Ολυμπιακός 2019-2020: Ομάδα-αίνιγμα

Από το καλοκαίρι του 2012 και μετά, όταν και ο Ολυμπιακός αναδείχθηκε πρωταθλητής Ευρώπης με εκκωφαντικό τρόπο στην Κωνσταντινούπολη, ο στόχος της ομάδας κάθε χρόνο ήταν να φτάσει -τουλάχιστον- στο Final Four. Και η αλήθεια είναι πως οι "ερυθρόλευκοι" είχαν εντυπωσιακή συνέπεια σε αυτό. Έκαναν το ιστορικό back-to-back το 2013, το 2014 έμειναν εκτός με 3-2 νίκες από την -διαστημική τότε- Ρεάλ, ενώ το 2015 έφτασαν και πάλι έως και τον τελικό της διοργάνωσης στη Μαδρίτη. Το 2016 έμειναν εκτός playoffs, αλλά το 2017 επανήλθαν δριμύτεροι, φτάνοντας ξανά έως τον τελικό της EuroLeague, χάνοντας -και πάλι- το τρόπαιο από τους οικοδεσπότες (Φενέρμπαχτσε) στη Πόλη. Τέσσερις τελικοί μέσα σε έξι χρόνια είναι ένα εντυπωσιακό στατιστικό και οι Πειραιώτες δικαιολογημένα χαρακτηρίζονται ως μία από τις τρεις-τέσσερις καλύτερες ομάδες της Ευρώπης στη δεκαετία που διανύουμε.

ΤΑ FINAL FOUR

Όλα αυτά τα αναφέρουμε, γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε την ένδοξη ιστορία αυτής της ομάδας, αλλά παράλληλα τα τονίζουμε κιόλας, γιατί πρέπει να εμπεδώσουμε πως ο Ολυμπιακός δεν διαθέτει, πλέον, την δυναμική εκείνης της περιόδου. Υπάρχει μία -φυσιολογική- φθορά, αλλά και μία πτώση, η οποία αποτυπώνεται την τελευταία διετία. Εκτός Final Four το 2018 (αν και είχε το πλεονέκτημα έδρας), μακριά από τα playoffs το 2019. Μάλιστα, είναι η πρώτη φορά που οι "ερυθρόλευκοι" την τελευταία δεκαετία έμειναν μακριά από τα Final Four δύο σερί χρονιές (2009, 2010, 2012, 2014, 2015, 2017).

ΜΕΓΑΛΑ ΜΠΑΤΖΕΤ

Μία κατάσταση ασυνήθιστη για τους Πειραιώτες και τον φίλαθλο κόσμο τους, αλλά θα πρέπει να καταλάβουμε πως σιγά-σιγά τα μεγέθη αλλάζουν. Πρωτοκλασάτες ομάδες, όπως η ΤΣΣΚΑ, η Ρεάλ, η Φενέρμπαχτσε, η Μπαρτσελόνα, η Εφές, η Μακάμπι, η Αρμάνι (αλλά και άλλες) ξοδεύουν πλέον πολλά χρήματα, με αποτέλεσμα το μεγαλύτερο μέρος των παικτών που ανήκουν στην ελίτ της διοργάνωσης, να ανήκουν κυρίως σε αυτούς τους συλλόγους. Παράλληλα, είτε λόγω της δυσβάσταχτης εφορίας που υπάρχει στην Ελλάδα, είτε λόγω άλλων δυσκολιών, ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να ανταγωνιστεί εκείνα τα κλαμπ.

ΟΙ ΚΟΛΩΝΕΣ

Οι δύο κολώνες της ομάδας (Σπανούλης-Πρίντεζης) έχουν προσφέρει (και με το παραπάνω) τα πιο παραγωγικά τους χρόνια στην ομάδα, αλλά πλέον βρίσκονται στη δύση της καριέρας τους, ενώ ο Κώστας Παπανικολάου, με την δεδομένη ποιότητα που διαθέτει από τις μικρές ηλικίες, ακόμη προσπαθεί να βρει τον καλό εαυτό του. Για διάφορους λόγους (είτε αγωνιστικούς, είτε εξωαγωνιστικούς), οι ξένοι παίκτες δεν έχουν πλέον ως προτεραιότητά τους να ρίξουν... άγκυρα στο μεγάλο λιμάνι (όπως συνέβαινε στο πρόσφατο παρελθόν, όταν και ερχόντουσαν ακόμη και με λιγότερα χρήματα, καθώς το προφίλ και το πρεσίτζ της ομάδας έλαμπε), ενώ ο περίφημος ελληνικός κορμός σε μεγάλο βαθμό «έσπασε», είτε γιατί αποφασίστηκε πως έκανε τον κύκλο του, είτε γιατί ορισμένοι από τους πρωταγωνιστές επαναπαύτηκαν στις δάφνες τους, μη δείχνοντας βελτίωση.

ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ΜΠΛΑΤ

Παράλληλα, ζούμε στην εποχή του Ντέιβιντ Μπλατ, ο οποίος πέρσι προσπάθησε να δημιουργήσει την δική του ομάδα, περνώντας την φιλοσοφία του, αλλά δεν τα κατάφερε. Από τον Φλεβάρη και μετά η ομάδα άρχισε να καταρρέει στη κατάταξη και ο Ολυμπιακός από εκεί που κυνήγαγε το πλεονέκτημα έδρας, έμεινε εκτός playoffs! Όλοι οι ξένοι που έφερε στο ξεκίνημα της σεζόν ο Αμερικανός τεχνικός αποχώρησαν (Γουίλιαμς-Γκος, ΛεΝτέι, Τίμα, Τουπάν), έφυγε κόσμος και κοσμάκης και φέτος δημιουργήθηκε μία καινούρια ομάδα. Ένα σύνολο με παίκτες-στοιχήματα, με μπασκετμπολίστες που θα αγωνιστούν για πρώτη φορά στην Ευρώπη (Μπόλντγουϊν, Χαπ), με τον Κέβιν Πάντερ που ναι μεν διέπρεψε στο Champions League, αλλά που είναι πρωτάρης στην EuroLeague, αλλά και με παίκτες που άλλη είναι η κύρια θέση τους, αλλά που αλλού θα χρησιμοποιηθούν, όπως συνέβη πέρσι με τον Ζακ ΛεΝτέι. Ο Όγκουστιν Ρούμπιτ είναι κυρίως "4άρι", αλλά αποκτήθηκε για σέντερ, ενώ ο Μιντάουγκας Κουζμίνσκας είναι "3άρι" (το έχει τονίσει άλλωστε, καθώς του αρέσει να παίζει περισσότερο από έξω προς τα μέσα), αλλά θα λειτουργήσει κυρίως σαν πάουερ-φόργουορντ.

Για τον ρόλο του πλέι-μέικερ, στην ίσως πιο κομβική θέση στο σύγχρονο ευρωπαϊκό μπάσκετ, οι Πειραιώτες θα πορευτούν με τον... άγουρο Γουέιντ Μπόλντγουϊν, τον περιορισμένων δυνατοτήτων Γουίλ Τσέρι (ακόμη δεν μπορούμε να δεχτούμε πως γίνεται ο Ολυμπιακός να προσπαθεί να κάνει το... μπαμ με τον Κώστα Σλούκα, και η αμέσως επόμενη εναλλακτική είναι ο "κεράσιας") και τον Αντώνη Κόνιαρη, για τον οποίο ναι μεν ευχή όλων είναι να βελτιωθεί και να διαπρέψει με την "ερυθρόλευκη" φανέλα, αλλά είναι εντελώς άπειρος από αυτό το επίπεδο. Λέτε να γίνει ο Μάντζαρης του 2012; Μακάρι, αλλά οι εποχές έχουν αλλάξει. Είναι σημαντική η παρουσία του Νίκολα Μιλουτίνοφ, στην ίσως τελευταία του σεζόν στο μεγάλο λιμάνι (μένει ελεύθερος το καλοκαίρι), ενώ αρκετά βλέμματα θα είναι πάνω στον Σάσα Βεζένκοφ, ο οποίος θα έχει μία (ενδεχομένως τελευταία) ευκαιρία να αποδείξει πως είναι παίκτης υψηλού επιπέδου και όχι ένα ακόμη ταλέντο που... χάθηκε. Δεν είναι και πιτσιρικάς πλέον, στα 24 βρίσκεται. Ο Μπράντον Πολ είναι σκόρερ, είναι παίκτης επιπέδου EuroLeague (μακάρι να πιάσει), αλλά επιτρέψτε μας να είμαστε συγκρατημένοι με παίκτες που δεν μπορούν να στεριώσουν σε ομάδα πάνω από ένα χρόνο, αλλάζοντας κλαμπ σαν τα... πουκάμισα.

ΓΡΗΓΟΡΟ ΜΠΑΣΚΕΤ

Ο Ολυμπιακός φέτος θα επιδιώξει να παίξει ένα γρήγορο μπάσκετ, στοχεύοντας στη ταχύτητα, στις πολλές κατοχές, στο σουτ και στο υψηλό σκορ. Για αυτόν τον λόγο, μάλιστα, αποκτήθηκαν παίκτες με έφεση στο τρίποντο και στο σκοράρισμα, αλλά στα μέχρι τώρα φιλικά, οι Πειραιώτες δεν έδειξαν πως διαθέτουν μεγάλη ευχέρεια στο να βάλουν την μπάλα στο καλάθι. Παρουσιάστηκε πρόβλημα τόσο στη δημιουργία, όσο και στο τρίποντο. Ναι, αναμφίβολα είναι νωρίς, οι παίκτες έκαναν λίγες προπονήσεις μαζί, αλλά η EuroLeague είναι... προ των πυλών και άπαντες καλούνται να παρουσιαστούν έτοιμοι!

Η ουσία είναι πως ο Ολυμπιακός για πρώτη φορά, μετά από αρκετά χρόνια, καλείται να μπει στη διοργάνωση, έχοντας ως στόχο την πρόκριση στα προημιτελικά! Το Final Four είναι ένας πάρα πολύ μακρινός στόχος, ενδεχομένως και αδύνατος να γίνει πράξη, καθώς υπάρχει μεγάλη διαφορά δυναμικής τουλάχιστον με πέντε ομάδες: Ρεάλ, Φενέρμπαχτσε, Μπαρτσελόνα, ΤΣΣΚΑ, Εφές. Παράλληλα, μη θεωρείται καθόλου εύκολη και δεδομένη την είσοδο στα playoffs. Υπάρχουν αντίπαλοι όπως η Μακάμπι του Γιάννη Σφαιρόπουλου, η Αρμάνι του Ετόρε Μεσίνα, η πάντα σκληροτράχηλη Μπασκόνια, ο Παναθηναϊκός, αλλά και η Ζαλγκίρις που διαθέτουν ποιότητα.

Η φετινή ομάδα χρειάζεται χρόνο, υπομονή, κατανόηση και... καλή δύναμη, ώστε να αποκτήσει χημεία και ομοιογένεια. Και μέχρι στιγμής ο Ολυμπιακός είναι ένα ωραίο αίνιγμα, το οποίο ξεκινά την Παρασκευή το βράδυ (4/10, 21:45) στη Γαλλία κόντρα στην Βιλερμπάν.