Το αστείο με τον Βασιλακόπουλο, πρέπει να τελειώσει…

Όταν ξεκινάς να κάνεις σύσκεψη με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς, για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα από το οποίο απειλείται το ίδιο το οικοδόμημα του μπάσκετ, αλλά ο πρόεδρος την Ομοσπονδίας Μπάσκετ, δεν προλαβαίνει να έρθει επειδή έχει άλλες ασχολίες, τότε παύεις να συζητάς, για τον απλούστατο λόγο ότι ο πρώτος που θα έπρεπε να έχει συγκαλέσει σύσκεψη ή να σημάνει συναγερμό με όλα όσα συμβαίνουν είναι ο Γ. Βασιλακόπουλος και όχι ο υφυπουργός.

Όταν λείπει το Νο 1 του ελληνικού μπάσκετ, τι θα κάνουν οι υπόλοιποι πέρα από τα κακοπαιγμένο σκετσάκι του Γιαννακόπουλου, που είναι κάτι περισσότερο από εμφανές ότι πήγε στη σύσκεψη μόνο για να παίξει κουκλοθεάτρο. Όταν το μεγαλύτερο μέρος του προβλήματος για τη κατάντια του μπάσκετ που απαξιώνεται είναι ο ίδιος ο άνθρωπος που το ανέδειξε αλλά στην πορεία το «είδε» μαγαζάκι του και είναι αυτός που σνομπάρει με γελοία δικαιολογία την κλήση του υφυπουργού, παύεις να τον θεωρείς ισότιμο συνομιλητή σου…

Όταν ο απόλυτος «δικτάτορας» όπως τον αποκαλούν οι περισσότεροι άνθρωποι του μπάσκετ, εμμένει στα δύσκολα να κρύβεται και να αποφεύγει την δημοσιότητα αλλά προτιμάει να βάζει τα «παπαγαλάκια» του να μιλούν και να εκφράζουν τις δικές τους απόψεις, τότε παύεις να συζητάς μαζί του. Άλλωστε πότε βγήκε μπροστά ο Βασιλακόπουλος να αντιμετωπίσει μια δύσκολη κατάσταση; Ποτέ! Είτε απέναντι στον τεράστιο Γκάλη, είτε απέναντι στον μεγάλο Γιαννάκη, είτε σε οποιονδήποτε, άφαντος.

Αλλά αίφνης διάβαζες δηλώσεις, θέσεις και απόψεις του. Μαγικά πράγματα. Αν όμως πρόκειται για «παράτες» και πανηγυράκια πρώτος εμφανίζεται. Όπως τότε με την παρουσίαση της φανέλας της εθνικής ομάδας ενόψει του Ευρωμπάσκετ της Τουρκίας, που έφερε ελικόπτερα και αλλά γραφικά για να δείξει νεοπλουτισμό. Εκείνη τη μέρα που τον ρώτησαν πότε θα αποκτήσει προπονητή η εθνική αλλά επειδή δεν είχε απάντηση (ένα χρόνο χωρίς κόουτς η εθνική ομάδα, ήταν από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα του!), το έριξε στο χιουμοράκι «αφού έχουμε παίκτες, τι να τον κάνουμε τον κόουτς» είπε και το πάνελ του, ξεράθηκε στα γέλια αντί να βάλει τα κλάματα…

Όταν η αδιαλλαξία, ή έπαρση, το «ψώνισμα», το «εγώ είμαι το μπάσκετ» και το «αποφασίζω και διατάσσω» ποιον θα κόψω, ποιον θα προωθήσω, ποιον γουστάρω και ποιον όχι, σταματάς να κάνεις σοβαρή κουβέντα και φθάνεις στην… Αδριατική Λίγκα ή όπου αλλού.

Όταν κάποιος άνθρωπος 80 χρόνων θεωρεί ότι έχει πάντα δίκιο, ότι μόνο αυτός ξέρει και δεν ακούει κανέναν γύρω του, τότε είναι καταδικασμένος να θάψει το μπάσκετ, όπως ακριβώς το αναγέννησε. Αυτά για τη μία πλευρά, αυτή που καταστρέφει το άθλημα…

Ας δούμε όμως και την άλλη πλευρά. Εκείνων που δεν θέλουν τον Βασιλακόπουλο αλλά δεν κάνουν και την παραμικρή κίνηση να απαλλαγούν από εκείνον.

Σαράντα χρόνια στο κουρμπέτι, εκ των οποίων τα περισσότερα πίσω από τις κουρτίνες, το αφεντικό του μπάσκετ, είναι βέβαιο ότι θα έχει φτιάξει όλους εκείνους τους μηχανισμούς για να μπορεί να κάνει ό,τι θέλει όπως θέλει. Να περνάει δικούς του κανόνες, έτσι ώστε να μπορεί να μένει ακλόνητος μπροστά ή πίσω από το παραβάν. Καταγγελίες ακούμε από παντού. Από διαιτητές, παράγοντες πρώην και νυν, παίκτες πρώην και νυν, από όλους. Αλλά ο Βασιλακόπουλος εκεί. Βράχος! Πως γκένεν τούτο, που αναρωτιόταν κάποτε και ο Ογκουνσότο ο παλιός παίκτης του Εργοτέλη….

Γιατί τα σωματεία δεν μπορούν να απαλλαγούν από αυτόν τον βραχνά που τους πνίγει; Πως γίνεται και δεν μπορούν να βρουν ένα πρόσωπο κοινής αποδοχής, άφθαρτο να μπει μπροστά, να το στηρίξουν και να ρίξουν το καθεστώς Βασιλακόπουλου;

Μια και έγραψα καθεστώς, το ίδιο συμβαίνει και με την ΚΕΔ του μπάσκετ, με το alter ego του προέδρου της ΕΟΚ. Ο ίδιος πρόεδρος κι εδώ για περίπου 20 χρόνια! Ισόβιος και ο Συμεωνίδης. Όσο καλός κι αν είναι, που δεν είναι με τόσες καταγγελίες και φωνές σε βάρος του, κάτι άλλο τρέχει για να παραμένουν και οι δύο τόσα χρόνια στα «πρώτα τραπέζια πίστα».

Μου είναι αδιάφορο τι λέει και τι κάνει ο ιδιοκτήτης του Παναθηναϊκού, που όλοι ανώνυμα ξέρουν να ξεφωνίζουν αλλά επώνυμα κανείς δεν τολμάει να του ασκήσει κριτική. Μου είναι επίσης αδιάφορο τι λέει ο υφυπουργός που επίσης σήμερα είναι και αύριο μπορεί να μην είναι. Όπως μου ήταν αδιάφορο τι έλεγε κάποτε ο Σταύρος Κοντονής, ο… σημαιοφόρος της κάθαρσης αλλά και οι προκάτοχοι του.

Από τη στιγμή που ο Γιώργος Βασιλακόπουλος, ο Νο 1 ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ για τα χάλια του αθλήματος και για το ότι φθάσαμε εδώ που φθάσαμε, τα αδέλφια Αγγελόπουλοι σωστά πήγαν για να τιμήσουν την πρόσκληση του Γ. Βασιλειάδη, αλλά από τη στιγμή που είδαν ότι δεν είναι παρών ο πρόεδρος της ΕΟΚ, έπρεπε να ζητήσουν συγγνώμη από τους παρόντες και να αποχωρήσουν. Το είπε άλλωστε ο ένας από τους δύο: «Αφού δεν είναι εδώ ο Βασιλακόπουλος, τι ήρθαμε να κάνουμε;» Έλα ντε…