λαρεντζάκης (1993).
Η ομάδα των 90άρηδων, η οποία είχε πολλές επιτυχίες (πρώτη θέση στο Πανευρωπαϊκό στον Πύργο το 2008, δεύτερη θέση στο Παγκόσμιο της Ν. Ζηλανδίας το 2009 κτλ.) ανέδειξε οχτώ παιδιά που κλήθηκαν στην εθνική ανδρών (Σλούκας, Παπανικολάου, Μάντζαρης, Παππάς, Γιάνκοβιτς, Κασελάκης, Σαρικόπουλος και Κατσίβελης). Σπουδαίες επιτυχίες είχε επίσης και η «φουρνιά» των 97άρηδων, με τους Χαραλαμπόπουλο, Κόνιαρη και Παπαγιάννη να αποτελούν σημαντικές και πολλά υποσχόμενες μονάδες για την εθνική ανδρών.
Είναι πρόβλημα στο ελληνικό μπάσκετ η έλλειψη σέντερ; Δεν βλέπουμε καλό 5άρι να έρχεται από πίσω...
Αυτή τη στιγμή πιστεύω ότι με τον Κουφό, τον Παπαγιάννη, τον Μήτογλου, τον Κώστα και τον Γιάννη Αντετοκούνμπο στη θέση 5, η Ελλάδα δεν έχει πρόβλημα στους ψηλούς. Επίσης, η Ελλάδα παραδοσιακά πάντα βρίσκει λύσεις για να καλύπτει τη θέση του σέντερ.
Είναι αίσθηση μας πως στις νεότερες γενιές δεν υπάρχει το ταλέντο όπως παλιά; Συμφωνείς; Το βλέπουμε αυτό και σε άλλες μεγάλες χώρες, όπως στην Ισπανία. Δεν υπάρχει η μεγάλη παραγωγή παικτών όπως παλαιότερα
Στο τελευταίο πανευρωπαϊκό εφήβων που έγινε στον Βόλο το καλοκαίρι του 2019 είδαμε παιδιά με πλούσιο ταλέντο (Ρογκαβόπουλος, Νικολαΐδης, Τσάμης, Καράμπελας, Κουρτίδης, Σωτηρίου) που μπορεί, με σωστή διαχείριση από τις ομάδες τους και σκληρή δουλειά, να πρωταγωνιστήσουν σε μεγάλους συλλόγους και στην εθνική ομάδα (ήδη ο Νικολαΐδης συμμετείχε στην Ευρωλίγκα με τον Ολυμπιακό). Υπάρχουν επίσης παιδιά με μεγάλη προοπτική που δεν συμμετείχαν στους αγώνες για διάφορους λόγους (Τσουμάνης και Καραϊσκος λόγω τραυματισμού και Άλεξ Αντετοκούμπο, ο οποίος έχει δικαίωμα να παίξει στις εθνικές ομάδες μετά τα 18 του χρόνια). Αντίστοιχα, είδαμε παιδιά και από άλλες εθνικές ομάδες, π.χ. από την Ισπανία ο Γκαρούμπα (Ρεάλ Μαδρίτης) και ο Αλντάμα, από τη Σερβία ο Ποκουσέφσκι. Γενικά θεωρώ ότι υπάρχουνε παιδιά που θα πρωταγωνιστήσουν στο ευρωπαϊκό επίπεδο. Μην ξεχνάμε ότι στις ηλικίες αυτές μπαίνει ως παράγοντας και το θέμα της σωματικής ανάπτυξης και της πνευματικής ωριμότητας, στοιχεία που μπορεί να επηρεάσουν σε μεγάλο βαθμό την εξέλιξη ενός παίχτη στο μέλλον. Με άλλα λόγια, μπορεί ένα παιδί να αναδειχθεί σε μεταγενέστερο στάδιο, όταν θα είναι πιο έτοιμος σωματικά και πνευματικά.
Μπορούν να αποκτήσουν πρωταγωνιστικό ρόλο στο μέλλον, στον Ολυμπιακό, Κόνιαρης και Χαραλαμπόπουλος; Ειδικά ο τελευταίος χαρακτηρίστηκε ως next big thing για το ελληνικό μπάσκετ.
Ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος δικαίως χαρακτηρίστηκε ως “the next big thing” για το ελληνικό μπάσκετ, με βάση τις εμφανίσεις του με τις μικρές εθνικές ομάδες (MVP, Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα στον Βόλο, 2015). Αν και οι τραυματισμοί και οι ατυχίες τον έφεραν πίσω, εντούτοις πιστεύω ότι με σκληρή δουλειά και με την προϋπόθεση να είναι υγιής, μπορεί να είναι ιδιαίτερα ανταγωνιστικός στο υψηλό επίπεδο.
Ο Ολυμπιακός έχει και το Νίκο Αρσενόπουλο. Χαρακτηρίστηκε και εκείνος ως ο επόμενος μεγάλος Έλληνας γκαρντ. Η άποψη σου;
Ο Νίκος Αρσενόπουλος, όπως και ο Βασίλης ο Χρηστίδης, είναι δύο παιδιά που με σωστή νοοτροπία και σκληρή δουλειά μπορούν να έχουν μέλλον, γιατί στις μικρές ηλικίες έχουνε δείξει το πλούσιο ταλέντο τους.
Έχετε συνεργαστεί και με τα αδέλφια Καλαϊτζάκη; Παιδιά με ταλέντο. Ειδικά ο Γιώργος που ανήκει στον ΠΑΟ.
Αυτή τη στιγμή είναι στη Λιθουανία, δουλεύοντας σκληρά και κάνοντας το «αγροτικό» τους. Ο Γιώργος, απ’ ότι ξέρω, θα δηλώσει στο ντραφτ του ΝΒΑ. Εύχομαι το καλύτερο, γιατί πραγματικά έχει φοβερά σωματομετρικά προσόντα και στοιχεία μπασκετικά, ώστε να μπορεί να παίζει καταπληκτική άμυνα και να μαρκάρει οποιονδήποτε αντίπαλο, καθώς επίσης και να οργανώνει την ομάδα και να σκοράρει με πολλούς τρόπους. Αρκεί να δυναμώσει περισσότερο το κορμί του και πιστεύω ότι στο μέλλον θα έχει θέση στην εθνική ανδρών.
Ο Ολυμπιακός είχε επιτυχία στο εφηβικό πρωτάθλημα και με τους Νέους, κατακτώντας τα πρωταθλήματα στο Πανελλήνιο. Έχεις ξεχωρίσει κάποιο από τα παιδιά, εκτιμώντας πως μπορεί να πρωταγωνιστήσει στο μέλλον;
Επειδή παρακολούθησα την τελική φάση του Πανελληνίου Εφήβων που έγινε στην Καβάλα, αλλά αρκετούς στις πρώτες φάσεις του πρωταθλήματος, θεωρώ ότι ο Νικολαΐδης, ο Τσάμης, ο Κολοβέρος και ο Οικονομόπουλος είναι παιδιά που μπορούν να πρωταγωνιστήσουν στο μέλλον.
Το σχόλιο σου για το φαινόμενο Ποκουσέφσκι;
Άφησα τελευταίο τον Ποκουσέφσκι, ένα παιδί με ύψος 2.11 και φοβερό σουτ, που θα δηλώσει και αυτός συμμετοχή στο ντραφτ του ΝΒΑ, για τον οποίο πιστεύω ότι με τις απαραίτητες προϋποθέσεις της σκληρής δουλειάς και της σωστής αθλητικής νοοτροπίας, μπορεί να αφήσει εποχή.
Για κλείσιμο, θα ήθελα μια συμβουλή στα νέα παιδιά και ως προπονητής και ως πατέρας.
Η γνώμη μου είναι ότι πέρα και πάνω από την ενασχόληση με τον αθλητισμό πρώτο έρχεται το σχολείο. Οι γονείς πρέπει να είναι δίπλα στα παιδιά, αρωγοί στην προσπάθειά τους σε ότι κάνουν, όμως όχι από πάνω τους επιφέροντας επιπρόσθετη πίεση για διάκριση και δημιουργώντας με αυτό τον τρόπο προβλήματα. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να εμπλέκονται στα πόδια των ομάδων και των προπονητών και μιας και αυτή η κουβέντα μας γίνεται σε αυτή τη χρονική στιγμή θα πω ότι σε κάθε περίπτωση πρέπει να ακούμε τους ειδικούς: για τον κορονοϊό οι ειδικοί είναι οι λοιμωξιολόγοι, οι επιδημιολόγοι κτλ., για το μπάσκετ οι ειδικοί είναι οι προπονητές. Οποιαδήποτε άλλη προσέγγιση οδηγεί τα παιδιά σε λανθασμένη νοοτροπία, που σίγουρα θα σταθεί εμπόδιο στην μπασκετική τους πορεία.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ