Μην κλαις γι’ αυτούς Αργεντινή…

Η διαφορά δυναμικότητας των δύο ομάδων ήταν τεράστια πριν καν αρχίσει το τελευταίο ματς του τουρνουά της Κίνας. Όποιος δεν το έβλεπε αυτό ήταν ή φανατικός οπαδός των παικτών της χώρας του ταγκό, ή απλά τυφλός…

Οι «φούριας ρόχας» έχουν στις τάξεις τους παικταράδες που διαπρέπουν στο πρωτάθλημα του NBA. Έφτασαν στην κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου αήττητοι. Αυτό που λέμε δηλαδή «πρώτοι και καλύτεροι» πιστοποιήθηκε στα γήπεδα της Κίνας, εκεί όπου τελικά έκοψε το νήμα πρώτη η πληρέστερη ομάδα σε έναν τελικό που θύμισε αρκετά αυτόν του 2006, όταν οι Ισπανοί είχαν «καθαρίσει» την εθνική μας ομάδα.

Όπως η Αργεντινή έκανε την υπέρβασή της στον ημιτελικό κόντρα στη Γαλλία κι έπειτα έπεσε πάνω στους πανίσχυρους Ισπανούς χάνοντας σχετικά εύκολα, έτσι κι εμείς είχαμε νικήσει τις ΗΠΑ όμως προσγειωθήκαμε ανώμαλα όταν τους αντιμετωπίσαμε στον τελικό.

Η Αργεντινή δεν έχει κανένα λόγο να στεναχωριέται που δεν τερμάτισε πρώτη. Σίγουρα όταν φτάνεις στην πηγή αλλά δεν πίνεις νερό η πικρία είναι το συναίσθημα που σου μένει, όμως αν το καλοσκεφτούμε η ομάδα του Ερνάντες ήταν σαφώς χαμηλότερης δυναμικότητας από το σύνολο του Σκαριόλο. Κι όμως, η «Αλμπισελέστε» κατάφερε να δημιουργήσει «ντόρο» με τη συμμετοχή της στον τελικό κι έβγαλε τις προηγούμενες μέρες τους οπαδούς της στους δρόμους για ένα άθλημα που δεν είναι και το πιο δημοφιλές στη χώρα.

Η Αργεντινή δεν ήταν ποτέ «μπασκετομάνα» και ούτε πρόκειται να γίνει. Οι πολίτες της λατρεύουν το ποδόσφαιρο σαν Θεό τους και ασχολούνται συνεχώς μόνο με αυτό. Ο Σκόλα δεν θα δεχτεί ποτέ την κριτική που δέχεται ο Μέσι έπειτα από κάθε αποτυχία της Εθνικής ποδοσφαίρου. Αντίθετα, με τη μυθική του εμφάνιση στον ημιτελικό με τη Γαλλία, κέρδισε τη δική του θέση στο αθλητικό «πάνθεον» της χώρας. Λέγεται ότι στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2020 είναι ο επικρατέστερος για σημαιοφόρος της Αργεντινής. Και αν τελικά συμβεί αυτό θα είναι κάτι δίκαιο, αφού στο τουρνουά που παρακολουθήσαμε στην Κίνα απέδειξε ότι η σκληρή δουλειά, η ψυχή και το πείσμα φέρνουν πάντα αποτελέσματα. Ο αρχηγός της Αργεντινής δικαιούται να καταλάβει μια θέση ανάμεσα στους αθλητές – θρύλους της χώρας. Στα 39 του χρόνια δεν ήταν εύκολο να προετοιμαστεί τόσο άψογα για ένα τέτοιο τουρνουά.

Το έκανε, και στην Κίνα απέδειξε ότι αγαπάει το εθνόσημο όσο λίγοι. Θα μπορούσε κι αυτός να εγκαταλείψει σαν τον Τζινόμπιλι και να βλέπει από τα κορτ σιτς τους αγώνες της Εθνικής του ομάδας. Όμως προτίμησε να έχει τον ρόλο του προπονητή μέσα στο παρκέ και να καθοδηγεί τα ανερχόμενα αστέρια της πατρίδας του. Μαζί με τον Καμπάτσο και τον Λαπροβίτολα ήταν οι ποιοτικότεροι παίκτες της ομάδας. Μόνος του, ήταν ο απόλυτος ηγέτης, το σύμβολο, ο μύθος…

Δανείζομαι την επιγραφή που κοσμεί το μνήμα της Εβίτας Περόν, της γυναίκας που ενέπνευσε ένα ολόκληρο έθνος: «Μην κλαις για μένα Αργεντινή, ποτέ δεν θα σε εγκαταλείψω». Το παραφράζω λιγάκι: «Μην κλαις για αυτούς Αργεντινή. Δεν θα σε εγκαταλείψουν ποτέ. Μην το κάνεις ούτε εσύ».

Ο Σκόλα και η παρέα του αξίζουν το θερμότερό μας χειροκρότημα. Το επόμενο μεγάλο τους ραντεβού είναι στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2020. Ο κόσμος ανυπομονεί για τις νέες τους παραστάσεις…