Με τέτοια επίθεση δεν κερδίζεις ούτε τον Πειραϊκό

Ο Ολυμπιακός σε 3 παιχνίδια έχει φάει 65, 71 και 73 πόντους. Κανονικά θα έπρεπε να πανηγυρίζει ήδη το πρωτάθλημα. Ο Ολυμπιακός στα 3 παιχνίδια της σειράς έχει βάλει 75 πόντους και κέρδισε και μετά έχει βάλει 66 και 58. Συγγνώμη αλλά με αυτή την επιθετική συγκομιδή δεν κερδίζεις ούτε τον Πειραικό ( και βάζω την ομάδα που μεγάλωσα και γαλουχήθηκα για να μην έχουμε πάλι καμιά επιστολή διαμαρτυρίας…..)

Ο Ολυμπιακός από την αρχή της χρονιάς έχει ορισμένα μόνιμα σχεδόν προβλήματα. Το πρώτο από αυτό είναι ότι δεν μπορεί εύκολα να βρει ένα σχήμα το οποίο να του δίνει ταυτόχρονα αμυντική και επιθετική ικανότητα. Έτσι ξεκινώντας σήμερα με ένα θεωρητικά πιο δυνατό αμυντικό σχήμα, με τον Μάντζαρη στη θέση του Ρόμπερτς, ναι μεν εξασφάλισε καλά μαρκαρίσματα στο χαμηλό ποστ απέναντί στους Λοτζέσκι και Ρίβερς αλλά στην επίθεση από την περιφέρεια ήταν απελπιστικά άστοχος.

Από εκεί και πέρα μετέφερε τη μπάλα κοντά στο καλάθι από όπου ο Μιλουντίνοφ έδωσε αρκετές λύσεις αλλά προφανώς επειδή η φυσική του κατάσταση δεν είναι στο επιθυμητό επίπεδο βγήκε μόλις στο 6ο λεπτό ενώ ο Πρίντεζης στην αρχή του παιχνιδιού ήταν και πάλι άστοχος σε φάσεις που άλλοτε ήταν πολύ εύκολες για αυτόν.

Σταδιακά στις θέσεις των Πρίντεζη, Παπανικολάου, Μάντζαρη και Μιλουντίνοφ μπήκαν οι θεωρητικά πιο επιθετικογενείς Γουίλτζερ, Παπαπέτρου, Ρόμπερτς και Μακλίν. Αποτέλεσμα : Μηδέν αφού εκτός του Μακλίν που είχε κάποιες καλές συνεργασίες με τον Σπανούλη οι υπόλοιποι που ήρθαν από τον πάγκο αδυνατούσαν να δώσουν το οτιδήποτε

Κάπως έτσι ο Ολυμπιακός άρχισε να χάνει την επαφή στο σκορ έχοντας έναν ακόμα αντίπαλο και αυτός ήταν τα αβίαστα λάθη ενώ ταυτόχρονα γενικότερα η επιθετική του λειτουργιά είχε προβλήματα που εμφανίζεται και από τα νούμερα. Ο Ολυμπιακός τελείωσε με 12 λάθη έναντι 5 του Παναθηναϊκου και κυρίως το χειρότερο με 10 μόλις ασίστ.

Εδώ πρέπει να πω κάτι. Πολλοί εντοπίζουν την κακή επιθετική λειτουργία του Ολυμπιακού στο ότι ο Σπανούλης κρατάει τη μπάλα πολύ ώρα στα χέρια του. Αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος και είναι σωστή όπως σωστή όμως είναι και η άλλη όψη του νομίσματος και αυτή λέει ότι κανείς από τους υπόλοιπους παίκτες του Ολυμπιακού δεν έχουν δείξει ικανότητα να δημιουργήσει για τους συμπαίκτες του, ούτε οι περιφερειακοί ούτε οι ψηλοί από το χαμηλό ποστ.

Με αυτή την επιθετική δυσλειτουργία στον Ολυμπιακό είχε απομείνει η πραγματικά μεγάλη αμυντική προσπάθεια που όμως όταν βάζεις 28 πόντους σε ένα ημίχρονο το μόνο που μπορεί να σου προσφέρει είναι να είσαι απλά σχετικά ανταγωνιστικός απέναντι σε έναν Παναθηναϊκό που απλά είναι υποφερτός και σε καμία περίπτωση μια ομάδα που σου προκαλεί δέος και απλά είναι μια ομάδα που έχει ένα κλικ παραπάνω σε ποιότητα και αυτό την κάνει να είναι πάντα ένα βήμα μπροστά στη διεκδίκηση της νίκης.

Ταυτόχρονα ο Ολυμπιακός είχε να αντιμετωπίσει και την έλλειψη συγκέντρωσης που απέφερε στον Παναθηναικό 4 αιφνιδιασμούς ( 2 στο πρώτο ημίχρονο και 2 στο δεύτερο) χωρίς κανέναν παίκτη στην άμυνα και μάλιστα μετά από αμυντικό ρημπάουντ και όχι μετά από λάθος που είναι πιο πιθανό να γίνει.

Στο δεύτερο ημίχρονο ο Ολυμπιακός συνέχιζε να αμύνεται με αλλαγές σε όλα τα σκρην , να παλεύει στην άμυνα αλλά στην επίθεση ότι και αν δοκίμασε τα προβλήματα φάνταζαν αξεπέραστα με αποτέλεσμα ο Παναθηναικός κάνοντας κάποια απλά πράγματα καλά και με επικεφαλείς τους Καλάθη, Ρίβερς και Τζέιμς στην επίθεση και με μεγάλη προσφορά του Αντεντοκούμπο στην άμυνα άρχισε να μεγαλώνει τη διαφορά , την έφτασε κοντά στους 20 πόντους και παρόλο που ο Ολυμπιακός αντέδρασε και ξανάφερε το παιχνίδι στα 2,5 λεπτά στους 7 πόντους , δεν έχασε την ηρεμία του και έφτασε στο 2-1 που του δίνει ξεκάθαρο προβάδισμα τίτλου.

Τελειώνοντας θα πω δύο προσωπικές μου απόψεις.

Πρώτον : Ο Ολυμπιακός παίζει ουσιαστικά χωρίς Αμερικανούς παίκτες και γενικά θα έλεγα χωρίς ξένους παίκτες οποιασδήποτε υπηκοότητας. Έχουμε και λέμε: Ρόμπερτς 2, Στρέλινιεκς 0, Μπράουν 3, Γουίλτζερ 5, Μακλίν 9 και Μιλουντίνοφ 8. Δηλαδή ο Ολυμπιακός από τους 6 ξένους παίκτες του πήρε συνολικά μόλις 27 πόντους. όσους έπαιρνε κάποτε μόνο από έναν είτε αυτός λεγότανε Πάσπαλι είτε Τζόνσον είτε Ρίβερς. Βέβαια τώρα και εγώ παραλογίζομαι με αυτές τις συγκρίσεις αφου ακόμα και οι Χάινς, Ντάνστον , Λο, Χάντερ, Χάκετ και αρκετοί άλλοι μπροστά στη προσφορά αυτών των παιδιών φαντάζουν σούπερ σταρ. Αν όμως ο Ολυμπιακός δεν καταφέρει να πάρει κάτι περισσότερο από αυτά τα παιδιά το βλέπω δύσκολο μόνο με τους Έλληνες παίκτες να διεκδικήσει τον τίτλο.

Δεύτερο : Το να αλλάζεις όλα τα σκρην όταν αυτά τα κάνουν οι Γκιστ και Σίνγκλετον έχει λογική γιατί και οι δύο αυτοί παίκτες απειλούν από το σουτ και έχει πρόβλημα. Έτσι βέβαια δίνεις άλλα όπως είναι η αδυναμία στα αμυντικά ρημπάουντ και η αδυναμία στο χαμηλό ποστ. Είναι ένα δίλημμα που αντιμετωπίζει ο κόουτς Σφαιρόπουλος. Ίσως όμως στα επόμενα παιχνίδια θα πρέπει να παρουσιάσει κάτι διαφορετικό γιατί ο Παναθηναικός είναι πολύ καλά προετοιμασμένος απέναντι σε αυτή την άμυνα. Επίσης απέναντι στον Σινγκλετον και στον Γκιστ υπάρχει λογική. Όταν όμως παίζει ο Όγκαστ και ο Βουγιούκας, που δεν απειλούν με το σουτ, εγώ προσωπικά δεν θα προτιμούσα τις αλλαγές και να καταπονώ τους ψηλούς μου με το να κυνηγούν 40 λεπτά τον Τζέιμς και τον Καλάθη.

Κάπως έτσι φτάσαμε στο 2-1 και ο Ολυμπιακός έχει μόνο ένα δρόμο. Να αποβάλλει το άγχος, να αλλάξει πολλά πράγματα κυρίως στην επίθεση του μήπως και καταφέρει και πάει τη σειρά στο 2-2 και μεταφέρει το άγχος και τη πίεση και στον αντίπαλο του.