Ο Τόμιτς για όλα: Ο Μπαρτζώκας, ο Σπανούλης, ο Σλούκας, ο Παπαπέτρου...

Είναι αν μη τι άλλο υποκρισία, να γράψω εγώ ο,τιδήποτε για τον Μίλαν. Γνωριζόμαστε κυριολεκτικά από παιδιά. Αυτός ήρθε στην Ελλάδα μιλώντας αγγλικά για να προσπαθήσει να παίξει στον Ολυμπιακό και εγώ ήμουν στην Ελλάδα, μιλώντας ελληνικά, προσπαθώντας να γράψω για τον Ολυμπιακό. Καλά τα καταφέραμε μάλλον και οι δυο,,, Συμπαθάτε με, δε μπορώ να γράψω κανέναν πρόλογο για έναν άνθρωπο με τον οποίο ζήσαμε πολλά.

Και τώρα που έφυγε από την ομάδα, θα μπορούμε να μιλάμε και πάλι άνετα, αφού όσο βρισκόταν στο προπονητικό τιμ, ήταν λογικό για το καλό της σχέσης μας να κρατάμε αποστάσεις. Άτιμη κοινωνία. Πολλοί προσπάθησαν να αποσπάσουν έστω μια λέξη του, ο Μίλαν βέβαια, όπως έκανε και όταν ήρθε στη χώρα μας τότε, αλλά και όταν σταμάτησε το μπάσκετ, αλλά και κανά- δυο φορές ακόμα μιλάει εδώ, για τα πάντα. Μόνο που τώρα ξεχάστε τον παίκτη Τόμιτς. Ή τον πρώην παίκτη. Πλέον καλωσορίστε τον προπονητή του Ερυθρού Αστέρα Βελιγραδίου. Η συνέντευξη που ακολουθεί είναι με τον κόουτς Τόμιτς και μόνο! Διαβάστε τα υπόλοιπα παρακάτω, μη σας παιδεύω:

Δικαιωματικά και επειδή έτσι είναι το σωστό, ξεκινάμε με τη νέα ομάδα! Έτοιμος λοιπόν για την πρόκληση;

«Αυτό που αποφάσισα και έκανα φέτος, θα μπορούσε να ‘χε γίνει και πριν λίγα χρόνια. Είναι κάτι που θέλω πολύ. Όταν φτιάχνεις καριέρα, πρέπει να πηγαίνεις βήμα- βήμα. Η κορυφή της προπονητικής είναι να ‘σαι πρώτος τεχνικός. Κάποιοι διάλεγαν και μετά από παίκτες, γίνονταν απ’ ευθείας προπονητές. Εγώ διάλεξα σιγά- σιγά να το κάνω».

Τι σε φοβίζει περισσότερο;

«Δε με φοβίζει κάτι, σίγουρα αυτή την ερώτηση μου την έχουν κάνει πολλές φορές. Όμως ο φόβος της αποτυχίας, είναι η δουλειά του προπονητή. Κανείς δεν έχει συμβόλαιο με τη νίκη. Παίζεις, μπαίνεις σε πρωταθλήματα οχτώ μηνών και όλα είναι μέσα. Αν ξέραμε από την αρχή ποιος θα ‘ναι πρώτος, δε θα ξεκινούσε η σεζόν».

Είναι καλό ή κακό που είσαι Σέρβος;

«Είναι καλό σίγουρα που είμαι από το Βελιγράδι. Είναι η μεγαλύτερη μπασκετική χώρα. Έχει βγάλει τόσους παίκτες, έχει τόσες επιτυχίες. Και σε συλλογικό επίπεδο και σε εθνικές ομάδες. Σίγουρα θα είναι μεγάλη χαρά να δουλέψω εκεί και να κάνω τον πρώτο προπονητή σε μια χώρα που έχει προδιαγραφές για να δουλέψεις».

Όταν ήσουν παιδάκι στο Βελιγράδι, φανταζόσουν ίσως να παίξεις σε μια από τις μεγάλες ομάδες της Σερβίας. Και τελικά πας προπονητής...

«Τότε στο Βελιγράδι υπήρχαν Ερυθρός Αστέρας και Παρτιζάν. Εγώ ήμουν στην Ράντνιτσκι και προσπαθούσα για αυτή. Δε πρόλαβα να σκεφτώ κάτι άλλο και κατ’ ευθείαν έφυγα για τον Ολυμπιακό, αφού υπήρξε άμεσα η πρόταση,,,»

Ποιος είναι ο καθαρός στόχος του Ερ. Αστέρα;

«Ο καθαρός στόχος είναι να παίξει καλά. Ομαδικά. Να παίξουμε ένα μπάσκετ γρήγορο αλλά και σίγουρο. Με καλά ματς και βήμα- βήμα να καταφέρουμε να κάνουμε κάτι καλό. Θα υπάρχουν αρκετά νέα παιδιά και θέλουμε να βγάλουμε και καινούργιους παίκτες, δικούς μας».

Δε πήγες και πολύ μακριά πάντως, έχουν εξαιρετική σχέση με τον Ολυμπιακό...

«Όλοι ξέρουν τις πολύ καλές σχέσεις που έχουν οι δυο ομάδες. Και στις δυο πόλεις η ατμόσφαιρα όταν παίζαμε ήταν καταπληκτική. Είναι κάτι που όταν είχαμε πάει στο Βελιγράδι δε θα ξεχάσω. Ανατριχιαστικό. Είκοσι χιλιάδες άνθρωποι τραγουδούσαν τον ύμνο του Ολυμπιακού. Το ίδιο και στο ΣΕΦ όταν ήρθε ο Ερυθρός Αστέρας».

Πάμε σιγά- σιγά προς Πειραιά μεριά.. Πως αισθάνθηκες με την ανακοίνωση- δήλωση των αδελφών Αγγελόπουλων;

«Ήταν συγκινητικό και αληθινό. Περάσαμε δέκα χρόνια και ζήσαμε τεράστιες στιγμές. Επιτυχίες, ευρωπαϊκά, πρωταθλήματα, μεγάλες ανατροπές. Σούπερ αγώνες. Αυτά δε ξεχνιούνται και γράφουν ιστορία. Και εγώ τους ευχαριστώ πάρα πολύ για την συνεργασία. Για τις εικόνες και τις επιτυχίες. Και στις αποτυχίες, που υπήρξαν και αυτές, ήμασταν πάντα μαζί και παλεύαμε για το καλύτερο».

Ήμουν έτοιμος όταν έφυγε ο Μπαρτζώκας

Σου ‘χει μείνει παράπονο ότι δε πήρες τελικά μια ουσιαστική ευκαιρία στην ομάδα;

«Σίγουρα τότε που έφυγε ο Γιώργος (Μπαρτζώκας) , ήταν ένα δύσκολο τάιμινγκ. Χάσαμε από τον Παναθηναϊκό στο κύπελλο, υπήρχαν προβλήματα. Πήρα την ομάδα και πιστεύω ότι κατάφερα να πάμε καλά. Ήμουν έτοιμος. Κάποιος που δεν είναι έτοιμος νομίζω δε θα μπορούσε να πάει καλά. Κερδίσαμε τη Βαλένθια με 20 πόντους εκτός έδρας, όταν όλοι μας είχαν χαμένους. Μετά κερδίσαμε και την Λαμποράλ μέσα και την Νεπτούνας έξω. Πίστευα μέσα μου χωρίς να το έχω συζητήσει με τους προέδρους, ότι ίσως ήταν η στιγμή να αναλάβω την ομάδα. Μετά από μια ωραία συζήτηση τότε μαζί τους, είπαμε να συνεχίσω να προσφέρω αυτό που εκείνη την περίοδο ήταν καλύτερο για τον Ολυμπιακό».

Και συνέχισες να το προσφέρεις, αλλά πρώτος προπονητής ξεκινάς πλέον στον Ερυθρό Αστέρα...

«Στον αθλητισμό ποτέ δε ξέρεις πως θα σου τα φέρει η ζωή, αλλά και ποτέ πως θα σου τα φέρει το μέλλον...»

Αν κληθείς να επιστρέψεις κάποια στιγμή, θα σκεφτείς αλλιώς, έχοντας κι άλλου είδους εμπειρία;

«Θα είναι διαφορετική η συζήτηση αν και εφόσον ποτέ επιστρέψω. Αλλά καλά- καλά δεν έχω πάει στο Βελιγράδι και δεν είναι σωστό να μιλάμε. Ο Ολυμπιακός είναι στην καρδιά μου. Δε ξεχνάω τα 23 χρόνια στον Ολυμπιακό, είναι η μισή μου ζωή. Με τον Ολυμπιακό από το ’92 έχω κατακτήσει τα πάντα! Σίγουρα αν ποτέ έρθει αυτή η στιγμή, μόνο ευχάριστη θα είναι».

Τι έχεις να θυμάσαι πιο έντονα;

«Τα δυο ευρωπαϊκά 100%. Το πρωτάθλημα στο ΟΑΚΑ. Όμως υπήρχαν και άλλες στιγμές πολύ ευχάριστες και καλές. Τα έντονα συναισθήματα είναι σίγουρα τα τρόπαια,,,

Μιλάμε πάντα με τον προπονητή Τόμιτς πλέον. Αλλά μια εξαίρεση. Ποια ήταν η χειρότερη στιγμή ως παίκτης και ποια ως προπονητής;

«Ως παίκτης, ήταν όταν χάσαμε στο Τελ Αβίβ από τη Μπανταλόνα. Ως προπονητής, πάντα οι απώλειες των τίτλων».

Συνεχίζω με τον προπονητή λοιπόν. Αυτά τα δέκα χρόνια, ποιο ήταν το μεγαλύτερο λάθος στην ομάδα κατά τη γνώμη σου;

«Ο Τσίλντρες είναι ένα καταπληκτικό παιδί. Είχαμε φοβερές σχέσεις. Απλώς, πήρε πάρα πολλά χρήματα, δε μπήκε στον ευρωπαϊκό τρόπο παιχνιδιού και τα αποδυτήρια είχαν πολλές και έντονες προσωπικότητες, με αποτέλεσμα κάθε μέρα στην ομάδα να είναι πολλή δύσκολη. Το να ταιριάξεις όλους αυτούς και να βγει το σωστό αποτέλεσμα, ήταν ζόρικο».

Για αυτό έσκασε το...καζάνι στον τελικό στο Παρίσι;

«Σχετικό είναι, γιατί αυτή η ομάδα που όπως σου είπα ήταν γεμάτη ισχυρές προσωπικότητες, κατάφερε να φτάσει ως το τέλος του δρόμου. Δεν είναι εύκολο να φτάσεις εκεί. Τόσοι προσπαθούν και δε φτάνουν. Απλά στον τελικό τίποτα δε πήγε καλά,,,»

Αν γύρναγες τον χρόνο πίσω ποια συμβουλή που έδωσες στον πρώτο προπονητή θα άλλαζες;

«Θα γύρναγα το χρόνο πολύ λίγο πίσω. Και πάω στον πέμπτο φετινό τελικό με τον Παναθηναϊκό. Ασχολήθηκα προσωπικά εγώ, πολύ περισσότερο απ’ όσο έπρεπε με τους διαιτητές. Δεν υπήρχε λόγος, γιατί ό,τι και να έκανα, ό,τι και να έλεγα δε θα άλλαζε. Είχαν αποφασίσει τι ήθελαν να σφυρίξουν...»

Από τον Γιαννάκη έμαθα πολλά για το μπάσκετ και τη ζωή

Πες μου δυο λόγια για τους Γιαννάκη, Ίβκοβιτς, Μπαρτζώκα, Σφαιρόπουλο...

«Ο Γιαννάκης είναι ο άνθρωπος που μου έδωσε την ευκαιρία να εργαστώ σε πάγκο. Του οφείλω πολλά. Καταπληκτικός πρώτα άνθρωπος και μετά προπονητής. Έμαθα αρκετά και για το μπάσκετ και για τη ζωή. Ο Ντούντα είναι μια ιστορία για το ευρωπαϊκό μπάσκετ. Όχι μόνο να μάθεις το μπάσκετ, αλλά και τον τρόπο σκέψης. Πως πρέπει να φέρεται ένας κόουτς. Η σύνδεσή μας είναι και από την Ράντνιτσκι όπου ο συγχωρεμένος ο αδερφός του με έβαλε 15 χρονών στην πρώτη πεντάδα. Από τότε υπάρχει η γνωριμία και μένει σε υψηλό επίπεδο. Ο Γιώργος είναι ιδανικός συνεργάτης. Η κατάκτηση της Ευρωλίγκας στο Λονδίνο και όλα όσα περάσαμε μέχρι να το καταφέρουμε αυτό, δε μπορούν να ξεχαστούν με τίποτα. Ο Γιάννης είναι ο άνθρωπος που δίνει χώρο στο συνεργάτη του. Περάσαμε τέσσερα χρόνια. Είναι πάρα πολλά για τον Ολυμπιακό. Ο Ιωαννίδης μόνο έμεινε τόσα πολλά συνεχόμενα. Ζήσαμε ωραίες στιγμές στην τετραετία με δυο πρωταθλήματα και δυο τελικούς Ευρωλίγκας».

Με ποιον ταίριαζες περισσότερο; Δε σημαίνει κάτι για τους άλλους τρεις, εξάλλου για όλους η άποψή σου είναι η καλύτερη...

«Όταν είσαι βοηθός, εσύ πρέπει να προσαρμοστείς στις απαιτήσεις. Είτε σ’ αρέσει, είτε όχι. Αυτή είναι η δουλειά. Το θέμα είναι, ως πρώτος συνεργάτης πρέπει να λες την άποψή σου για να τον βοηθήσεις. Κι ας είναι διαφορετικό από την φιλοσοφία του. Η φιλοσοφία η δική μου όπως θέλω να παίξω, ταίριαζε περισσότερο στον Ντούντα,,,»

Γιατί αποτύχατε την τελευταία διετία;

«Ο κόσμος του Ολυμπιακού έχει μάθει η ομάδα να είναι κάθε χρόνο στο φάιναλ- φορ. Εμείς τους το μάθαμε αυτό βέβαια και καλά κάνουν και το ζητάνε. Όμως, δεν είναι εύκολο να είσαι κάθε χρόνο εκεί και να κατακτάς τον τίτλο. Οι ομάδες που βάζουν πιο πολλά χρήματα περιμένουν δεκαετίες ολόκληρες. Εμείς τα τελευταία δυο χρόνια τα χάσαμε όλα. Πήγαμε όμως σ’ έναν τελικό φάιναλ- φορ. Η σεζόν που τελείωσε για να την αναλύσουμε και λίγο, είχε την αποτυχία στο κύπελλο με την ΑΕΚ. Κανείς δε το περίμενε αυτό. Ο αποκλεισμός από την Ζαλγκίρις όμως δεν ήταν ακριβώς μια αποτυχία για την οποία ευθυνόμαστε ολοκληρωτικά εμείς. Λέγαμε μόνοι μας να μη μιλάμε για τους τραυματισμούς. Όμως δεν παύει να υπάρχει ο ρεαλισμός. Οι παίκτες παίζουν. Στην πιο σημαντική καμπή λοιπόν, είχαμε Πρίντεζη, Μιλουτίνοβ, Παπανικολάου, Τιλί, Αγραβάνη με προβλήματα. Προσπαθούσαμε να κάνουμε τα 4αρια- 5αρια και τα 5αρια – 4αρια. Κάναμε αλχημείες για να περάσουμε. Ήρθαν οι Λιθουανοί πλήρεις. Και είχαν καλή ομάδα. Είναι μια δικαιολογία. Πονάει, αλλά είναι η αλήθεια. Στο πρωτάθλημα πιστεύω το εξής. Μετά απ’ όλους τους τραυματισμούς άρχισαν να επιστρέφουν οι παίκτες όπως είδατε όλοι. Πλην του Τιλί που βγήκε ξανά εκτός. Το ιδανικότερο τάιμινγκ λοιπόν για εμάς, θα ήταν να παίζαμε ένα δεκαήμερο μετά. Όμως με αυτά δε μπορείς να κάνεις υπολογισμούς και,,, συμφωνίες. Θα ‘χαμε καλύτερη εικόνα, θα ‘μασταν έτοιμοι».

Μισό λεπτό , παρ’ όλα κάνατε μπρέικ στο πρώτο ματς. Μετά τι έγινε;

«Και στο δεύτερο παιχνίδι δεν παίξαμε άσχημα. Ήταν το τρίτο δεκάλεπτο όμως που βάλαμε μόνο επτά πόντους. Κάναμε ανάλυση μετά τον αγώνα, όλες οι φάσεις ήταν σωστές, απλά δε σημειώσαμε καλάθι. Αιφνιδιασμούς, ελεύθερα σουτ, όλα βρέθηκαν όπως έπρεπε. Αλλά δε βάλαμε. Ένα δεκάλεπτο που μας έκανε ζημιά».

Θεωρείς ότι δε κλατάρατε στο τέλος τη σεζόν;

«Φέτος όχι. Μπορεί να έπαιζε ρόλο που επέστρεφαν οι παίκτες όπως σου είπα και να ήμασταν συνεχώς στο ψάξιμο, όμως η απουσία της ενέργειας και το κλατάρισμα, έγινε πρόπερσι, μετά τον τελικό του φάιναλ- φορ. Εκεί η ομάδα άδειασε...»

Εσείς για αυτό δεν είχατε ευθύνη; Οι προπονητές εννοώ. Ή είναι περιπτώσεις, που πραγματικά δε μπορείς να κάνεις κάτι. Ρωτάω για να το καταλάβει και ο πιο απλός φίλαθλος...

«Η ομάδα μετά από τελικό Ευρωλίγκας, αδειάζει και ψυχολογικά και σωματικά. Δεν υπάρχει εξήγηση. Ήμουν παίκτης και ξέρω καλά. Πολλά έχουν ακουστεί και για γυμναστές και για γιατρούς, αυτά δεν ισχύουν. Ο καθένας λέει το δικό του. Όπως και για τη σεζόν που μόλις έφυγε, είπα έχαναν οι παίκτες καλάθια εύκολα, αλλά η ευθύνη είναι όλων μας. Και των προπονητών. Όλοι χάνουμε, όλοι κερδίζουμε,,,»

Η συμβουλή για τον Σπανούλη στον τελικό του Λονδίνου

Κάτσε να σε χαλαρώσω πάλι. Πες μου τα μεγάλα μυστικά για την κατάκτηση της Ευρωλίγκας το '13. Σίγουρα υπάρχουν...

«Ένα από τα σημεία αυτά ήταν στον τελικό στο Λονδίνο. Και δε θα το ξεχάσω, όπως δε θα ξεχάσω την στάση του Γιώργου. Ο Σπανούλης ήταν πολύ κακός στο πρώτο μέρος. Υπήρχε μεγάλη συζήτηση στα αποδυτήρια, για το πώς θα χρησιμοποιήσουμε τον Βασίλη στο υπόλοιπο ματς. Εγώ είπα στον Γιώργο, ότι ο Βασίλης παρότι ήταν κακός, έπρεπε να παίξει. Γιατί είναι παίκτης που αυτά τα ματς τα κερδίζει. Για αυτά ζει. Και εγώ να ήμουν στην θέση του Γιώργου όμως, θα την είχα την ανησυχία. Τίποτα δεν έβγαινε στον Βασίλη. Στο πρώτο ημίχρονο, ο Κατσίβελης με τον Περπέρογλου και τον Άντιτς μας κράτησαν. Εκεί πρέπει πάντα να παίρνεις ρίσκα και αποφάσεις. Είπα στον Γιώργο να συνεχίσουμε με τον Βασίλη, προς τιμήν του ο Γιώργος το έκανε. Μην παρεξηγηθώ, θεωρώ ότι κι αυτός το πίστευε. Απλά ίσως να του έκανε και πιο εύκολη την απόφαση η δική μου η παρότρυνση. Μετά ξέρουμε όλοι τι έκανε ο Βασίλης στο παιχνίδι...»

Πως κρατιόταν όρθια η ομάδα στα δύσκολα, τότε που κρατιόταν. Και γιατί αυτό τον χαρακτήρα που ήξερε όλος ο κόσμος, ότι στο τέλος πάλι θα τα καταφέρει, τον έχασε;

«Η ομάδα δούλευε πολύ. Και από την διοίκηση και από τους προπονητές. Σε άσχημα αποτελέσματα, στα πάντα όλοι παλεύαμε να την κρατήσουμε όρθια. Σε όλες τις ανατροπές, που γυρίσαμε τα ματς, που φέρμα ετα πάνω- κάτω υπήρχε η αύρα στους πάντες ότι ο Ολυμπιακός δε θα χάσει ποτέ. Σε εμάς, στον κόσμο, στους δημοσιογράφους, σε όλους. Δεν ήταν τυχαίο γιατί το ελληνικό στοιχείο στην ομάδα, έπαιζε ρόλο. Υπήρχε δέσιμο, πίστη και πολλή καρδιά. Όλο αυτό έκανε τον Ολυμπιακό μεγάλο στην Ευρώπη και έδινε την πίστη σε φίλους κι εχθρούς, ότι στο τέλος εμείς θα κερδίζαμε»

Ωραία, γιατί χάθηκε;

«Μεγαλώνοντας, όλοι αυτοί οι παίκτες, πιστεύω ότι ήθελαν κάτι παραπάνω. Δεν ακολουθούσαν ακριβώς τον ρόλο τους, αυτό που τους έφερε στην κορυφή και σε ατομικό επίπεδο αλλά και ως ομάδα. Όμως είναι η φυσιολογική εξέλιξη μεγαλώνοντας να ζητάνε το κάτι παραπάνω. Σίγουρα ήταν δύσκολη η διαχείριση αυτών των παικτών από την δική μας την πλευρά. Εμείς θέλαμε συγκεκριμένους ρόλους και αρκετοί ήθελαν κάτι διαφορετικό,,,»

Οι σχέσεις των προπονητών με τους παίκτες αισθάνεσαι ότι χάλασαν;

«Πιστεύω πως όχι. Όλα αυτά που ανέφερα είναι φυσιολογικά. Είναι πολύ καλά παιδιά όλοι. Εξωτερικά ίσως όλοι εξέφραζαν παράπονα, αλλά βαθιά μέσα τους, πιστεύω ότι είχαν μεγάλο σεβασμό και στον Γιάννη και σ’ εμένα. Άλλωστε οι παίκτες πάντα όταν φεύγει ένας προπονητής και έρχεται άλλος, συνήθως τι λένε; [Αχ να είχαμε τον προηγούμενο] ή [να ‘χαμε τον τάδε που ήταν πριν χρόνια μαζί μας]. Ο παίκτης δεν είναι ποτέ ευχαριστημένος, πάντα ζητάει κάτι παραπάνω. Αυτή είναι η ομορφιά της προπονητικής, να τον καταφέρεις να κάνει ό,τι θες. Γιατί ταυτόχρονα πρέπει να σε σέβεται, να σε αγαπάει και να σε φοβάται. Αυτό από τη μια μέρα στην άλλη, δε γίνεται».

Ισχύει αυτό που υποστηρίζουν κάποιοι, ότι παίρνατε ξένους από το,,, δεύτερο ράφι για να μη γκρινιάζουν οι Έλληνες;

«Δε νομίζω ότι ισχύει αυτό. Να σου πω προσφάτως; Ο Ρόμπερτς ήταν στο ΝΒΑ και είναι πολύ καλός παίκτης. Τον πήραμε. Πήραμε τον Στρέλνιεκς, έμπειρο παίκτη. Τον Τιλί από τη Μπασκόνια, άλλο αν τραυματίστηκε. Παίρναμε καλούς ξένους πιστεύω,,,»

Θα δώσω τόπο στην οργή για το μη αθλητικό πεντάρι, αλλά πες μου για δυο μόνο παίκτες. Τον Γκριν και τον Χόλις Τόμπσον...

«Ο Τόμπσον είναι καλός παίκτης. Όμως είναι κλασική περίπτωση μπασκετμπολίστα από το ΝΒΑ που δε προσαρμόζεται το στυλ του στην Ευρώπη. Και ακόμη περισσότερο γιατί στην Φιλαδέλφεια έπαιζε ένα περίεργο στυλ. Ήταν δύσκολο να προσαρμοστεί σε εμάς. Ο Γκρίν ήταν φοβερός σκόρερ, προσαρμόστηκε, αλλά εκεί μπορεί να κάναμε και ένα μικρό λάθος, που δεν του δώσαμε περισσότερο χρόνο. Γιατί είχε φοβερό ταλέντο στην επίθεση,,,»

Ήταν ρίσκο η επιστροφή του Χάκετ

Γιατί δε πήρατε ξανά τον Χάκετ; Τόσο πολύ φοβηθήκατε τον τραυματισμό ή τελικά ήταν και λόγοι τακτικής;

«Θεωρήθηκε ρίσκο λόγω τραυματισμού. Μακάρι ο Ντάνιελ να ‘ναι πάντα καλά. Μπορεί να παίξει σε υψηλό επίπεδο και φάνηκε τώρα πηγαίνοντας στην ΤΣΣΚΑ. Είναι τελείως διαφορετικές οι ανάγκες οι δικές μας από της Μπάμπεργκ όμως. Και η πίεση που έχει ο Ολυμπιακός. Βέβαια χτύπησαν σχεδόν όλοι οι παίκτες μας, αλλά αυτό δε μπορείς να το ξέρεις,,,»

Σε γυρίζω στην Ευρωλίγκα για την εικόνα τελικά με την Ζαλγκίρις φταίνε μόνο οι τραυματισμοί;

«Ναι, 100%. Είχαμε και παίκτες που έπαιζαν σε ένα ματς και σε ένα άλλο όχι. Στις προπονήσεις ήταν καλά, στο παιχνίδι όχι. Δε μπορείς να πάρεις τέτοιους αγώνες έτσι,,,»

Πες μας για τους τελικούς του πρωταθλήματος. Τελικά τι ισχύει; Είναι ανέτοιμη η ομάδα κάθε φορά ή έχει ψυχολογικά;

«Δεν υπάρχουν ψυχολογικά. Δυο χρονιές πήραμε συνεχόμενα πρωταθλήματα. Μας έχουν ρημάξει εχθροί και φίλοι. Παίρναμε την κούπα και μας ελεγαν ότι κατακτήσαμε πρωτάθλημα με χάλια τον Παναθηναϊκό. Τόσα χρόνια πριν, ήμασταν εμείς σε ζόρια και παίζαμε στον Κορυδαλλό και αποθέωναν τον Παναθηναϊκό. Όπως δηλαδή και να γίνει, στο τέλος τον Παναθηναϊκό αποθεώνουν. Αυτό είναι άδικο. Κερδίσαμε στο ΟΑΚΑ τόσες φορές, κάναμε [μπρέικ]. Και φέτος κερδίσαμε. Ίσως να κερδίζαμε κι άλλο, αλλά διάφορα που συνέβησαν, μας εμπόδισαν. Δεν υπάρχει ψυχολογικό, ο Ολυμπιακός είναι το μεγαλύτερο κλάμπ της χώρας,,,»

Σπανούλης; Τον σεβόσασταν; Τον φοβόσασταν; Ποια ήταν η σχέση με όλους τους προπονητές;

«Με τον Βασίλη υπήρχε σεβασμός. Με όλους τους προπονητές. Και ο Βασίλης ως αθλητής και προσωπικότητα στο εμπνέει. Έρχεται πρώτος στην προπόνηση, φεύγει τελευταίος. Αυτό είναι δείγμα για να τον σεβαστείς και να του δώσεις κάτι παραπάνω».

Ο Ολυμπιακός έκλεισε το ρόστερ του για την επόμενη σεζόν. Ως προπονητής άλλης ομάδας πλέον, πως το βλέπεις;

«Αυτή τη στιγμή, μου είναι και περίεργο και δεν είναι ωραίο να κρίνω τις επιλογές του Ολυμπιακού. Πολλοί, καλοπροαίρετοι και κακοπροαίρετοι θα το ερμηνεύσουν με διάφορους τρόπους. Θα το κρατήσω για τον εαυτό μου και θα παρακολουθώ την ομάδα μου, όποτε έχω χρόνο,,,»

Σε αυτό όμως δε μπορείς να μην απαντήσεις. Ο Μπλατ είπε ότι είχατε πρόβλημα στο σουτ, συμφωνείς;

«Διαφωνώ. Το μπάσκετ δεν είναι αν έχουμε σουτ ή όχι. Είναι πολύπλευρο παιχνίδι και αν δεις τα μεγάλα ματς που κερδίσαμε, είχαμε μεγάλα ποσοστά στα τρίποντα. Το τελευταίο που έμεινε απ’ όλη τη σεζόν ήταν να λένε όλοι ότι δεν είχαμε σουτ. Όταν κερδίζαμε όμως τη Ρεάλ μέσα- έξω, τη Φενέρ μέσα- έξω, την ΤΣΣΚΑ χωρίς τρεις βασικούς και τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ, όλοι έλεγαν τι ωραία σουτάρουμε,,,»

Πως βλέπεις την κίνηση του Παπαπέτρου;

«Για τον καθένα, τις αποφάσεις που παίρνει στη ζωή του, τις ξέρει ο ίδιος. Ο Γιάννης είναι πολύ καλό παιδί και παίκτης. Έρχονται οι στιγμές στην ζωή που πρέπει να πάρεις μεγάλες αποφάσεις για την καριέρα σου. Αν έκανε σωστά ή όχι, θα το δείξει το μέλλον...»

Σε δηλώσεις του είπε ότι ξεκινούσε κάθε σεζόν ουσιαστικά παλεύοντας να βρει θέση και χρόνο. Αληθεύει;

«Σε μια ομάδα, δεκαπέντε ατόμων και οι δεκαπέντε δε θα είναι ευχαριστημένοι. Είναι νόμος. Όλοι οι παίκτες θέλουν κάτι παραπάνω. Για να παλεύεις για κάτι στη ζωή, είναι καλό. Όταν θα παλέψεις και τα καταφέρεις θα σε κάνει και πιο δυνατό άνθρωπο και πιο δυνατό χαρακτήρα».

Ποιος ήταν ο καλύτερος ξένος που πέρασε από την ομάδα;

«Ο Έισι Λό. Ο Χάινς και ο Τεόντοσιτς...»

Ποιος μπασκετμπολίστας βελτιώθηκε περισσότερο στα μάτια σου ανεξαρτήτως χρόνου συμμετοχής και ποιος έμεινε στάσιμος;

«Ο Κώστας ο Σλούκας βελτιώθηκε. Αυτό είναι παράδειγμα παίκτη, που δούλευε μέρα- νύχτα. Και στο σώμα του και στο μπασκετικό κομμάτι. Κατάφερε αυτή την στιγμή, να κάνει μεγάλη καριέρα και να είναι από τους καλύτερους γκάρντ στην Ευρώπη».

Με ποιον δε θα συνεργαζόσουν ξανά; Έλληνα ή ξένο και όχι απαραίτητα λόγω χαρακτήρα, αλλά και λόγω διαφορετικής φιλοσοφίας στο παιχνίδι...

«Δεν υπάρχει τέτοιος. Θα μπορούσα με οποιονδήποτε να συνεργαστώ ξανά...»

Ποιον απ' όλους θα ήθελες να πάρεις στον Ερ. Αστέρα αν μπορούσες; Έναν...

«Τον Τεόντοσιτς που είναι και Ερυθρός Αστέρας,,,

Ο Ολυμπιακός του παίκτη Τόμιτς από τον Ολυμπιακό του προπονητή, τι διαφορές είχε;

«Είχαμε πιο...πολεμική ομάδα. Τότε έπεφτε περισσότερο ξύλο, τώρα είναι πιο γρήγορο το παιχνίδι. Τότε οι ξένοι έπαιρναν τα πολλά χρήματα και οι Έλληνες λιγότερα. Τώρα γίνεται το αντίθετο. Ο Ολυμπιακός χωρίζεται για εμένα σε τρία κομμάτια. Το πρώτο είναι τότε που χτίσαμε την Αυτοκρατορία, το δεύτερο, όταν δεν είχαμε να πάρουμε ούτε νερά και το τρίτο όταν η Αυτοκρατορία επέστρεψε. Οπότε επειδή τα έζησα όλα αυτά, εις το επανιδείν,,,