Άγγελος Τσαγκαράκης: «Το 3x3 είναι ένα υπέροχο παιχνίδι!» (pics)

Συνέντευξη στον ΚΩΣΤΑ ΤΣΟΥΜΠΡΗ

Στον Άγγελο Τσαγκαράκη έδωσε τα «κλειδιά» του ραγδαία εξελισσόμενου και πλέον Ολυμπιακού αθλήματος, μπάσκετ 3x3, η ΕΟΚ. Και καλύτερο άνθρωπο δεν θα μπορούσε να βρει, αφού ο 39χρονος Ελληνογάλλος ήταν από τους κορυφαίους παίκτες 3x3, κερδίζοντας με την εθνική Γαλλίας το χάλκινο μετάλλιο στο Παγκόσμιο του 2017. Όσοι τον ξέρουν, μιλούν για την εργατικότητά του και τη μεγάλη αγάπη του για το μπάσκετ, ενώ είναι ένας άνθρωπος που αποφεύγει τα πολλά φώτα δημοσιότητας.

Το «ΦΩΣ» μίλησε μαζί του για την πορεία του 3x3 στη χώρα μας, όπως και για την πρόσφατη επιτυχία στους Μεσογειακούς Αγώνες.

Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο «ΦΩΣ» στις 16/9/2023

Ως επικεφαλής προπονητής των Εθνικών 3x3, πως πάνε τα πράγματα μέχρι στιγμής;

Τα πράγματα βελτιώνονται! Και βελτιώνονται γρήγορα! Κάθε μέρα. Δουλεύουμε πολύ σκληρά από το περασμένο καλοκαίρι για να φτιάξουμε το πρόγραμμα και να διδάξουμε στους παίκτες μας τις λεπτομέρειες και τις λεπτότητες αυτού του αθλήματος και πιστεύω ότι οι παίκτες μας κάνουν καλή δουλειά μαθαίνοντας. Γράφουμε ένα νέο κεφάλαιο για το ελληνικό μπάσκετ και δυστυχώς η Ελλάδα άρχισε να ασχολείται με το 3x3 10 χρόνια μετά από όλους. Αλλά αναπληρώνουμε τον χαμένο χρόνο πολύ γρήγορα τώρα.

Λεπτομέρειες, σκληρή δουλειά και αφοσίωση, αυτές είναι οι κύριες πτυχές του προγράμματός μας. Στόχος μας είναι να οικοδομήσουμε την κουλτούρα στην Ελλάδα και να βοηθήσουμε τον κόσμο να καταλάβει ότι μπορούμε να γίνουμε σπουδαίοι όπως το έχουμε δείξει στο 5x5 στο παρελθόν. Έτσι πάει μέχρι τώρα!.

Ο Έλληνας πάντως είχε έφεση στο μπάσκετ αλάνας. Γιατί αργήσαμε;

Η απάντηση είναι πολύ απλή, οι άνθρωποι στην Ελλάδα δεν ήρθαν ποτέ σε επαφή με το 3x3 μέχρι το 2020 που έγινε Ολυμπιακό άθλημα. Ξεκινήσαμε το περασμένο καλοκαίρι να παίρνουμε το άθλημα πιο σοβαρά, που σημαίνει 10 χρόνια μετά από όλους τους άλλους. Η FIBA δημιούργησε αυτό το πρότζεκτ 3x3 το 2012! Οι περισσότεροι άνθρωποι υπέθεσαν ότι το μπάσκετ 3x3 ήταν το ίδιο πράγμα με το streetball, αλλά δεν ισχύει καθόλου. Είναι ένα καταπληκτικό άθλημα που απαιτεί εξαιρετικό μπασκετικό IQ και συνεργασίες μεταξύ παικτών. Στην πραγματικότητα, το 3x3 είναι το καλύτερο εργαλείο για την ανάπτυξη και τη βελτίωση των παικτών. Η κατάσταση ήταν ατυχής, γιατί όπως καταλαβαίνετε, το ελληνικό τοπίο είναι ένα από τα καλύτερα για 3x3: μεγάλη μπασκετική κουλτούρα, μεγάλο ταλέντο, πολλά πολλά έξω γήπεδα μπάσκετ, ο ήλιος… Με την ανάληψη της προεδρίας της ΕΟΚ από τον κ. Λιόλιο, πάρθηκε η απόφαση να αλλάξουν επιτέλους τα πράγματα και αυτό είναι κάτι υπέροχο για το ελληνικό μπάσκετ!

Ποιες οι διαφορές του κανονικού μπάσκετ με το 3x3;

Το 3x3 είναι ένα 10λεπτο σπριντ, όπου το παιχνίδι είναι εξαιρετικά έντονο γιατί η μετάβαση από την επίθεση στην άμυνα και το αντίστροφο είναι άμεση. Απλά όταν η αμυνόμενη ομάδα πάρει το ριμπάουντ, πρέπει να βγάλει τη μπάλα έξω από τη γραμμή του διπόντου (σ. του τριπόντου στο κανονικό μπάσκετ) και έχει το δικαίωμα να σουτάρει ξανά αμέσως. Το παιχνίδι σταματά μόνο σε αυτό που λέμε νεκρές μπάλες. Το cardio (καρδιακός ρυθμός) που απαιτείται για να παίξεις αυτό το παιχνίδι είναι απίστευτο.

Είναι επίσης διαφορετικό επειδή το παιχνίδι επιτρέπεται να είναι πιο σωματικό και επιθετικό. Είναι απλώς πιο δύσκολο να σκοράρεις στο 3x3 παρά στο 5x5 αφού οι διαιτητές επιτρέπουν στους παίκτες να παίζουν περισσότερο όπως στο streetball. Και επίσης, μην ξεχνάτε ότι δεν υπάρχει coaching κατά τη διάρκεια των αγώνων! Παρόλο που επιτρέπουν στους προπονητές να φωνάζουν από την κερκίδα… αλλά δεν μπορούν να έχουν οπτική επαφή με τους παίκτες. Οι παίκτες είναι μόνοι για να παίρνουν αποφάσεις και προσαρμογές! Είναι σαν το τένις με αυτόν τον τρόπο. Είναι υπέροχο παιχνίδι!

Εσένα, πως προέκυψε η αγάπη σου για το 3x3;

Αγαπώ το μπάσκετ σε όλες του τις μορφές. 1vs1, 3vs3, 5vs5…. 10vs10 δεν έχει σημασία! Δώσε μου μια μπάλα και ένα καλάθι και η ζωή μου είναι πλήρης. Δεν σταμάτησα ποτέ να παίζω 5x5 επαγγελματικά. Απλώς απόλαυσα την ευκαιρία να προσθέσω 3x3 στην καριέρα μου στο μπάσκετ ως μπόνους. Αφιέρωσα όλα μου τα καλοκαίρια στην Εθνική Γαλλίας (είμαι μισός Γάλλος - μισός Έλληνας) και βρήκα μάλιστα τον χρόνο να συμμετάσχω πολλές φορές στο 3x3 World Tour.

Η λήψη αυτής της απόφασης ήταν αρκετά απλή και εύκολη για μένα. Καταρχάς, πόσοι άνθρωποι στη γη έχουν την ευκαιρία να εκπροσωπήσουν τη χώρα τους στο υψηλότερο επίπεδο, σε οποιονδήποτε τομέα; Όχι πολλοί. Οπότε ήμουν πολύ περήφανος που είχα αυτή την ευκαιρία.

Μετά από αυτό, μόλις ανακάλυψα το 3x3, απόλαυσα την ανταγωνιστικότητα και τη δημιουργικότητα που συνεπαγόταν το παιχνίδι αυτού του αθλήματος. Πάντα έπαιζα μπάσκετ με ελευθερία και μεγάλη επιθετικότητα… και μου επιτρεπόταν να έχω ακόμη περισσότερα από τα δύο παίζοντας 3x3. Ήταν αδύνατο να μην το αγαπήσω!.

Ποιοι αθλητές και αθλήτριες πιστεύεις πως το έχουν με το 3x3 και μπορούν να κάνουν κάτι καλό στο μέλλον;

Έχω πολλά κριτήρια όταν επιλέγω τους παίκτες μου για 3x3.

Το πρώτο πράγμα που αναζητώ είναι η ικανότητα. Να μπορεί ο παίκτης να σουτάρει καλά την μπάλα (που είναι ίσως η πιο σημαντική ικανότητα στο 3x3, ακόμη περισσότερο από ό,τι στο 5x5). Να μπορεί να δημιουργήσει για τον εαυτό του και να μπορεί να δημιουργήσει για τους άλλους. Έπειτα κοιτάζω την ψυχική του σκληρότητα γιατί το 3x3 είναι πιο σωματικό από το 5x5: οι διαιτητές αφήνουν τους παίκτες να πιέζουν, να κρατούν και να αρπάζουν πολύ περισσότερο από ό,τι στο κανονικό μπάσκετ.

Οι παίκτες πρέπει να μπορούν να παλεύουν μέσω της επαφής πολύ περισσότερο. Όταν τα πράγματα δυσκολεύουν, θα καταρρεύσει ο παίκτης ή θα αποδεχτεί την πρόκληση; Κοιτάζω πολλά διαφορετικά πράγματα και όλα αυτά που ψάχνω είναι απολύτως σχετικά με το μπάσκετ 5x5. Θα λέω πάντα το εξής: παίζοντας 3x3 θα κάνει τους παίκτες καλύτερους παίκτες 5x5. Είναι αναμφισβήτητο.

Κλείνοντας, πες μας για την επιτυχία στους Μεσογειακούς Αγώνες.

Οι φετινοί Μεσογειακοί Αγώνες στο Ηράκλειο επιβράβευσαν δύο καλοκαίρια που είχαν πολύ ιδρώτα, προσπάθεια και σκληρή δουλειά για το πρόγραμμά μας και είναι επίσης μια μεγάλη… εκδίκηση για τους περσινούς Μεσογειακούς Αγώνες στο Οράν, όπου οι καρδιές μας ράγισαν τόσο για την ανδρική μας ομάδα όσο και για την γυναικεία μας ομάδα. Τα κορίτσια δεν έφτασαν στον ημιτελικό όταν ήταν ξεκάθαρα μία από τις 8 καλύτερες ομάδες του τουρνουά, αλλά η ήττα μας από τη Σλοβενία ήταν ο λόγος που δεν τα καταφέραμε. Έτσι, η νίκη επί της Σλοβενίας όχι μόνο μία φορά αλλά δύο φορές φέτος για να το πάρουν τα κορίτσια αυτό το χρυσό μετάλλιο ήταν κάτι σπουδαίο!

Και για τα αγόρια… Είχαμε ήδη το περασμένο καλοκαίρι μια ομάδα ικανή να φέρει το πρώτο μετάλλιο στην ιστορία του ελληνικού 3x3. Συναντήσαμε τη Γαλλία στον ημιτελικό στο Οράν και είχα πει στα παιδιά ότι όποιος κέρδιζε αυτόν τον ημιτελικό θα ήταν η ομάδα που θα κερδίσει το χρυσό μετάλλιο… Και σίγουρα αφού η Γαλλία μας κέρδισε με 22-20 στην παράταση, και κέρδισε μετά το χρυσό μετάλλιο κόντρα στη Σερβία. Για τα αγόρια μου λοιπόν, οι Αγώνες στο Ηράκλειο ήταν μια ευκαιρία για να αναπληρώσουν την ευκαιρία που έχασαν πέρυσι και είμαι τόσο χαρούμενος για αυτούς που τα κατάφεραν!

Γράψαμε ιστορία φέτος και ελπίζω ότι περισσότεροι άνθρωποι θα υποστηρίξουν αυτό που προσπαθούμε να οικοδομήσουμε με αυτό το πρόγραμμα 3x3!