Κουκάκι: Όταν οι παρέες γράφουν ιστορία!

Μια ομάδα-παρέα από τότε που ξεκίνησε, το Κουκάκι έκανε προέλαση στο φετινό πρωτάθλημα της Β’ ΕΣΚΑ (1^ος Όμιλος) και επιστρέφει φιλόδοξο στη μεγάλη κατηγορία! Το «ΦΩΣ» μίλησε με τους ανθρώπους της ομάδας που λειτουργεί σε άκρως οικογενειακό κλίμα και πηγάζει ζωντάνια και ενθουσιασμό!

Πρόεδρος του συλλόγου ο Κωνσταντίνος Μανιάτης, ο οποίος έχει σαν παιδί του την ομάδα μπάσκετ!

Το Κουκάκι πίσω στην Α’ ΕΣΚΑ. Πώς νιώθετε;

Επιτρέψτε μου πρωτίστως να ευχηθώ υγεία και δύναμη σε όλους (αθλητές, προπονητές και διοικήσεις των ομάδων) και να ανταμώσουμε πολύ σύντομα και πάλι στα γήπεδα. Ίσως κάτι κοινότοπο, αλλά λόγω των καταστάσεων που ζήσαμε καταλάβαμε πόσο απαραίτητο είναι.

Είμαστε όλοι πολύ χαρούμενοι που η ομάδα κατάφερε να επιστρέψει στην κορυφαία κατηγορία της ΕΣΚΑ ύστερα από 3 χρόνια, η οποία συνοδεύτηκε από μια εξαιρετική πορεία που μας έδωσε και τον τίτλο του πρωταθλητή. Επίσης, είμαι πολύ υπερήφανος για την ομάδα που αγαπάω και υπηρετώ, καθώς ήταν μια σεζόν μαγική και ονειρεμένη.

Δεν σας κρύβω όμως ότι έχει μείνει σε όλους μας μια πικρή γεύση, καθώς λόγω της πανδημίας και των μέτρων που ελήφθησαν από τις αρμόδιες αρχές δεν μπορέσαμε να το γιορτάσουμε εντός και εκτός γηπέδου όπως συνηθίζεται σε τέτοιες περιστάσεις. Υπάρχει όμως στα άμεσα σχέδιά μας να γίνει μια μεγάλη γιορτή για να χαρούμε όλοι αυτήν τη μεγάλη επιτυχία.

Επιτρέψτε μου σε αυτό το σημείο να πω δημόσια ένα τεράστιο ευχαριστώ και να δώσω για ακόμη μια φορά συγχαρητήρια στους αθλητές της ομάδας και τον κόουτς Μπρούσαλη για τον άθλο που κατάφεραν, για την προσπάθεια που έκαναν, τη διάθεση που έδειξαν όλη τη χρονιά και κυρίως για το πάθος και το ήθος τους, αξίες που σπανίζουν στις μέρες μας. Η σχέση μας διέπεται από αμοιβαίο σεβασμό και αισθάνομαι πολύ τυχερός που βρίσκομαι κοντά τους, γιατί είναι αυτοί που μου δίνουν δύναμη και κίνητρο να συνεχίσω να ασχολούμαι με τα κοινά της ομάδας.

Πείτε μας δυο λόγια για τον σύλλογο. Πόσα τμήματα έχει, πόσα παιδιά στις τάξεις του.

Το Κουκάκι έχει μακροχρόνια ιστορία στις κατηγορίες της ΕΣΚΑ, έχοντας ταυτιστεί με την έννοια της ομάδας-παρέας. Το 2008, όταν ο σύλλογος έπρεπε να γυρίσει σελίδα, πολλοί σκέφτηκαν ότι εκείνη τη στιγμή θα «διαλύσουμε» και ο καθένας θα έπρεπε να βρει άλλο μπασκετικό σπίτι. Το πάθος και η αγάπη μας για την ομάδα μάς πείσμωσαν και κάνοντας πολύ καλό προγραμματισμό τα καταφέραμε. Αναλάβαμε την ομάδα με 30 παιδιά στις ακαδημίες. Η φιλοσοφία μας ήταν να φτιαχτεί ένας κορμός από παιδιά της περιοχής. Αποφασίσαμε να εφαρμόσουμε και να δουλέψουμε πάνω σε συγκεκριμένο πλάνο, καθώς αν δεν υπάρχουν παιδιά στην παραγωγική διαδικασία, οι πιθανότητες επιβίωσης για τον κάθε σύλλογο είναι μικρές. Το πλάνο αυτό μας δικαίωσε. Σήμερα αριθμούμε 170 αθλητές κάνοντας προπόνηση μόνο στο ανοιχτό γήπεδο και αρκετές φορές υπό αντίξοες συνθήκες. Πίσω από αυτήν την επιτυχία βρίσκεται ο υπεύθυνος ακαδημιών κ. Νίκου, ο οποίος κάνει εξαιρετική δουλειά σε όλους τους τομείς. Έχουμε εστιάσει στην ανάδειξη νεαρών αθλητών, που είτε θα στελεχώσουν την ανδρική ομάδα, όπως φέτος έγινε με τον Αντώνη Γκάτζο που σε ηλικία μόλις 16 ετών άρπαξε την ευκαιρία που του δόθηκε και κατάφερε να πρωταγωνιστήσει και να διακριθεί στο πρωτάθλημα, είτε θα ανοίξουν τα φτερά τους για ανώτερες κατηγορίες, με χαρακτηριστικά παραδείγματα αυτά των Χρήστου Σαλούστρου και Τζόυ Γκάτζου, αθλητών που προέρχονται από τις ακαδημίες μας. Από την πρόοδο και την εξέλιξη των παιδιών παίρνουμε κι εμείς δύναμη και κουράγιο να συνεχίσουμε.

«Πορευόμαστε με όπλα τη φιλία και την αγάπη για το μπάσκετ»

Το Κουκάκι στην μπασκετική πιάτσα είναι γνωστό ως μια ομάδα-παρέα, χωρίς χρηματοδότες, που συντηρείται χάρη στην… τρέλα των ανθρώπων του. Ισχύουν αυτά;

Το Κουκάκι είναι η ομάδα που έχει κερδίσει όλα αυτά τα χρόνια τον σεβασμό και τον θαυμασμό όλων των ρομαντικών του αθλήματος γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο. Μια παρέα φίλων, νυν και πρώην αθλητών, που παραμένουν ακόμα ρομαντικοί, έχοντας αγάπη, μεράκι και τρέλα για το μπάσκετ. Αυτό που καμαρώνουμε είναι ότι είμαστε ομάδα με όλη την έννοια της λέξης, βάζοντας πάντα το «εμείς» πάνω από το «εγώ». Όπως πολύ σωστά αναφέρατε, στο Κουκάκι δεν υπάρχουν χρηματοδότες ή κάποιος μεγάλος επιχειρηματίας από πίσω που να βοηθά την ομάδα. Όλοι παίζουν για τη φανέλα και για την ομάδα-παρέα, χωρίς να περιμένουν να λάβουν οικονομική ανταμοιβή, παρά μόνον ηθική.

Φανταστείτε ότι φέτος είχαμε τη χαρά και την τιμή να ενταχθεί στην οικογένεια του Κουκακίου ο Σπύρος Διαμαντόπουλος, παίκτης που μέχρι πέρυσι κοσμούσε τα γήπεδα της Α2, ο οποίος για προσωπικούς λόγους αποφάσισε να σταματήσει να αγωνίζεται σε επαγγελματικό επίπεδο. Ο Σπύρος, προς τιμήν του, αποδέχθηκε και προσαρμόστηκε άμεσα στην πολιτική και τον προγραμματισμό που ισχύει για όλους στον σύλλογο. Του υποσχεθήκαμε βέβαια μπόνους ανόδου, αλλά περιμένουμε να καλοκαιριάσει για να το απολαύσει... (γέλια)!

Γενικότερα στη συγκεκριμένη ομάδα δεν υπάρχει μπάτζετ, όπως ισχύει στην πλειονότητα των υπολοίπων ομάδων της κατηγορίας, δεν πληρώνεται κανείς για να παίζει, κάτι που μπορεί να μας δυσκολεύει στον μεταγραφικό σχεδιασμό κάθε καλοκαιριού, αλλά ποτέ δεν ήταν ανυπέρβλητο εμπόδιο για να συνεχίσει η ομάδα να υπάρχει και να πρωταγωνιστεί. Γι’ αυτό άλλωστε εμείς δεν αγχωνόμαστε ποτέ, προσπαθούμε πάντα η ομάδα να παίξει ελκυστικό μπάσκετ, να το ευχαριστηθούμε όλοι και όπου μας βγάλει... Κάτι που ήταν και από τα κοινά μυστικά της φετινής πετυχημένης χρονιάς. Αυτό που πιστεύουμε είναι ότι νικητής δεν είναι μόνον αυτός που μαζεύει τα ροζ φύλλα, αλλά και αυτός που παλεύει σε κάθε προπόνηση, σε κάθε αγώνα, καταθέτοντας την ψυχή του στο γήπεδο. Εμείς πορευόμαστε με όπλα τη φιλία και την αγάπη για το μπάσκετ, αποδεικνύοντας ότι ο αθλητισμός και ο πρωταθλητισμός δεν εξαρτώνται πάντα από τα χρήματα.

Αυτό είναι που μας κράτησε «ζωντανούς» όλα αυτά τα χρόνια.

Ο κόσμος της περιοχής βοηθά την ομάδα;

Το Κουκάκι δεν είναι μια μεγάλη περιοχή. Θα έλεγα ότι είναι μια μεγάλη γειτονιά. Η πλειονότητα των κατοίκων γνωρίζει την ύπαρξη της ομάδας και κυρίως τον σημαντικό ρόλο που διαδραματίζει στην τοπική κοινωνία, πέρα από το καθαρά αθλητικό κομμάτι. Σχεδόν όλοι έχουν επισκεφθεί τον μοναδικό χώρο άθλησης της περιοχής, το ανοιχτό γήπεδο μπάσκετ όπου προπονούνται οι ακαδημίες του συλλόγου, είτε για να αθληθούν οι ίδιοι είτε να παίξουν με τα παιδιά τους. Εκεί έχουν μεγαλώσει γενιές και γενιές και εκεί καμαρώνουν και τους μικρούς αθλητές του συλλόγου.

Κάθε χρόνο υπάρχουν συγκεκριμένοι επιχειρηματίες, που θέλουν να προσφέρουν στηρίζοντας αυτήν την προσπάθεια, γνωρίζοντας τον αγώνα που κάνουμε κι εμείς ως διοίκηση, αλλά εκτός γηπέδου. Μέσω χορηγιών στην ομάδα καλύπτουν διάφορες ανάγκες των τμημάτων του συλλόγου, όπως ρουχισμό, εξοπλισμό κ.λπ. Επίσης, υπάρχουν αρκετοί φίλοι και κάτοικοι που μας στηρίζουν με την αγορά διαρκείας και ημερολογίων, δίνοντας και αυτοί πολύτιμη ανάσα ώστε να καλυφθούν λειτουργικά κόστη. Σε όλους αυτούς ένα ευχαριστώ από καρδιάς, γιατί όλα αυτά τα χρόνια είναι δίπλα μας στηρίζοντας σε σημαντικό βαθμό τη βιωσιμότητα του συλλόγου. Το φετινό πρωτάθλημα είναι αφιερωμένο και σε αυτούς.

Πόσα χρόνια είστε στην ομάδα;

Φέτος συμπλήρωσα 23 χρόνια. Σημαντικός συμβολικός αριθμός για το μπάσκετ και εξίσου σημαντικός και για μένα, καθώς συνοδεύτηκε από μια μαγική πορεία που ολοκληρώθηκε με την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Ξεκίνησα ως αθλητής των τμημάτων ακαδημιών και ήμουν παίκτης έως το 2007 όπου συμμετείχαμε στο πρωτάθλημα της Β’ ΕΣΚΑ. Το 2008 κληθήκαμε να αναλάβουμε τις τύχες του συλλόγου μέσα σε μια νύχτα και από εκείνη τη μέρα ανέλαβα τα ηνία της ομάδας. Βασικά, μου τα παρέδωσαν με συνοπτικές και μη δημοκρατικές διαδικασίες. Σε αυτό το σημείο θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον πολύ καλό μου φίλο Στέφανο Τριαντάφυλλο, ο οποίος ήταν ο άνθρωπος που στήριξε την ομάδα στη δύσκολη περίοδο που ο σύλλογος χρειάστηκε να γυρίσει σελίδα, αναλαμβάνοντας μετά και χρέη προπονητή και παίρνοντας και το βάπτισμα του πυρός στην προπονητική του καριέρα. Εκείνη την περίοδο αποφάσισε να μου «κόψει» το μπάσκετ πείθοντάς με να το υπηρετήσω από άλλο πόστο. Πιστεύω ότι μέχρι στιγμής τον έχω δικαιώσει για την επιλογή του, όπως και αυτός δικαίωσε όλη την οικογένεια του Κουκακίου με την επαγγελματική του εξέλιξη.

Εκ μέρους όλης της «παρέας» αφιερώνουμε και σε αυτόν την άνοδο, γιατί ήταν πάντα δίπλα μας και κυρίως γιατί μας ανέχτηκε... αρκετές φορές.

Ποιοι οι μελλοντικοί στόχοι;

Προτεραιότητά μας για την επόμενη χρονιά είναι να είμαστε ανταγωνιστικοί, καθώς οι απαιτήσεις στην Α’ ΕΣΚΑ είναι πολύ μεγάλες. Στο μυαλό μας ως στόχο θα έχουμε τη σωτηρία, παλεύοντας κάθε παιχνίδι ξεχωριστά σεβόμενοι τον κάθε αντίπαλο και στο τέλος θα κάνουμε τον απολογισμό μας και όπου μας βγάλει. Μην ξεχνάτε ότι η χρονιά για εμάς θα ξεκινήσει χωρίς άγχος, καθότι δεν θα έχουμε σκορπίσει κάποιες δεκάδες χιλιάδες ευρώ για παραμονή ή για άνοδο. Κύριος στόχος μας, όπως και κάθε χρονιά, είναι να παίζουμε ελκυστικό μπάσκετ και να περάσουμε καλά εμπλουτίζοντας την καθημερινότητά μας από ευχάριστες στιγμές. Σίγουρα θέλουμε να μείνουμε και να πρωταγωνιστήσουμε αρκετά χρόνια στην Α’ κατηγορία και, με τον προγραμματισμό που κάνουμε ήδη, ελπίζω να τα καταφέρουμε.

«Ωραίο μπάσκετ και διασκέδαση!»

Ο προπονητής του Κουκακίου, Δήμος Μπρούσαλης, δέχθηκε με χαρά να απαντήσει στις ερωτήσεις μας:

Ήσασταν κατά γενική ομολογία η καλύτερη ομάδα φέτος στον 1^ο Όμιλο της Β’ ΕΣΚΑ. Περιμένατε τέτοια πορεία; Ποια τα μυστικά;

Η ομάδα μας έχει έναν κορμό πολύ καλών παικτών που αγωνίζεται πολλά χρόνια μαζί. Κάθε σεζόν είχε βλέψεις για τις πρώτες θέσεις στη βαθμολογία. Το καλοκαίρι του 2019, όταν ο πρόεδρος της ομάδας, Κωνσταντίνος Μανιάτης, μου εμπιστεύτηκε τις τύχες της, είχαμε θέσει ως στόχο την είσοδο στα πλέι οφ. Κατορθώσαμε όμως να κάνουμε μια φανταστική προσθήκη στην ομάδα με τον ερχομό ενός παίκτη που έχει αγωνιστεί στην Α1 και μέχρι να φορέσει τα χρώματα του Κουκακίου έπαιζε με πολύ ενεργό ρόλο στην Α2. Μιλάω για τον Σπύρο Διαμαντόπουλο. Η άφιξή του έδωσε έξτρα ώθηση στα παιδιά, ενώ ο επαγγελματισμός που επέδειξε ο Σπύρος ήταν κάτι πρωτόγνωρο για την κατηγορία. Όλα αυτά λοιπόν μαζί, συν την καταπληκτική συνέπεια που έδειξαν οι παίκτες σε όλη τη χρονιά στο πλάνο που είχαμε, έφεραν αυτό το εξαιρετικό αποτέλεσμα με 19 νίκες σε 21 αγώνες.

Από δω και πέρα τι; Μπορεί η ομάδα να σταθεί στην Α’ ΕΣΚΑ;

Η Α’ ΕΣΚΑ είναι μια τελείως διαφορετική κατηγορία, με πολύ πιο αυξημένες απαιτήσεις λόγω και της αναδιάρθρωσης. Εφόσον όμως δουλέψουμε στο γήπεδο έτσι όπως ξέρουμε και όπως κάναμε την προηγούμενη σεζόν, δεν θα έχουμε νομίζω κανέναν λόγο να φοβόμαστε. Στόχος μας είναι ξεκάθαρα η παραμονή μας στην κορυφαία κατηγορία του αθηναϊκού μπάσκετ.

Ποια η πορεία σας στον χώρο; Πού αλλού έχετε δουλέψει; Ήσασταν και παίκτης;

Πριν από το Κουκάκι είχα εργαστεί σε αντρικό επίπεδο στους συλλόγους Πεντέλη, Σπόρτιγκ, Ιωνικό ΝΦ, Αρίωνα Αμαρουσίου, Τρεις Αστέρες. Σε γυναικείο επίπεδο σε Άρη Χολαργού, Γαλάτσι και σε επίπεδο ακαδημιών σε Γαλάτσι και ΑΣΟΧ Φοίβο. Ως αθλητής αγωνίστηκα σε Εθνικό Πατησίων και ΓΑΣ Αετό.

Τα λόγια των πρωταγωνιστών

Δικαίως πήρατε την άνοδο στην Α’ ΕΣΚΑ. Το πιστεύατε; Ποια τα μυστικά;

Δημήτρης Μοσχονάς: Ξεκινώντας το πρωτάθλημα της Β’ ΕΣΚΑ, είχαμε ως στόχο σίγουρα τη συμμετοχή μας στα πλέι οφ. Η πορεία μας όμως στον πρώτο γύρο και η σταθερή μας θέση στην πρώτη τετράδα του ομίλου μάς έδωσαν αυτοπεποίθηση να κοιτάμε πιο ψηλά.

Εκεί φυσικά έπαιξε μεγάλο ρόλο η παρουσία του πολύπειρου από εθνικές κατηγορίες Σπύρου Διαμαντοπούλου, που κατάφερε να περάσει το πνεύμα του νικητή σε όλα τα μέλη αυτής της ομάδας. Καταφέραμε να πραγματοποιήσουμε ένα μεγάλο σερί νικών στον β’ γύρο, με αποτέλεσμα να αναρριχηθούμε και να παραμείνουμε στην πρώτη θέση μέχρι το τέλος. Όλα τα παιδιά προσπάθησαν πολύ γι’ αυτό και κάτω από τις οδηγίες του κόουτς Μπρούσαλη καταφέραμε να βγάλουμε τον καλύτερό μας εαυτό. Ιδιαίτερη μνεία να γίνει φυσικά και στον 16χρονο Αντώνη Γκάτζο, ο οποίος με την απόδοσή του συγκαταλέγεται σίγουρα στους κορυφαίους γκαρντ της κατηγορίας.

Πού αφιερώνετε την επιτυχία;

Ηλίας Καμπέρης: Λοιπόν, αυτή η επιτυχία είναι αφιερωμένη πρωτίστως στις οικογένειές μας, στους δικούς μας ανθρώπους! Στα αγαπημένα μας πρόσωπα που όλη τη χρονιά «ανέχονται» και μοιράζονται τα άγχη και τις ανησυχίες ολόκληρης της ομάδας -τα νεύρα, τις στενοχώριες, το άγχος και τη γενικότερη τρέλα μας! Ο ερασιτεχνικός αθλητισμός, για όσους δεν το γνωρίζουν, δεν σε κάνει λιγότερο παθιασμένο και αφοσιωμένο σε αυτό που κάνεις, που πιστεύεις και που θέλεις να πετύχεις. Δεν θα θέλαμε να ξεχάσουμε να αναφέρουμε επιπλέον ότι η νίκη αυτή είναι αφιερωμένη στους χορηγούς που στήριξαν την προσπάθειά μας ακόμη μια χρονιά και σε όλα τα παιδιά που έχουν δουλέψει γι’ αυτήν την ομάδα από οποιοδήποτε πόστο στο παρελθόν και απλά έτυχε να μην είναι φέτος σε αυτήν την παρέα. Είναι παιδιά που μας βοήθησαν πολύ να φτάσουμε έως εδώ και ξέρουμε πολύ καλά πως, ακόμα και αν δεν είναι μαζί μας, πλέον «κουβαλάνε» ακόμα το μικρόβιο για το Κουκάκι! Γιατί όπως συνηθίζουμε να λέμε εμείς εδώ: «Μια φορά Κουκάκι - πάντα Κουκάκι!».

Τελικά, είναι πιο ωραίο να παίζεις στις μικρές κατηγορίες; Πιο ρομαντικά;

Σπύρος Διαμαντόπουλος: Μπορώ να πω ότι υπάρχει μία αγνότητα που συνήθως δεν τη συναντάς στις μεγαλύτερες κατηγορίες. Σίγουρα για κάποιον παίκτη που έχει υψηλές προσδοκίες για τον εαυτό του το φυσιολογικό είναι να κυνηγά να παίζει σε μεγαλύτερο επίπεδο, ωστόσο και οι τοπικές κατηγορίες έχουν τη δική τους ομορφιά, το δικό τους φανατικό κοινό και στις περισσότερες ομάδες τα γήπεδα γεμίζουν ανεξαρτήτως ημέρας.

Εμείς στο Κουκάκι δώσαμε πολύ μεγάλη σημασία στο δέσιμο μεταξύ μας, αναπτύξαμε μια χημεία που μας κράτησε ενωμένους από την αρχή μέχρι το τέλος. Και η αλήθεια είναι ότι σε μια ομάδα όπου τα χρήματα δεν παίζουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο, αν δεν είχαμε μεταξύ μας κατανόηση και αγάπη γι’ αυτό που κάνουμε, δεν θα καταφέρναμε τίποτα. Στοχεύσαμε στην κορυφή από την αρχή, γιατί πιστέψαμε ότι μπορούμε να το κάνουμε καθώς θέλαμε ο ένας να δικαιώσουμε τον άλλον. Λειτουργήσαμε σαν γροθιά και καταφέραμε, αν και δεν μας υπολόγιζαν στα φαβορί για την άνοδο, όχι μόνο να ανέβουμε κατηγορία αλλά και να κατακτήσουμε την 1η θέση και το πρωτάθλημα με ρεκόρ 19-2!

Πόσα χρόνια σκοπεύεις ακόμη να παίζεις;

Γιώργος Σιδερής (αρχηγός): Όσο έχω υγεία, κίνητρο και επιθυμία, και είμαι σε θέση τόσο να χαίρομαι το παιχνίδι όσο και να βοηθάω με κάθε τρόπο την ομάδα μου να κερδίζει, θα είμαι παρών. Όσο το νιώθω αυτό, θα προσφέρω. Όταν καταλάβω ότι δεν μπορώ, θα χαιρετήσω και θα αποχωρήσω με αξιοπρέπεια, σεβόμενος όλους αυτούς που με σεβάστηκαν και στάθηκαν δίπλα μου όλα αυτά τα χρόνια.

Το φετινό ρόστερ

Αντώνης Γκάτζο ύψος 1,90

Ηλίας Καμπέρης ύψος 1,88

Ηλίας Παπαδόπουλος ύψος 1,85

Γιώργος Σιδερής ύψος 1,83

Σπύρος Διαμαντόπουλος ύψος 1,97

Ανάργυρος Κοσμάς ύψος 1,91

Αιμιλιανός Σιδερίδης ύψος 1,80

Αντώνης Καρακατσάνης ύψος 2,02

Δημήτρης Μοσχονάς ύψος 1,92

Χρήστος Μπουκουβάλας ύψος 1,94

Χάρης Κατεβάτης ύψος 1,92

Νίκος Κηρύκος ύψος 1,88

Βασίλης Δολιανίτης ύψος 1,88

Φραντζής Συρόπουλος ύψος 1,93

Βαγγέλης Ρεμπάπης ύψος 1,80

Ανδρέας Καλλιμάνης ύψος 1,92

Προπονητής: Μπρούσαλης Δημοσθένης

Τιμ μάνατζερ: Τραχάνης Άγγελος

Έφορος: Βακόνδιος Άκης