Τα σούπερ «μωρά» της Δάφνης Δαφνίου!

Άλλη μία άνοδος για τη Δάφνη Δαφνίου. Τα «μωρά» από το Χαϊδάρι τρελαίνουν κόσμο τη φετινή σεζόν και τρεις αγωνιστικές πριν ολοκληρωθεί το πρωτάθλημα της Β’ Εθνικής, πανηγυρίζουν την άνοδο, όντας μία από τις νεαρότερες ομάδες. Μιλάνε στο «ΦΩΣ»: Ο ενορχηστρωτής της φετινής επιτυχίας, Μάης Κωνσταντινίδης, και δύο εκ των πρωταγωνιστών εντός των τεσσάρων γραμμών, Διονύσης Τάταρης και Διονύσης Καραμπάτσος.

-Κύριε Κωνσταντινίδη, πως βιώσατε τη φετινή χρονιά;

«Η φετινή χρονιά είναι μία συνέχεια της περσινής, καθώς είχα προϋπάρξει ένα εξάμηνο ως συνεργάτης του Κώστα Σορώτου στην ομάδα. Επίσης η σχέση μου με την ομάδα είναι πολλών χρόνων, διότι έχω αγωνισθεί και έξι χρόνια ως παίκτης εκεί. Σίγουρα υπήρχε και ένα ανάλογο άγχος, καθώς είναι η πρώτη φορά που εκτελώ χρέη πρώτου προπονητή. Ωστόσο είχα εμπιστευτεί όλο αυτό που είχε δημιουργηθεί από τη διοίκηση της Δάφνης σε συνεργασία με τη διοίκηση του Περιστερίου. Επίσης, επειδή έγινε πολύ μεγάλη δουλειά και στην επιλογή παικτών το καλοκαίρι, είχα εμπιστοσύνη και στο υλικό. Για να είμαι ειλικρινής δεν περίμενα η ομάδα τρεις αγωνιστικές πριν το τέλος να έχει ανεβεί. Θεωρούσα ότι θα είμαστε μία πολύ ανταγωνιστική ομάδα που θα παίζει το μπάσκετ το οποίο είχα εγώ στο κεφάλι μου και αυτό συνδυάστηκε και με τα αποτελέσματα».

-Πόσο βοήθησε η συνεργασία με το Περιστέρι;

«Δεν το συζητάω χωρίς τη βοήθεια του Περιστερίου η δομή της ομάδας θα ήταν τελείως διαφορετική, οι στόχοι θα ήταν τελείως διαφορετικοί όπως και η προοπτική της. Το Περίστεροι έδωσε στην ομάδα μεγάλη τεχνογνωσία και μία ασφάλεια πέρα από το οικονομικό κομμάτι, στο να προσεγγίσεις παιδία τα οποία παρά το χαμηλό της ηλικίας είναι ιδιαίτερα ταλαντούχα. Δηλαδή, έχουμε παιδιά τα οποία έχουν περάσει από την Εθνική Νέων Ανδρών, τα οποία σε διαφορετική περίπτωση δεν θα εξέταζαν το ενδεχόμενο να αγωνιστούν στη Δάφνη. Η ομπρέλα του Περιστερίου ήταν μαγνήτης για τέτοιες περιπτώσεις παιδιών, όπως και η λειτουργία διοικητικά ήταν άψογη, οπότε ήταν το πιο βασικό κομμάτι ώστε να είναι επιτυχημένη η χρονιά».

-Ουσιαστικά ο στόχος ήταν η εξέλιξη των νέων παιδιών;

«Ακριβώς αυτός ήταν ο στόχος της ομάδας εξ αρχής. Με μία υποσημείωση να μην γίνει το ατύχημα, δηλαδή, να μην πέσει κατηγορία η ομάδα. Ουσιαστικά το πλάνο αυτό ήταν. Να αναπτυχθούν τα παιδιά σε ένα πρωτάθλημα όπως είναι η Β’ Εθνική, οπότε το καλοκαίρι να έχουν φτάσει σε ένα σημείο, όσοι μπορούν από αυτούς, να διεκδικήσουν μία θέση στο ρόστερ του Περιστερίου και, φυσικά, η ομάδα να μην πέσει από τη Β’ Εθνική. Νομίζω ότι το καταφέραμε, διότι και παιδιά πήραν πολύ μεγάλο χρόνο συμμετοχής και αναπτύχθηκαν παίρνοντας μεγάλο χρόνο συμμετοχής και η ομάδα όχι μόνο έμεινε στη κατηγορία αλλά ανέβηκε».

-Συζητήσεις σχετικά με το μέλλον κάνετε με τους ανθρώπους της ομάδας;

«Αυτή τη στιγμή δεν έχει γίνει κάποια κουβέντα ώστε να συνεχιστεί η συνεργασία οπότε μέχρι να γίνε έστω και τυπικά δεν έχω να πω κάτι που να με συνδέει με την ομάδα. Εφόσον συνεχίσουμε τη συνεργασία, θα θέσουμε κάποιους στόχους οι οποίοι θα έχουν παρόμοιο πλάνο, δηλαδή νεαρά παιδιά, σε ένα πιο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα και να δούμε αν μπορούν να κολυμπήσουν. Νομίζω ότι η ομάδα πρέπει να συνθέσει σε αυτή τη λογική. Ήταν ένα πείραμα, όχι μόνο για τη Δάφνη αλλά και για το ελληνικό μπάσκετ, το οποίο ήταν επιτυχημένο και δεν βλέπω τον λόγο να μην το συνεχίσουν».

Τάταρης: «Η φετινή χρονιά ήταν τέλεια»

-Τι σημαίνει η φετινή χρονιά για εσένα;

«Όταν ήρθα στην ομάδα, όλα τα παιδιά είχαμε διάθεση, και ειδικά εγώ που ήμουν από τραυματισμό και είχα κάνει χειρουργείο. Θέλαμε όλοι να παίξουμε, ήξερα ήδη κάποια παιδιά από την ομάδα, που ήμασταν συμπαίκτες και στο παρελθόν. Είχαμε καλό κλίμα και σε αυτό ευθύνονται όλα. Η φετινή χρονιά νομίζω ήταν η τέλεια χρονιά. Τόσο ηλικιακά, διότι ήμασταν πιο μικροί σε θέμα ηλικίας από άλλες ομάδες και εφόσον καταφέραμε και ανεβήκαμε, αυτό είναι το τέλειο. Για εμένα η χρονιά είναι τέλεια».

-Ο αρχικός στόχος ποιός ήταν;

«Ο αρχικός στόχος ήταν να παραμείνουμε στην κατηγορία. Είχαμε πει ότι αν και εφόσον είχε επιτευχθεί αυτός ο στόχος από νωρίς, θα θέσουμε νέους και να πάμε όσο πιο καλά μπορούμε. Όταν επαναπροσδιορίσαμε τους στόχους μας, μετά τα Χριστούγεννα είπαμε γιατί να μην φταστούμε και ως την άνοδο ή και το πρωτάθλημα».

-Θεωρείς ότι έδωσες απαντήσεις, σχετικά με την επιλογή σου να πάρεις χρόνο σε μία πιο χαμηλή κατηγορία, όπως είχες πει σε παλαιότερη συνέντευξη;

«Δεν είναι θέμα απαντήσεων είναι περισσότερο με τον εαυτό μου. Δηλαδή ότι μπορώ να παίξω. Είχα πει ότι προτιμώ αυτή τη στιγμή να πάρω παιχνίδι να παίξω παρά να κάθομαι στο πάγκο να κοιτάζω και να μην βελτιώνομαι. Σίγουρα και η φετινή χρονιά ήταν κάτι που δεν το πολυσκέφτηκα, διότι ήξερα ότι θα είναι η ευκαιρία μου να ανέβω ψυχολογικά μετά τους τραυματισμούς, να βρω τα πατήματά μου».

-Πόσο σας βοήθησε ο κόουτς;

«Κυρίως ομαδικά μπορώ να πω. Δηλαδή δεν βοήθησε μόνο με εμένα. Ήξερε πως να λειτουργεί με τον καθένα. Ήξερε πως να τους βοηθήσει όλους αντίστοιχα. Πιστεύω ότι όταν αγωνίζεσαι σε μία ομάδα όπου παίζουν και οι δώδεκα, μάλλον βοηθάει όταν ο προπονητής έχει βρει τα κουμπιά του καθένα και έχουμε όλοι χρόνο. Δηλαδή δεν νομίζω ότι υπάρχει άλλη ομάδα που αγωνίζεται με δώδεκα σε κάθε παιχνίδι».

-Ποιοι είναι οι στόχοι σου για το μέλλον;

«Προς το παρών το μόνο δεδομένο για εμάς είναι ο αγώνας με το Ναύπλιο. Παρότι έχουμε ανεβεί δεν έχει τελειώσει τίποτα ακόμη, θέλουμε να βγούμε και πρωταθλητές. Προς το παρών ο μοναδικός μελλοντικός στόχος είναι ο αγώνας με το Ναύπλιο. Από εκεί και πέρα μόλις τελειώσει η σεζόν θα κάνω μεταβατική με την ομάδα και θα είμαι στο Περιστέρι. Περαιτέρω δεν γνωρίζω. Αν θα μείνω θα φύγω θα συζητηθεί το καλοκαίρι. Αυτή τη στιγμή είμαι δανεικός στη Δάφνη από το Περιστέρι».

Καραμπάτσος: «Είχα το ρόλο του μεγάλου αδελφού»

-Έχεις βιώσει κάτι ανάλογο;

«Η αλήθεια είναι πως ήταν μία πολύ διαφορετική εμπειρία. Εγώ μάλιστα ήμουν και η τελευταία προσθήκη στην ομάδα, οπότε ήταν πολύ περίεργο γιατί είχα μεγάλη διαφορά ηλικίας με τα υπόλοιπα παιδιά, διότι όπως ξέρουν όλοι είναι μία ομάδα με χαμηλό μέσο όρο ηλικίας, παιδιά μικρά σε ηλικία αλλά με πολύ ταλέντο. Ο τρόπος με τον οποίο λειτουργήσαμε μέσα στη χρονιά και γενικά ο τρόπος με τον οποίο δεθήκαμε, μας έφερε σε αυτό το σημείο».

-Σου είχαν πει ότι βασικός στόχος ήταν η άνοδος;

«Όχι σε καμία περίπτωση. Η ομάδα χτίστηκε εξ αρχής για να σωθεί. Αγώνα με τον αγώνα είδαμε ότι μπορούμε να πάρουμε καλά αποτελέσματα και φτάσαμε σε ένα σημείο να πιστεύουμε ότι μπορούμε να ανέβουμε».

-Ποιός ήταν ο ρόλος σου εκτός των τεσσάρων γραμμών, όντας ο μεγαλύτερος ηλικιακά παίκτης;

«Σίγουρα ο κόουτς μου έδωσε ας πούμε το ρόλο του μεγάλου αδελφού, με την καλή έννοια πάντα. Είχαμε καλή επικοινωνία και όσον αφορά το τεχνικό κομμάτι και με τα νέα παιδιά και το πώς θα τα διαχειριστούμε. Νομίζω ότι τον βοήθησα».

-Μπορούν κάποιοι από τους νεαρούς παίκτες της ομάδας να διακριθούν στο μέλλον;

«Η ιστορία θα δείξει, αλλά έχουν όλοι τα προσόντα,. Αν όχι όλοι, σίγουρα οι περισσότεροι έχουν τα προσόντα να καθιερωθούν και στις πιο πάνω κατηγορίες, ωστόσο χρειάζεται δουλεία. Αρκετή δουλεία γιατί ο ανταγωνισμός είναι σκληρός και το επίπεδο του μπάσκετ στην Ελλάδα είναι αρκετά καλό».