Μαγγίνα: «Βήμα-βήμα αλλά θέλουμε την άνοδο»

Η Δάφνη Αγίου Δημητρίου έχει μπει δυνατά στο α' γκρουπ Νότου της Α2 γυναικών, μετρώντας 4 νίκες σε ισάριθμους αγώνες. Μια απ' τις πρωταγωνίστριες της ομάδας, η Ελευθερία Μαγγίνα μίλησε στο WebRadio της ΕΟΚ.

Για τη νίκη επί του Ιωνικού Νέας Φιλαδέλφειας: «Θεωρώ ότι, παρ’ όλο που υπήρχε μεγάλη ένταση στο παιχνίδι, μεταξύ μας, οι συμπαίκτριές μου και εγώ, κρατάμε μια ηρεμία, γιατί βοηθάμε η μία την άλλη. Θεωρώ ότι συνεργαστήκαμε και πολύ καλά και φαίνονται οι προπονήσεις που έχουμε κάνει, γιατί προπονούμαστε πάρα πολύ. Την ένταση έχουμε μάθει σιγά-σιγά και τη διαχειριζόμαστε και παίζει μεγάλο ρόλο σε αυτό κάποιες παίκτριες από την ομάδα μας».

Για το επερχόμενο (03/11) εκτός έδρας ματς με αντίπαλο τον ΕΣΚΔ Νέας Ιωνίας: «Δεν υπάρχει περιθώριο χαλάρωσης, γι’ αυτό προσπαθούμε να μένουμε και εμείς συγκεντρωμένες και να προπονηθούμε όσο μπορούμε μέχρι την Κυριακή, με στόχο εννοείται τη νίκη. Είναι δύσκολα τα πράγματα, γιατί η Νέα Ιωνία φέτος έχει ενισχυθεί πάρα πολύ. Έχει μεγάλο ρόστερ και έχει παίκτριες που θεωρώ ότι είναι για μεγαλύτερη κατηγορία».

Για τους φετινούς στόχους της ομάδας της: «Εγώ θα μιλήσω για τον εαυτό μου και το πώς σκέφτομαι. Σίγουρα η ομάδα έχει μακροπρόθεσμους στόχους, απλά εγώ σαν παίκτρια της ομάδας θέλω να το πηγαίνουμε βήμα-βήμα. Σίγουρα υπάρχει μακροπρόθεσμος στόχος, που είναι το Final-4, αν έρθει και η άνοδος είναι καλοδεχούμενη. Εννοείται πως το θέλουμε αυτό. Θεωρώ ότι είναι πιο σωστό να το πηγαίνεις βήμα-βήμα και αγώνα με τον αγώνα, γιατί είναι πολύ ανταγωνιστικό το πρωτάθλημα αυτήν τη στιγμή στην Α2. Παρ’ όλο που είναι λίγοι οι αγώνες, το επίπεδο έχει ανέβει αρκετά, γιατί έχουν κατέβει παίκτριες από Α1 στην Α2, το οποίο παλιότερα, σε σύντομο χρονικό διάστημα εννοώ, δεν το έβλεπες».

Για τον συνδυασμό σπουδών με μπάσκετ: «Όλα είναι πρόγραμμα και στόχοι. Δηλαδή βάζεις ένα μακροπρόθεσμο στόχο και βήμα-βήμα τη φορά, είτε μικρό είτε μεγάλο, προσπαθείς να φτάσεις προς τα εκεί. Προσωπικά εγώ είχα βάλει στόχο από την πρώτη μέρα που μπήκα στη σχολή να τελειώσω στα 6 χρόνια. Μπορεί να μην το ξέρει ο κόσμος, αλλά είναι 6 υποχρεωτικά χρόνια φοίτησης στην ιατρική».

Για τις απαιτήσεις του μπάσκετ: «Δεν γίνεται ”πολλά καρπούζια σε μια μασχάλη”. Εγώ έκανα λίγο πίσω στο θέμα ότι δεν προσπάθησα να δοκιμάσω τον εαυτό μου πως είμαι σε μια ομάδα Α1, γιατί ήθελα να βάλω σε προτεραιότητα τη σχολή. Τα πρώτα χρόνια της σχολής ήμουν σε άλλες ομάδες που δεν είχαν τόσο μεγάλες απαιτήσεις σε θέμα προπονήσεων, οπότε θεωρώ ότι έκανα καμία φορά πίσω στο μπασκετικό κομμάτι, γιατί μπορεί να έλειπα σε κάποια προπόνηση επειδή έπρεπε να είμαι στο νοσοκομείο, γιατί είχα εφημερία ή επειδή είχα πολύ διάβασμα. Έχω χάσει, θεωρώ, κομμάτια από το μπάσκετ που θα ήθελα να “κυνηγήσω” και ήθελα να “κυνηγήσω” σε πιο μικρή ηλικία, αλλά, επειδή είναι επαγγελματικές υποχρεώσεις με ερασιτεχνικές απολαβές και δεν μπορείς να ξέρεις τι μέλλον θα σου δώσει αυτήν τη στιγμή, προσπάθησα να δώσω παραπάνω βάρος εκεί. Πιστεύω ότι θα μπορούσα, αν δεν είχα τη σχολή, να δώσω περισσότερες ευκαιρίες στον εαυτό μου να δω πώς μπορώ να είμαι και μόνο στο μπάσκετ».