Εκείνη μπορεί να φέρει χαμόγελα!

Ο Αύγουστος ή, αν προτιμάτε, ο μήνας της Εθνικής ομάδας μπάσκετ πλησιάζει και το κοινό περιμένει με ανυπομονησία να δει τη νέα εκδοχή της «γαλανόλευκης». Άλλοι πάνε διακοπές και άλλοι θα κατηφορίσουν για το ΟΑΚΑ και το τουρνουά «Ακρόπολις», το οποίο ξεπροβοδίζει την Ελλάδα πριν από κάθε μεγάλη διοργάνωση.

Μόνο που εφέτος το εθνόσημο στο στήθος του Γιάννη Αντετοκούνμπο θα φέρει και άλλους, περισσότερους στο κλειστό του Αμαρουσίου. Όπως αναφέραμε και πιο πάνω, η νέα εκδοχή της Εθνικής μας κάνει αισιόδοξους (ύστερα από καιρό) ενόψει του Ευρωμπάσκετ. Εκεί όπου στοχεύουμε σε ένα βάθρο το οποίο εδώ και 13 χρόνια φαίνεται άπιαστο όνειρο.

Ναι, καλά διαβάσατε. Ήταν 13 Σεπτεμβρίου του 2009 όταν η «επίσημη αγαπημένη» ανέβαινε στο τρίτο σκαλί, έχοντας κατασπαράξει τους Σλοβένους. Από τότε… ξηρασία. Προσπάθειες δίχως αντίκρισμα και επιστροφή με κατεβασμένα κεφάλια. Φρέσκα κουλούρια όμως πουλάει ο κουλουράς και το ρόστερ της Εθνικής είναι γεμάτο σε κάθε θέση. Αν όλα πάνε καλά και δεν έχουμε κάποιο απρόοπτο με τραυματισμούς, ο Δημήτρης Ιτούδης θα έχει λύσεις με παίκτες έμπειρους και… πεινασμένους.

Αμ, αυτό πού το πάτε; Εφέτος θα έχουμε και κανονικό προπονητή. Χωρίς να θέλουμε να προσβάλουμε τους προηγούμενους και τη δουλειά τους, ο Ιτούδης είναι πολλά επίπεδα πάνω και –κυρίως- ικανός να διαχειριστεί προσωπικότητες όπως οι Καλάθης, Σλούκας, Γιάννης, Ντόρσεϊ κ.ά. Είναι απολύτως λογικό ο Έλληνας φίλαθλος να περιμένει διάκριση και θεαματικό μπάσκετ, όμως όταν δεν έχεις χρόνο να δουλέψεις καλά, λίγα πράγματα θα βγάλεις στο παρκέ. Αυτό το ξέρει καλύτερα από όλους ο νέος κόουτς της Φενέρμπαχτσε, που θέλει σαν… τρελός να δικαιώσει την ΕΟΚ και τον Βαγγέλη Λιόλιο για την επιλογή τους.

Ο πρόεδρος και ηγέτης του ελληνικού μπάσκετ είχε πει: «Η Εθνική θα μας ξαναβγάλει στους δρόμους» και η δήλωση του γλύκανε το αυτί του ακροατή, ο οποίος βλέπει την ομάδα που κάποτε τον έκανε χαρούμενο να τρώει τα… μούτρα της σε προημιτελικούς και να απουσιάζει από τα μεγάλα «ραντεβού». Όπως στους Ολυμπιακούς του Τόκιο.

Για να έρθουν όμως οι επιτυχίες δεν φτάνει ένας Γιάννης, ένας Κώστας ή ο Δημήτρης στον πάγκο. Θέλει δουλειά, οργάνωση και σίγουρα χρόνο για προετοιμασία. Ο κόουτς Ιτούδης θα έχει τρία δυνατά φιλικά τον τελευταίο μήνα του καλοκαιριού και δύο επίσημα για τα προκριματικά του Μουντομπάσκετ.

Σε πέντε ματς θα κληθεί να βρει χημεία και τα κατάλληλα σχήματα. Μπορεί; Αν όχι εκείνος, τότε ποιος; Οι οιωνοί είναι καλοί. Όρεξη, θέληση και δίψα περισσεύουν στο «γαλανόλευκο» στρατόπεδο και με τη θετική αύρα των φιλάθλων, η Εθνική μπορεί να πετύχει στο προσεχές Ευρωμπάσκετ και να δώσει χαρά σε έναν λαό αγχωμένο και πιεσμένο, που πεινάει, που καίγεται καλοκαίρια και πνίγεται χειμώνες.

Το μετάλλιο και οι νίκες θα του επαναφέρουν (έστω και για λίγο) το χαμόγελο που έχει χάσει χρόνια τώρα. Όπως το ’87, το 2005, το 2006, έτσι και τώρα η «επίσημη αγαπημένη» έχει τα φόντα να φορέσει ξανά μετάλλιο στο στήθος. Όμως πρέπει να το επιχειρήσει με χαμηλά το κεφάλι. Χωρίς τυμπανοκρουσίες και πανηγυρισμούς. Παιχνίδι με παιχνίδι για την επίτευξη του στόχου.