Ζαχαρίας Γεωργιάδης: Δεν μετάνιωσα που δεν έφυγα από την Κομοτηνή

Σε άλλες εποχές, πιο ρομαντικές για το ελληνικό μπάσκετ, ο Ζαχαρίας Γεωργιάδης ήταν ένας από τους κορυφαίους σκόρερ των γηπέδων. Αγωνιζόμενος με τη φανέλα του ΓΑΣ Κομοτηνή τις δεκαετίες ‘80 και ‘90, έκανε σπουδαία καριέρα, χωρίς όμως να μπορέσει να παίξει ποτέ στη μεγάλη κατηγορία. Όσοι τον είδαν, πάντως, δεν τον ξεχνούν και πρόσφατα σε μεγάλη ψηφοφορία του Infobasket αναδείχτηκε κορυφαίος παίκτης στην ιστορία της Α2!

Το «ΦΩΣ» βρήκε τον σπουδαίο σκόρερ του παρελθόντος (53 πλέον και γυμναστής σε δημοτικό σχολείο) και είχε μια όμορφη κουβέντα μαζί του.

Καλησπέρα. Προ ημερών αναδειχθήκατε κορυφαίος παίκτης στην ιστορία της Α2 στην ψηφοφορία του infobasket. Πώς νιώσατε για αυτό;

Μεγάλη χαρά και υπερηφάνεια για την πρωτιά. Η λίστα είχε μέσα μεγάλους παιχταράδες της εποχής μου και γι’ αυτό η χαρά μου είναι μεγαλύτερη. Ευχαριστώ όσους με τίμησαν και τους συμπαίκτες και προπονητές μας που με βοήθησαν να γίνω καλύτερος παίκτης και άνθρωπος.

Πείτε μας λίγα λόγια για τα χρόνια αυτά. Ποιες οι αναμνήσεις σας; Τι θυμάστε περισσότερο;

Ωραία χρόνια τα νιάτα μας, ωραίος συναγωνισμός, φοβερά παιχνίδια. Μεγάλοι συμπαίκτες και αντίπαλοι και ένας συγκλονιστικός κόσμος της πόλης μου, που έδινε τα πάντα για την ομάδα μας. Αυτό που θυμάμαι περισσότερο είναι η γιορτή και το πανηγύρι της πόλης μας σε κάθε αγώνα. ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟΣ. Τους ευχαριστώ όλους.

Μείνατε πιστός στην Κομοτηνή. Το μετανιώσατε αργότερα;

Ξέρεις, η πόλη μας είναι εκπληκτική, όπως και οι άνθρωποί της. Όλοι όσοι αγαπώ ήταν εδώ. Δεν μετάνιωσα για τις επιλογές μου ποτέ και για ό,τι έχω κάνει στη ζωή μου. Πολλοί συμπαίκτες μου έφυγαν, ξαναγύρισαν εδώ όμως, αυτό κάτι λέει. Την αγαπάω την πόλη μου και τους ανθρώπους της.

* Στη ΦΩΤΟ ο Γεωργιάδης με το νούμερο 12

Απωθημένο που δεν κατόρθωσε ο ΓΑΣ να ανέβει στην Α1;

Απωθημένο όντως. Κάποιες χρονιές δεν ήμασταν έτοιμοι για άνοδο είναι η αλήθεια, κάποιες άλλες όμως που τα δώσαμε όλα κυριολεκτικά ΕΠΡΕΠΕ να ανέβουν κάποιοι άλλοι. Μια ομάδα στην άλλη άκρη της Ελλάδας που πολλοί τότε τη μάθαιναν σήκωσε ανάστημα και πάλευε με τα όλα της. Ε, ΜΕΡΙΚΟΙ ΔΕΝ ΤΟ ΑΝΤΕΧΑΝ ΑΥΤΟ.

Το μυστικό του σκόρερ; Ταλέντο ή δουλειά;

Χωρίς ταλέντο όση δουλειά και να κάνεις θα γίνεις ένας μέτριος παίκτης. Χωρίς σκληρή δουλειά θα μείνεις ταλέντο.

Ο επίλογος δικός σας.

Θέλω να μου επιτρέψεις εδώ να αναφέρω μερικά ονόματα-σταθμό στην όποια καριέρα μου και στάση ζωής.

ΚΟΥΛΗΣ ΤΑΞΙΛΔΑΡΗΣ, δάσκαλος, δεύτερος πατέρας, φίλος.

ΑΛΕΚΟΣ ΚΑΡΥΠΙΔΗΣ, αδερφός, φίλος.

Ο καλύτερος συμπαίκτης και παιδικός φίλος, ο παιχταράς ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΒΑΚΙΡΤΖΗΣ.

Ο φίλος και αδερφός και ο μόνος που έμεινε όλα αυτά τα χρόνια στην ομαδάρα μας, ΝΕΟΚΛΗΣ ΛΕΜΟΝΙΔΗΣ.

Και φυσικά οι αγαπημένοι μου γονείς και ο τεράστιος ΑΔΕΡΦΟΣ μου, που μου έμαθε αυτό που αγάπησα πιο πολύ στη ζωή μου…