Tα δέκα «αν» για την «επόμενη μέρα» του Ολυμπιακού στο μπάσκετ

Η πιο υγιής ομάδα έγινε η πιο άρρωστη! Ποτέ ξανά σε ομάδα δεν υπήρξαν μαζεμένες τόσες αμφιβολίες και οργιώδεις διαρροές σε όλα τα επίπεδα.

Ο Ολυμπιακός αγωνιστικά και επικοινωνιακά, αν δεν γίνουν οι σωστές κινήσεις είναι ένα βήμα πριν τον γκρεμό. Και γκρεμός με γκρεμό έχει διαφορά. Άλλο να πέφτεις σαν τις Σουλιώτισσες στον γκρεμό και άλλο να πέφτεις στο παγόβουνο σαν τον Τιτανικό...

Τώρα που έφτασε ο κόμπος στο χτένι και το χτένι έσπασε, με τον κόμπο να παραμένει. Τώρα που η πιο υγιής ομάδα όπως λέγανε, έχει γίνει η πιο άρρωστη. Τώρα που ο Ολυμπιακός διαλύθηκε αγωνιστικά με μια απίστευτη κατάρρευση. Ο κόσμος του Ολυμπιακού ζητάει αντρικές εξηγήσεις.

Τόσα θέματα αντιΓιαννακοπουλικά και αντιΒασιλακοπουλικά δεν έχει κάνει άλλος δημοσιογράφος φέτος, όσα έκανα εγώ. Αλαζονικό ακούγεται αυτό, αλλά το γράφω για να μην παρεξηγηθώ για τη συνέχεια. Τα γραπτά υπάρχουν άλλωστε. Και στο «ΦΩΣ» και στο Fosonline. Ρεπορτάζ και αρθρογραφία που σε κάνει να λαμβάνεις και απειλές ξεκάθαρες, σε κάνει να περπατάς και να κοιτάς συχνά πίσω σου -άλλο να φοβάσαι και άλλο να λαμβάνεις τα μέτρα σου.

Τώρα που το «αν μας αντέξει το σκοινί θα φανεί στο χειροκρότημα» τέλειωσε ως ελπίδα, πρέπει να βγουν οι Αγγελόπουλοι μπροστά και να τοποθετηθούνε. Διότι δεν είναι μόνο αγωνιστικό το πρόβλημα, είναι όλη η ομάδα ένα πρόβλημα!

Είναι μια ομάδα που έκανε 8 ήττες σε 10 ματς, είναι μια ομάδα που ο υπαρχηγός της ακούστηκε παντού στο πανελλήνιο να λέει στους συμπαίκτες του «μάγκες, εγώ τέλος, δεν κατεβαίνω, δεν υπάρχει σάλιο», είναι μια ομάδα που δεν ξέρουμε αν θα υποβιβαστεί φέτος, είναι μια ομάδα που υπάρχει η αβεβαιότητα αν θα συνεχίσουν οι Αγγελόπουλοι να βάζουν τα λεφτά που έβαζαν, αν θα συνεχίσει ο Ολυμπιακός να είναι στην Α1 ή στην Αδριατική, αν θα συνεχίσει ο Σπανούλης που είναι ο μεγαλύτερος παίκτης στην ιστορία του Ολυμπιακού, αν θα πληρωθούν χωρίς προβλήματα οι παίκτες, αν θα κερδίσουν τις δικαστικές μάχες οι Αγγελόπουλοι, αν θα ξεκουμπιστεί ο Βασιλακόπουλος, αν θα κάνει το σωστό η κυβέρνηση να ρημάξει το σύστημα που οδηγεί το μπάσκετ σε ιστορική παρακμή με την έξοδο του Ολυμπιακού, αν θα το πάνε μέχρι τέλους οι Αγγελόπουλοι και τι τέλος θα είναι αυτό, του συστήματος ή των ίδιων;

Είναι μια ομάδα με σοφτ ηγέτες, σοφτ οι Αγγελόπουλοι, σοφτ και ο προπονητής. Σοφτ στα αγγλικά σημαίνει «μαλακός». Και με τον σκληρό ηγέτη χειρουργημένο, νοκ άουτ για 6 μήνες.

Η πιο υγιής ομάδα έχει γίνει η πιο άρρωστη, υπάρχουν τόσα ερωτηματικά και αμφιβολίες, οι μόνοι που επιβάλλεται να βγουν μπροστά και να τοποθετηθούν είναι οι ιδιοκτήτες. Όπως κάθε φορά πρέπει να κάνει κάθε ηγέτης. Αυτό είναι πάγια αρχή μου που την έχω και για το «σπίτι» μας. Ξέρει η εφημερίδα ότι τα ίδια είχα πει και για το «σπίτι» μας σε κρίσιμη ώρα. Και ευτυχώς έτσι έγινε.

Από τις τόσες συνεντεύξεις που έχω κάνει, μου έχουν μείνει κάποιες ατάκες. Μία που μου έχει μείνει ήταν της Αλεξάνδρας Ασημάκη που είναι και επίκαιρη τώρα με τα 700 γκολ που έβαλε και απέχει λίγο από το ρεκόρ (τα 703 της Ασιλιάν). Η Αλεξάνδρα είχε πει σε μια μεγάλη συνέντευξη όταν ηγήθηκε στο πρωτάθλημα που φαινόταν χαμένο αλλά με τρομερές προσωπικές εμφανίσεις γύρισε τη σειρά 0-2 υπέρ της Βουλιαγμένης σε 3-2 υπέρ του Ολυμπιακού: «Αν ένα κοπάδι προβάτων έχουν ηγέτη λύκο, την ώρα της μάχης γίνονται λύκοι. Και το αντίθετο, αν ένα κοπάδι λύκοι έχουν ηγέτη πρόβατο, την ώρα της μάχης γίνονται πρόβατα».

Αυτό συνέβαινε σε όλες τις μάχες που έχει γνωρίσει η ανθρωπότητα, με όλους τους ηγέτες και στρατηγούς. Ο αρχηγός μετράει πάρα πολύ. Αυτά που λένε περί ομαδικής δουλειάς και τέτοια, εγώ δεν τα πιστεύω, και μου φαίνονται υποκριτικά, σεμνότυφα. Να έχεις πρώτα την προσωπική ικανότητα.

Αν οι Αγγελόπουλοι κρυφτούν και αφήσουν τις διαρροές να οργιάζουν και να τρώνε σαν σαράκι τους πάντες μέσα κι έξω από την ομάδα, οδεύουν για να δικαιώσουν τον Γιαννακόπουλο. Του οποίου οι μέθοδοι είναι αντιπαθητικές, με εξοργίζει να τον βλέπω να καπνίζει σε νοσοκομεία, ενώ θα έπρεπε να δίνει άλλο παράδειγμα αφού είναι ιδιοκτήτης φαρμακοβιομηχανίας, με τσατίζει που ποστάρει συνεχώς με το τσιγάρο στο στόμα και εμφανίζεται στα ποστ του ως λάτρης μαφιόζικων ρόλων σε γνωστές ταινίες, μαφιόζων πρωταγωνιστών. Αυτά τα βλέπω, μου ανάβουν τα γλομπάκια και γίνομαι χριστουγεννιάτικο δέντρο.

Και δεν είναι μόνο τα ποστ. Είναι και οι πράξεις. Ξέρουμε, δεν έχουμε άγνοια κινδύνου. Ξέρουμε τι έχει κάνει ποιος στο χώρο. Άλλο δεν φοβάμαι και άλλο δεν ξέρω.

Επειδή όμως το αποτέλεσμα μετράει, ή για την ακρίβεια ΚΑΙ το αποτέλεσμα μετράει, και επειδή ο Ολυμπιακός είναι περίεργο σωματείο που δεν συμβιβάζεται με τη συνεχή ήττα και με την καρπαζιά είτε στους αγωνιστικούς χώρους, είτε επικοινωνιακά, αν δεν βγουν οι Αγγελόπουλοι να ενημερώσουν τον κόσμο για μια ντουζίνα ερωτημάτων, τότε δυστυχώς θα δικαιώσουν τον Γιαννακόπουλο. Ο οποίος έλεγε ότι με τις επιλογές τους φέτος σε παίκτες έριξαν «λευκή πετσέτα» και ο οποίος έλεγε ότι βαράνε διάλυση και θέλουν να την κοπανήσουν. Δεν αξίζει ούτε στον Ολυμπιακό, ούτε στον κόσμο του Ολυμπιακού, ούτε στους Αγγελόπουλους με την τεράστια προσφορά σε αυτό το σύλλογο και στο αντιπαθητικό σπορ μπάσκετ -αυτό το μασονικό σπορ των βολεμένων σιωπηλών- να ξεφτιλιστούν στο τέλος.

Είναι οι άνθρωποι που έχουν βάλει τα περισσότερα λεφτά από κάθε άλλον στο σύλλογο (στο λογαριασμό έσοδα-έξοδα), και δεν τους αξίζει να δικαιώσουν τον Γιαννακόπουλο. Πρέπει να δώσουν απαντήσεις και να ηγηθούν όπως ξηγήθηκαν με το #mexritelous και γύρισε ο κόσμος υπέρ τους. Ακόμα και φανατικός κόσμος του Ολυμπιακού που τους έβριζε πριν μόνιμα στα social media.

Ο Ολυμπιακός αγωνιστικά και επικοινωνιακά, αν δεν γίνουν οι σωστές κινήσεις είναι ένα βήμα πριν τον γκρεμό. Και γκρεμός με γκρεμό έχει διαφορά. Άλλο να πέφτεις σαν τις Σουλιώτισσες στον γκρεμό και άλλο να πέφτεις στο παγόβουνο σαν τον Τιτανικό...

Το πρέπον είναι να βγεις και να πεις: Θέμα πρώτο: Ισχύει αυτό. Δεν ισχύει αυτό. Θα κάνουμε αυτό. Θέμα δεύτερο: Ισχύει αυτό. Δεν ισχύει αυτό. Θα κάνουμε αυτό. Θέμα τρίτο: Μην ανησυχείτε. Δεν θα πούμε δημοσίως τι θα κάνουμε, αλλά αυτό που πρέπει θα το κάνουμε. Βγαίνεις και απευθύνεσαι σε φίλους και αντιπάλους. Στους παίκτες σου και στον κόσμο. Και όταν μιλάμε για κόσμο δεν μιλάμε για τον Μήτσο και τον Θανάση στο καφενείο. Μιλάμε για 5 εκατομμύρια σε όλο τον πλανήτη. Από τη Νέα Υόρκη μου στέλνουν ερωτήματα. Ο Ολυμπιακός είναι παντού.