«Γράμμα» του Κώστα Σορώτου στον Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη

Το γράμμα του Σορώτου στον Πρωθυπουργό της χώρας, Κυριάκο Μητσοτάκη.

«Περίμενα να περάσει το παιχνίδι της Κυριακής για να γράψω ορισμένα πράγματα:

Αγαπητέ κύριε Πρωθυπουργέ δεν είμαι ψηφοφόρος σας αλλά αυτό δεν έχει καμιά σημασία. Η άποψη μου είναι ότι σε καταστάσεις Εθνικής προσπάθειας, αρχηγός όλων μας είναι ο εκάστοτε αρχηγός της κυβέρνησής μας και συμφέρον όλων μας είναι να τα καταφέρει.

Ανακοινώσατε το Σάββατο ορισμένα μέτρα τα οποία πλήττουν βάναυσα , μεταξύ άλλων, και των επαγγελματικό μου χώρο. Είμαι υποχρεωμένος από το νόμο αλλά και για λόγους ατομικής ευθύνης απέναντι στο κοινωνικό σύνολο να τους ακολουθήσω πιστά και εύχομαι να αποδώσουν για το καλό του λαού μας και των συνανθρώπων μας. Ταυτόχρονα ελπίζω ότι στα μέτρα βοήθειας θα συμπεριληφθούν και οι άνθρωποι του αθλητισμού, που για δεύτερη φορά μέσα σε λίγους μήνες μένουμε άνεργοι.

Καταθέτω τη συντριβή μου , γιατί στο δικό μου μυαλό ένα κλειστό γήπεδο, ειδικά σε λαϊκές γειτονιές και περιοχές, είναι μια μεγάλη ήττα της κοινωνίας μας, που εσείς ίσως δεν μπορείτε να αντιληφθείτε. Σε αυτά τα γήπεδα , που κλείσατε, χιλιάδες παιδιά βιώνουν τα όνειρά τους, τις φιλίες τους, τη διαμόρφωση της προσωπικότητάς τους , την δημιουργία συναισθημάτων, που θα τους κάνουν καλύτερους ανθρώπους, μέσα από τις παρέες, τις στεναχώριες, τις χαρές, την κοινωνικοποίηση, την ομαδοποίηση και πολλών άλλων ερεθισμάτων που δίνει ο αθλητισμός. Και όλα αυτά είναι υγεία....

Παρόλη τη συντριβή μου κατανοώ ότι εγώ , χιλιάδες άλλοι και γενικά ο αθλητισμός έγινε ξαφνικά ο μεγάλος εχθρός της ανθρωπότητας. Θα το δεχθώ για το καλό όλων μας.

Θα μπορούσα να το δεχθώ πιό εύκολα πρωθυπουργέ μου αν ήξερα ότι από την έναρξη της πανδημίας θα είχατε ανοίξει έστω μία ΜΕΘ.

Θα το δεχόμουνα πιο εύκολα αν είχατε προσλάβει έναν γιατρό στο ΕΣΥ, μόνιμα και όχι με τετράμηνες συμβάσεις που έληξαν την 1η Αυγούστου και στη συνέχεια όλοι έφυγαν. Θα το δεχόμουνα αν είχατε πάρει ένα λεωφορείο παραπάνω, έναν συρμό παραπάνω και αν είχατε προσλάβει κόσμο στις αστικές συγκοινωνίες για να μην τσουβαλιάζεται ο κόσμος μέσα στα ΜΜΜ.

Θα το δεχόμουνα πιο εύκολα αν είχατε καταφέρει να ελέγξετε την κατάσταση σε κάποια μπαρ και μεγάλες πίστες που δεν μπορούσατε γιατί εκεί όλοι ξέρουμε ότι υπάρχουν τα χαρτζιλίκια και τα μπραβιλίκια με αποτέλεσμα να την πληρώσουν εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι στην εστίαση και μαγαζιά που ακολουθούσαν τους κανόνες. Θα το δεχόμουνα πιο εύκολα αν θέλατε στις εκκλησίες να ισχύει ότι για όλον τον κόσμο.

Θα το δεχόμουνα πιο εύκολα αν δεν φεύγανε δεκάδες εκατομμυρίων σε ΜΜΕ για να λένε το ποίημα έτσι όπως πρέπει. Θα το δεχόμουνα αν στα αεροπλάνα και τα καράβια δεν ίσχυε το 100% και όχι οι αποστάσεις ασφαλείας. Τέλος θα το δεχόμουνα πιο εύκολα αν δεν ήξερα ότι το σύστημα δημόσια Υγείας ήταν στο στόχαστρο, παγκοσμίως σχεδόν, με σκοπό την ανύψωση του πολυδάπανου ιδιωτικού τομέα.

Κύριε πρωθυπουργέ θα πειθαρχήσω. Άλλωστε εσείς έχετε μιλήσει για το αίσθημα ατομικής ευθύνης. Είμαι μαζί σας σε αυτόν τον αγώνα. Όχι για εσάς αλλά για τους συνανθρώπους μου, για τους φίλους μου, για τον λαό μας. Θα πειθαρχήσω για να βγούμε από αυτόν τον εφιάλτη όσοι περισσότεροι γίνεται, για να ξαναγκαλιαστούμε, για να ξανατραγουδήσουμε παρέα, για να πάμε ένα σινεμά , για να πανηγυρίσουμε μαζί με άλλους ένα γκολ, ένα καλάθι, ένα καρφί, ΓΙΑ ΝΑ ΞΑΝΑΖΗΣΟΥΜΕ....... Γιατί ο αθλητισμός και ο πολιτισμός είναι η ζωή.....».