Αλέξανδρος Σιγκούνας: «Το ελληνικό μπάσκετ δεν είναι αυτό που αγαπήσαμε»

O Αλέξανδρος Σιγκούνας είναι από εκείνους τους καλαθοσφαιριστές (λίγοι δυστυχώς) που δεν έχουν μείνει απαθείς όλο αυτό το διάστημα και με τον λόγο τους προσπαθούν να ταρακουνήσουν και τους υπόλοιπους, σε μια προσπάθεια να αλλάξουν τα πράγματα. Ρομαντικοί ίσως, Ρομπέν των Δασών, αλλά νιώθουν υποχρεωμένοι στην αγάπη τους για το μπάσκετ να μη μένουν άπραγοι. Ο Σιγκούνας, στα 32 του και με σημαντική διαδρομή στα γήπεδα, έχει ακόμη μέσα του τη φλόγα και αξίζει όλοι να δώσουν βάση σε όσα λέει στο «ΦΩΣ», σε μια κατάθεση ψυχής!

Αλέξανδρε, καλησπέρα. Σε τι κατάσταση σε βρίσκουμε; Πώς είναι η ψυχολογία σου με όλα αυτά που συμβαίνουν;

Καλησπέρα και από εμένα. Βρίσκομαι στην όμορφη Κύμη, μακριά από την τρέλα των πόλεων, όπου ο συνδυασμός του βουνού και της θάλασσας έχει πετύχει τον σκοπό του. Την ψυχική ηρεμία, που είναι πολύτιμο αγαθό, ειδικά αυτήν τη δύσκολη περίοδο που διανύουμε. Προσπαθώ να μη με καταβάλλει ψυχολογικά η όλη κατάσταση και έχω βάλει στόχο να σκέφτομαι και να κρατώ τα θετικά. Αλλιώς θα μας πάρει η κατηφόρα...

Οι μικρές κατηγορίες του ελληνικού μπάσκετ, όπως πάει το πράγμα, δεν το βλέπουμε να ξεκινούν και πάλι. Το πιστεύεις κι εσύ;

Επιτρέψτε μου να «διορθώσω» και να πω πως αυτές είναι οι μεγάλες κατηγορίες, έτσι πρέπει να αντιμετωπίζουμε τα πρωταθλήματα που παράγουν και «ψήνουν» παίκτες που θα στελεχώσουν ομάδες της Α1 και της Εθνικής στο μέλλον. Δυστυχώς αντιμετωπίζονται ως μικρές και αυτό φαίνεται ξεκάθαρα στις αποφάσεις των αρμοδίων, όπου δεν συμπεριλαμβάνονται καν στα μελλοντικά σχέδιά τους... Χρονικά θεωρώ ότι είναι πολύ δύσκολο πλέον να αρχίσουν και πάλι τα πρωταθλήματα. Όσο και να μη θέλω να το πιστέψω, να το δεχτώ, νομίζω πως είναι το πιο πιθανό σενάριο.

Η υγεία σίγουρα πάνω από όλα, όμως και οι φορείς του ελληνικού μπάσκετ έδειξαν πολύ αργά αντανακλαστικά. Ποιος πιστεύεις ότι ευθύνεται περισσότερο;

Αδιαμφισβήτητα η υγεία πάνω από όλα! Για ποια υγεία μιλάμε όμως; Όταν αθλητές δεν μπορούν πλέον να συντηρήσουν τις οικογένειές τους; Πιστεύετε ότι ψυχολογικά είναι καλά; Για ποια υγεία μιλάμε, όταν απέχεις τέσσερις μήνες από τα γήπεδα και σε έχει καθηλώσει η καθιστική ζωή; Συγγνώμη, αλλά εγώ δεν βλέπω κάπου υγεία... Σαφώς σεβόμαστε τους χαμένους συνανθρώπους μας, τις οικογένειές τους και την όλη κατάσταση, μένουμε σπίτι, αλλά δυστυχώς όχι υγιείς! Θεωρώ πως έχουμε όλοι μας μερίδιο ευθύνης. Άλλος λιγότερο, άλλος περισσότερο. Διότι αν τα πράγματα ήταν διαφορετικά στο ελληνικό μπάσκετ, αν λειτουργούσε όπως θα έπρεπε και όχι να υπολειτουργεί όπως τώρα, θα είχαμε άμεσες εξελίξεις και αποφάσεις. Προβλήματα υπήρχαν ανέκαθεν, απλώς τώρα ξεσκεπάστηκαν. Όταν έγινε μια προσπάθεια πριν από χρόνια να αλλάξουν τα πράγματα στο ελληνικό μπάσκετ, δεν ήμασταν ενωμένοι, πέσαμε σε τοίχους. Σήμερα τα βρίσκουμε μπροστά μας... Δεν είναι αρμοδιότητά μου να καταλογίζω ευθύνες, αλλά όταν η ομοσπονδία σου δεν ασχολείται με το μείζον θέμα, δεν έχει ένα πλάνο οργανωμένο, με προτάσεις, για την επανέναρξη, είναι φυσιολογικό να επακολουθήσει αυτό που βιώνουμε.

Ήσουν άτυχος φέτος και δεν είχες υπογράψει κάπου. Με το αίτημά σου, όπως και άλλων αθλητών σε παρόμοια κατάσταση, για παράταση της μεταγραφικής περιόδου τι έγινε τελικά; Αν και πια λίγη σημασία έχει.

Δεν θεωρώ τον εαυτό μου άτυχο που δεν έχω υπογράψει κάπου τη φετινή σεζόν. Είμαι ένας άνθρωπος που σέβομαι πάρα πολύ τον εαυτό μου, αυτό που επαγγέλλομαι και αυτά τα οποία μου προσφέρει το μπάσκετ, τα οποία, πιστέψτε με, είναι ανεκτίμητα και δεν μιλάω για το οικονομικό κομμάτι. Από επιλογή μου δεν αγωνίζομαι ακόμα σε κάποιο σωματείο, συν δυο τρεις ατυχίες που αν δεν είχαν γίνει θα ήμουν στο εξωτερικό εδώ και μήνες. Πες ότι έπαιζα στην Α2 φέτος... Θα είχα αγωνιστεί δύο μήνες... και μετά τι; Καλύτερα να μην το σκέφτομαι. Όσον αφορά την Α1, απέχω από επιλογή μου. Προτάσεις υπήρχαν μέχρι και πριν από λίγες μέρες, για να είμαι ειλικρινής. Δεν είναι η Α1 που ξέρουμε και που έχουμε αγαπήσει... Αυτό που βλέπουμε είναι κάτι άλλο… Δεν θα πω παραπάνω τη δεδομένη χρονική στιγμή, γιατί υπάρχουν σοβαρότερα θέματα να ασχοληθούμε, αλλά εύχομαι η εικόνα να αλλάξει. Δεν θα μακρηγορήσω για το αίτημα της παράτασης μεταγραφών, δεν υπάρχει λόγος. Εμείς τα είπαμε, εμείς τα ακούσαμε... Είναι λες και μερικοί άνθρωποι ζουν σε άλλη πραγματικότητα. Θα αποτελούσε αλλοίωση του πρωταθλήματος, μας είπαν... Σε αυτό το φετινό πρωτάθλημα η επέκταση της μεταγραφικής περιόδου είναι που θα αποτελούσε αλλοίωση! Το πρωτάθλημα που βάλανε στον πάγο εν μέσω μεταγραφών. Μερικές φορές δεν υπάρχουν λόγια. Πλέον κοιτάζω μόνο το εξωτερικό. Θα προσπαθήσω να βρω την καλύτερη για τα δεδομένα κατάσταση. Εύχομαι να το καταφέρω.

Πες μας γιατί δεν μπόρεσες να είσαι νωρίτερα σε ομάδα του εξωτερικού, κάτι που έχεις ξανακάνει.

Όταν ξέσπασε η ιστορία με τον κορονοϊό, βρισκόμουν στην Κροατία (σ. έπαιζε στην Όσιγεκ). Πιστέψτε με, δεν θέλετε να ζήσετε αυτό που έζησα. Να είσαι μακριά από το σπίτι σου, να μην ξέρεις τι συμβαίνει, άλλα να λένε στην Ελλάδα, άλλα να λένε στην Κροατία, από τις πρεσβείες να μην μπορούν να βοηθήσουν διότι δεν γνώριζαν, τα δεδομένα άλλαζαν κάθε λίγο, σύνορα να κλείνουν, αεροδρόμια να κλείνουν το ένα μετά το άλλο... Τρέλα! Κατάφερα και επέστρεψα με πτήσεις που μέχρι και την τελευταία στιγμή ούτε οι αεροπορικές εταιρείες δεν ήξεραν αν θα πραγματοποιηθούν. Εντέλει, θυμάμαι, γύρισα Κυριακή. Δευτέρα η Ελλάδα έκλεισε τα αεροδρόμια... Το καλοκαίρι ήμουν αρκετά διστακτικός να ξαναφύγω στο εξωτερικό, γιατί δεν ξέρεις ποτέ τι μπορεί να συμβεί... Με τα δεδομένα που έχουμε πλέον και βλέποντας ότι σε όλη την Ευρώπη αγωνίζονται και υπάρχει μεθοδικό και οργανωμένο πλάνο, θα ήταν χαρά μου να καταφέρω να βρω κάτι!

Από τις προσπάθειες του ΠΣΑΚ είσαι ικανοποιημένος; Από τη δράση του Γιάννη Γκαγκαλούδη;

Κατά την ταπεινή μου άποψη, ο ΠΣΑΚ δεν μπορούσε να κάνει κάτι παραπάνω. Πίεσε, προσφέρθηκε να διαθέσει ένα πολύ σημαντικό ποσό για τα τεστ, έκανε συναντήσεις με τους αρμόδιους φορείς, έβγαλε ανακοινώσεις, πρότεινε τρόπους επανεκκίνησης των πρωταθλημάτων και των ακαδημιών. Έκανε τη δουλειά που έπρεπε να είχαν κάνει εξαρχής κάποιοι άλλοι... Ο Γιάννης είναι ένας άνθρωπος ο οποίος λέει τα πράγματα με το όνομά τους. Στην Ελλάδα το γεγονός αυτό ενοχλεί, δεν αρέσει. Όταν μιλήσαμε στο τηλέφωνο πριν από το συλλαλητήριο, τον άκουσα τόσο παθιασμένο. Πιστεύαμε ότι κάτι πάει να γίνει επιτέλους. Και εντέλει μάθαμε ότι η μπάλα του μπάσκετ είναι μέσο μετάδοσης του ιού. Τι να πεις... Εύχομαι να βγουν μπροστά και άλλοι Γιάννηδες. Ο χώρος έχει μεγάλες προσωπικότητες, πρέπει να βγουν μπροστά. Όχι για εμάς, αλλά για τα παιδιά μας. Για την επόμενη γενιά. Να βρουν τα παιδιά μας ένα ελληνικό μπάσκετ άξιο θαυμασμού και όχι άξιο αφανισμού, όπως τείνει να συμβεί…

Ποια η άποψή σου για το επίκαιρο θέμα της ασφάλισης παικτών και προπονητών;

Το θέμα της ασφάλισης είναι πολύ φρέσκο στην Ελλάδα, κάτι το οποίο θα έπρεπε να υπάρχει εδώ και είκοσι χρόνια. Σίγουρα είναι μια θετική αρχή, είναι ένα ξεκίνημα. Ας μπαίνουν οι βάσεις σιγά σιγά και μετά μπορούμε να χτίσουμε πάνω σε αυτές. Δεν υφίσταται ένας αθλητής να αγωνίζεται 15-20 χρόνια και όταν τελειώνει η καριέρα του να μη δικαιούται τίποτε από το κράτος. Το ίδιο ισχύει και για τους προπονητές φυσικά. Επίσης θεωρώ ότι χωράνε πολλές βελτιώσεις στην αρχική νομοθεσία των ασφαλίσεων παικτών και προπονητών, αλλά, όπως προείπα, ας μπουν οι βάσεις και εύχομαι μελλοντικά να προστεθούν και άλλα πράγματα.

«Δεν είναι η Α1 αυτή που αγαπήσαμε…»

Τη φετινή Μπάσκετ Λιγκ πώς τη βλέπεις; Ένα σχόλιο για Λαύριο και Προμηθέα που κλέβουν την παράσταση;

Κατά την άποψή μου, η φετινή Α1 είναι από τα χειρότερα πρωταθλήματα, βάσει επιπέδου πάντα, που έχουν γίνει στην Ελλάδα τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια. Αντί η όλη κατάσταση να μας επηρεάσει και να μας κάνει να σκεφτούμε διαφορετικά, εμείς όχι απλώς δεν αλλάξαμε νοοτροπία, αλλά το κάναμε και χειρότερο! Θα έπρεπε να βλέπουμε ελληνόπουλα στα παρκέ. Όχι ξένους επιεικώς μέτριους. Τα ελληνόπουλα πονάνε την ομάδα, σέβονται τη φανέλα που φορούν, σέβονται τον ιδρώτα τους. Στα δύσκολα θα βγουν μπροστά και θα σε στηρίξουν. Τα έχω ζήσει στο πετσί μου! Παρ’ όλα αυτά επιλέγουμε μέτριους ξένους παίκτες, να παίρνουν άφθονο χρόνο συμμετοχής, να κάνουν ό,τι θέλουν στο παρκέ και απλώς μετά από δυο μήνες να φεύγουν, γιατί το σωματείο δεν είναι ευχαριστημένο από την απόδοσή τους. Φυσικά επαναλαμβάνεται το ίδιο, αφού στη θέση τους έρχεται ο επόμενος και ούτω καθεξής. Στο ίδιο έργο θεατές… Ευτυχώς που υπάρχουν το Λαύριο και ο Προμηθέας και βρίσκουμε λόγους να βλέπουμε Α1. Ομάδες άξιες θαυμασμού, με πρόγραμμα, πλάνο, Έλληνες πρωταγωνιστές. Αυτό που θέλουμε να βλέπουμε όλοι μας! Μόνο τυχαία δεν είναι η πορεία τους.

«Μείναμε πίσω…»

Στην Ευρωλίγκα δεν τα πάμε πια καλά. Γιατί;

Το μπάσκετ σε όλο τον πλανήτη εξελίσσεται ραγδαία. Βλέπουμε ομάδες να πρωταγωνιστούν, οι οποίες προ πενταετίας δεν περνούσαν καν στην επόμενη φάση. Θεωρώ ότι έχουμε μείνει στάσιμοι ή ότι αργούμε να προσαρμοστούμε στις καινούργιες μπασκετικές συνθήκες και στον τρόπο που παίζεται πλέον το άθλημα. Άποψή μου πως ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός δεν είναι οι ομάδες που ξέραμε κάποτε. Δεν βοηθάει καθόλου και η ποιότητα των ξένων πλέον... Είναι λυπηρό δύο από τις καλύτερες ομάδες της Ευρώπης, που μας έχουν μάθει σε επιτυχίες και πρωτιές, να παλεύουν αν θα περάσουν στην οκτάδα...

Κλείνοντας, ποια η ευχή σου για το ελληνικό μπάσκετ; Ευχαριστώ!

Μπορώ να κάνω χίλιες ευχές για το ελληνικό μπάσκετ! Είναι πολλά αυτά που πρέπει να αλλάξουν. Θα διαλέξω λίγες παρ’ όλα αυτά. Εύχομαι μέσα από την καρδιά μου οι καταστάσεις που βιώνουμε να μας ενώσουν για το κοινό καλό του αθλήματος, για το καλό όλων μας και των παιδιών μας που είναι το μέλλον. Εύχομαι στις επερχόμενες εκλογές της ΕΟΚ όποιος εκλεχθεί να αγαπήσει αληθινά το μπάσκετ, να δώσει όραμα και ελπίδα, πλάνο και πρόγραμμα, γιατί δυνατότητες υπάρχουν απεριόριστες στην Ελλάδα μας! Εύχομαι να δω σύντομα το μπάσκετ που όλοι αγαπήσαμε, πονέσαμε, πορευθήκαμε και συγκινηθήκαμε μαζί του!