Ολυμπιακός: Από τον Καμπούρη στον Πρίντεζη- Οι παίκτες που «ψήθηκαν» αλλού

Ο «εμβληματικός» αρχηγός

Ο Αργύρης Καμπούρης αποτελεί παίκτη σύμβολο στην ιστορία του Ολυμπιακού. Ο επί σειρά ετών αρχηγός της ομάδας του μεγάλου λιμανιού, έκανε τα πρώτα του βήματα στους Πειραιώτες και για έναν χρόνο φόρεσε τη φανέλα της Γλυφάδας στο πλαίσιο της μεταγραφής του Γιάννη Παραγιού στον Θρύλο.

Ο «τίμιος γίγαντας» του ελληνικού μπάσκετ έπαιξε για μια χρονιά στη Γλυφάδα και επέστρεψε στον Ολυμπιακό όπου και παρέμεινε μέχρι και το 1995 κατακτώντας τα πάντα στην Ελλάδα ενώ ήταν παρών και στους δυο τελικούς της Ευρωλίγκας με Μπανταλόνα και Ρεάλ Μαδρίτης, όπου δεν κατάφερε να γευτεί την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος. Έπαιξε για έναν χρόνο στο Περιστέρι (1995-96) και στη συνέχεια κρέμασε τη φανέλα του.

Ο «Ράμπο» της χρυσής πενταετίας

Μαζί με τον Αργύρη Καμπούρη, την περίοδο της ερυθρόλευκης αναγέννησης και των πέντε συνεχόμενων τίτλων, δέσποζε και η μορφή του Γιώργου Σιγάλα. Ο «ράμπο» της αρμάδας του Πειραιά που πανηγύρισε πέντε σερί πρωταθλήματα, το τρεμπλ του 1997 και το νταμπλ το 1993 από τα 10 του χρόνια βρέθηκε στις ακαδημίες του Θρύλου. Τη σεζόν 1989-90 δόθηκε δανεικός στον Παπάγου. Ένας χρόνος ήταν αρκετός για να…ψηθεί και να επιστρέψει στον Ολυμπιακό και η συνέχεια είναι γνωστή με την πορεία του ίδιου αλλά και των Πειραιωτών που σάρωσαν τα πάντα στο διάβα τους. Μετά τη θριαμβευτική σεζόν (1996-97), ο Σιγάλας πήρε μεταγραφή για την Μιλάνο και εν συνεχεία έπαιξε σε Άρη, ΠΑΟΚ, Γρανάδα, Ρέτζιο Καλάμπρια, Μακεδονικό και Πανιώνιο.

Ο «φον Δημητράκης» που έγινε «Παπ»

Τη σεζόν 1992-93, πριν καλά-καλά κλείσει τα 16 του χρόνια ο Δημήτρης Παπανικολάου έκανε το ντεμπούτο του στην Α1 ανδρών με τη φανέλα του Σπόρτιγκ. Στα Πατήσια έπαιξε μέχρι και το 1995 αφού εκείνο το καλοκαίρι φόρεσε τη φανέλα του Ολυμπιακού όπου και ανήκε με τους Πειραιώτες να τον έχουν αφήσει για τρεις σεζόν στο Σπόρτιγκ που εκείνα τα χρόνια ήταν κίνδυνος θάνατος στην μεγάλη κατηγορία για όλες τις ομάδες. Ήταν μέλος του Ολυμπιακού του Ίβκοβιτς που το 1997 πήρε τα πάντα. Μάλιστα ο Παπανικολάου σκόραρε το νικητήριο καλάθι στο τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας στο ΟΑΚΑ με αντίπαλο τον Απόλλωνα Πατρών, με τον αρχηγό Γιώργο Σιγάλα να φωνάζει στην απονομή το «πρώτο».

Ακολούθησαν Η Ευρωλίγκα στη Ρώμη και το πρωτάθλημα με την ΑΕΚ στους τελικούς (3-1 νίκες). Έναν χρόνο νωρίτερα είχε κατακτήσει και το πρωτάθλημα Ελλάδας με τη φανέλα του Ολυμπιακού. Παρέμεινε στο λιμάνι μέχρι και το 2002 αν και το 1997 θέλησε να…σπάσει το συμβόλαιό του και να παίξει στην Ιταλία (Κίντερ), κάτι που τελικά δεν έγινε ενώ στο τέλος εκείνης της περιόδου ο Ολυμπιακός έχασε τα πρωτεία στην Ελλάδα για πρώτη φορά ύστερα από πέντε χρόνια. Το 2002 κατακτά το Κύπελλο Ελλάδας, χάνεται ο…άχαστος τίτλος από την ΑΕΚ (το 0-2 έγινε 3-2 στους τελικούς) και ο Παπανικολάου αποχωρεί από το μεγάλο λιμάνι. Το 2002 αγωνίστηκε στον Μακεδονικό και το 2003 μεταγράφηκε στον Παναθηναϊκό αν και είχε δηλώσει πως δεν θα έπαιζε ποτέ στον ΠΑΟ, κάτι που δεν του συγχώρησε η «ερυθρόλευκη» εξέδρα. Με τους «πράσινους» κατακτά 4 πρωταθλήματα, 3 κύπελλα αλλά και το δεύτερο τρόπαιο της Ευρωλίγκα της καριέρας του (έχει κάνει τρεμπλ με Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό). Αγωνίστηκε ακόμη σε ΑΕΚ, Πανιώνιο και Περιστέρι.

«Αγροτικό» στον κάμπο, επιστροφή στην Ισπανία, κορυφή στην Πόλη

Ο Γιώργος Πρίντεζης έχει συνδέσει το όνομά του με το Έπος της Πόλης και την «κούπα» του αιώνα στον τελικό με αντίπαλο την ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Ο διεθνής πάουερ φόργουορντ πριν μεγαλουργήσει στον Θρύλο, έκανε αρχικά το «αγροτικό» του στην Ολύμπια Λάρισας. Τη σεζόν 2006-07 ψηφίστηκε ως ο καλύτερος νέος παίκτης στην Α1 και επέστρεψε στον Ολυμπιακό. Έμεινε στο μεγάλο λιμάνι δυο χρόνια και ακολούθησε το Ισπανικό πρωτάθλημα και η Μάλαγα (2009-11). Τον Απρίλιο του 2011 αποχωρεί από τους Ίβηρες και γυρίζει για ακόμη μια φορά στους «ερυθρόλευκους» και θριαμβεύει σε Ελλάδα και Ευρώπη. Μάλιστα εκείνη τη χρονιά (2011) προλαβαίνει και σηκώνει το Κύπελλο Ελλάδας, όταν στον τελικό οι «ερυθρόλευκοι» κερδίζουν τον Παναθηναϊκό με 74-68. Ακολουθούν οι δυο Ευρωλίγκες στην Πόλη και στο Λονδίνο, τα τρία πρωταθλήματα στην χώρα μας. Φυσικά παραμένει βασικό και αναπόσπαστο κομμάτι του Ολυμπιακού που θέλει να επιστρέψει στην κορυφή.

Η δικαίωση της…επιμονής

Το 2008, ο Σλούκας ντύθηκε στα ερυθρόλευκα και παρέμεινε στον Πειραιά για δυο χρόνια όπου δεν πήρε τις ευκαιρίες που θα ήθελε. Δυο χρόνια μετά παραχωρείται δανεικός στον Άρη και κάνει σπουδαία σεζόν με την ομάδα της Θεσσαλονίκης. Ψηφίστηκε καλύτερος νέος παίκτης του πρωταθλήματος (κάτι ανάλογο είχε συμβεί και με τον Πρίντεζη), αφήνοντας πίσω του τον Νικ Καλάθη. Επιστρέφει στον Ολυμπιακό του Ντούσαν Ίβκοβιτς με το Σέρβο κόουτς να μην τον υπολογίζει πάντως ενώ εκείνη την περίοδο είχε αναπτυχθεί μια έντονη φημολογία πως οι Παναγιώτης και Γιώργος Αγγελόπουλος ήταν εκείνοι που επέμειναν για να μην…χαθεί ο παίκτης και τελικά δικαιώθηκαν. Σιγά-σιγά ο Σλούκας παίρνει χρόνο συμμετοχής, στις 26 Ιανουαρίου σκοράρει από το σπίτι του στον εκτός έδρας αγώνα με την Γαλατασαράι και λίγους μήνες αργότερα έρχεται η κούπα του «αιώνα» στην Πόλη και το πρωτάθλημα στην Ελλάδα. Την επόμενη σεζόν ο Σλούκας σηκώνει μια ακόμη Ευρωλίγκα με τον Ολυμπιακό του Γιώργου Μπαρτζώκα στο Λονδίνο (2013) και αποχωρεί από τον Πειραιά στο τέλος της σεζόν 2014-15 έχοντας πανηγυρίσει το πρωτάθλημα Ελλάδας. Έκτοτε αγωνίζεται με επιτυχία στη Φενέρ, μετρώντας τίτλους στην Τουρκία αλλά ακόμη μια Ευρωλίγκα (2017), στον τελικό της Πόλης κόντρα στον Ολυμπιακό.

Οι ψηλοί και ο Πελεκάνος

Εκτός από την παραπάνω πεντάδα που φυσικά ξεχωρίζει, δεν πρέπει να λησμονούμε πως υπάρχουν κι άλλοι παίκτες που δόθηκαν δανεικοί από τον Ολυμπιακό, γύρισαν και είχαν τη δική τους συμμετοχή στην κατάκτηση τροπαίων. Οι ψηλοί Βασίλης Σούλης (δανεικός στον Απόλλωνα Πατρών), Αλεξέι Ζεβροσένκο (δανεικός στο Περιστέρι), Βασίλης Καββαδάς (δανεικός στον Αρκαδικό), Ζόραν Έρτσεγκ (δανεικός στον Πανιώνιο) αλλά και ο φόργουορντ Μιχάλης Πελεκάνος (είχε παραχωρηθεί στο Μαρούσι) είναι παίκτες που επέστρεψαν στο λιμάνι και πανηγύρισαν κούπες. Οι Σούλης, Ζεβροσένκο ήταν στο ρόστερ του 1997 που πήρε το τρεμπλ αλλά και το πρωτάθλημα του 1996 με τον Ζεβροσένκο να…προλαβαίνει και το Κύπελλο του 2002. Ο Καββαδάς ήταν πρωταθλητής Ελλάδας το 2015 (είναι χαρακτηριστικό το στιγμιότυπο όπου πανηγυρίζει στο ΣΕΦ στη φιέστα με μια σκούπα στο χέρι λόγω του 3-0 στους τελικούς με τον ΠΑΟ), ο Σέρβος Έρτσεγκ που είχε αποκτηθεί με πολλές προσδοκίες κατέκτησε το Κύπελλο Ελλάδας το 2011. Τέλος ο Μιχάλης Πελεκάνος, με τα ερυθρόλευκα ήταν πρωταθλητής Ευρώπης και Ελλάδας το 2012 και Κυπελλούχος στην χώρα μας μια χρονιά νωρίτερα.