Ωραίο to back-to-back, αλλά το θέμα είναι το μέλλον

Eίναι γεγονός πως ο Ολυμπιακός έγραψε ιστορία με τα επί δύο συναπτά έτη πρωταθλήματα Ευρώπης που κατέκτησε με πανάξιο, συναρπαστικό και εντυπωσιακό τρόπο, το 2012 και το 2013. Οι πρωταγωνιστές θα μείνουν αλησμόνητοι στην μνήμη όλων και θα έχουν πάντα τον αιώνιο σεβασμό για τα όσα κατόρθωσαν με τα «ερυθρόλευκα». Σε όλα αυτά προσθέστε και τέσσερα Φάιναλ Φορ (2012, 2013, 2015, 2017) μέσα σε έξι χρόνια, αλλά και με τα δύο συνεχόμενα πρωταθλήματα στην Ελλάδα.

Οι «ερυθρόλευκοι» έχτισαν τον μύθο τους σημειώνοντας σπουδαίες και μεγάλες νίκες, κερδίζοντας τον σεβασμό φίλων και εχθρών. Καμία αντίρρηση πάνω σε αυτό. Όμως, δεν γίνεται οι Πειραιώτες να γίνουν και… παρελθοντολάγνοι. Eπιβάλεται να κοιτάξουν μπροστά. Δεν μπορούν (και δεν πρέπει) να στέκονται παραπάνω απ’ όσο πρέπει σε εκείνες τις επιτυχίες, ούτε και να αποτελούν... μαξιλάρι σε κάθε πρόβλημα, ειδικά ύστερα από δύο σερί σεζόν δίχως τίτλο.

Πλέον, απαγορεύεται κάθε ίχνος εφησυχασμού. Ο κάθε παίκτης, από τον νεότερο έως και τον παλαιότερο, επιβάλλεται να «αφυπνιστεί», να δουλέψει και να βελτιωθεί, ώστε ο καθένας με τον ρόλο του να βοηθήσει την ομάδα να επιστρέψει στα τρόπαια και στις διακρίσεις, σε Ελλάδα και Ευρώπη.Τρίτη σερί σεζόν δίχως Κούπα δεν… χωνεύεται.

Το ολικό «λίφτινγκ» στο προπονητικό-τιμ, ο νέος κόουτς, αλλά και οι αλλαγές στο ρόστερ, έχουν φέρει έναν φρέσκο αέρα στο μεγάλο λιμάνι. Οι περισσότεροι παίκτες ξεκίνησαν από νωρίς τα ατομικά τους προγράμματα βελτίωσης και ο καθένας βλέπει την φετινή σεζόν ως μία νέα αρχή. Και έτσι πρέπει.

Ο Ντέιβιντ Μπλατ σέβεται τον κάθε παίκτη για το παρελθόν του, είναι κόουτς που αναγνωρίζει και σέβεται τις αξίες, αλλά πλέον θα παίζει όποιος αποδίδει καλύτερα, όποιος το αποδεικνύει πως αξίζει να βρίσκεται μέσα στο παρκέ. Ο Αμερικανός τεχνικός είναι δίκαιος και φημίζεται για την ικανότητα του να εμπνέει τους παίκτες του, δημιουργώντας τους κίνητρα.