Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος: «Από την πρώτη στιγμή δεν το έβαλα κάτω»

Στην οικογένεια της ομάδας μπάσκετ του Ολυμπιακού υπάρχει μεγάλη θλίψη, καθώς πέθανε σε ηλικία 76 ετών (γεννήθηκε στις 11 Νοεμβρίου του 1945) ο Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος, πατέρας των προέδρων της πειραϊκής ΚΑΕ, Παναγιώτη και Γιώργου Αγγελόπουλου. Ένας άνθρωπος ευπατρίδης, με ήθος και αρχές, αλλά και με αγάπη για τον Ολυμπιακό.

Τα τελευταία χρόνια αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας και τους τελευταίους μήνες η κατάστασή του είχε χειροτερέψει. Ήταν ο μικρότερος γιος του Παναγιώτη Αγγελόπουλου και ο μικρότερος αδελφός του Θοδωρή Αγγελόπουλου. Μέλος μίας λαμπρής και άκρως πετυχημένης οικογένειας, που έβαλε τη σφραγίδα της στα ελληνικά δρώμενα με τη Χαλυβουργική. Η δράση της οικογένειας στον συγκεκριμένο τομέα είχε ξεκινήσει με παρουσία από το 1925 με ιδρυτή του παππού του, Θόδωρο Αγγελόπουλο. Το 1932 ιδρύθηκαν τα Ελληνικά Συρματουργεία και εν συνεχεία το 1951 ήρθε ως επένδυση η Χαλυβουργική.

Ο Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος σπούδασε στην ΑΣΟΕΕ. Ακολούθως συνέχισε τις σπουδές του στην Ελβετία, λίγο πριν επιστρέψει στην Ελλάδα για να ασχοληθεί με τον επιχειρηματικό στίβο. Εκτός από τη δραστηριότητά του με τη χαλυβουργία, δραστηριοποιήθηκε και στον χώρο της εμπορικής ναυτιλίας. Μαζί με τα παιδιά του ίδρυσαν την ισχυρή Arcadia το 1998, η οποία γιγαντώθηκε μέσα σε λίγα χρόνια. Είναι η μόνη ναυτιλιακή εταιρεία παγκοσμίως που διαχειρίζεται με νεότευκτα πλοία, ενώ έχει παραλάβει και βραβεία αριστείας.

«Πέρασα μια ολόκληρη ζωή παλεύοντας για να βγω από την ασθένεια»

Ο Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος έπασχε από νεαρή ηλικία από μια σπάνιας μορφής αρθρίτιδα που εμπόδιζε την κινητικότητά του. Μέχρι το 2015, πάντως, όποτε του δινόταν η δυνατότητα ερχόταν στο ΣΕΦ και παρακολουθούσε τους αγώνες μπάσκετ των «ερυθρολεύκων». Μάλιστα, ήταν παρών και στο ευρωπαϊκό του 2012 στην Πόλη, σε μία συγκινητική στιγμή για τον ίδιο λόγω του συμβολισμού της διάκρισης με τον ιερό για εκείνον και την οικογένειά του τόπο. Το τελευταίο διάστημα νοσηλευόταν σε ιδιωτικό θεραπευτήριο.

Σε μία από τις σπάνιες συνεντεύξεις του, είχε σχολιάσει τα εξής για το πρόβλημά του: «Από την πρώτη στιγμή δεν το έβαλα κάτω. Πέρασα μια ολόκληρη ζωή παλεύοντας για να βγω από την ασθένεια. Επισκέφθηκα τους πιο εξειδικευμένους γιατρούς σε όλο τον κόσμο. Δοκίμασα φάρμακα που την εποχή εκείνη ήταν απαγορευμένα γιατί δεν είχαν ακόμη δοκιμαστεί. Ταξίδεψα κρυφά απ’ όλους μόνος μου με έναν σκαραβαίο στην Ελβετία και έκανα εγχείρηση για να μου βάλουν βίδες τιτανίου, την εποχή που ήταν ακόμη απαγορευμένες στην Αμερική. Γενικά ήμουν άφοβος απέναντι στην ασθένεια και αυτό με αντάμειψε. Οι εγχειρήσεις αυτές και τα φάρμακα με ανακούφισαν σημαντικά και διευκόλυναν τη ζωή μου».

«Η ιστορία της Χαλυβουργικής αλληλένδετη με την Ελλάδα»

Η Χαλυβουργική άφησε το στίγμα της στην Ελλάδα και ο Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος έπαιξε σημαντικό ρόλο. Το 2018 μπορεί να έκλεισε, αλλά η προσφορά της ήταν τεράστια. Μιλώντας για εκείνη, είχε σχολιάσει: «Η ιστορία της Χαλυβουργικής είναι αλληλένδετη με την Ιστορία της χώρας. Από το πρώτο εργοστάσιο στην οδό Πειραιώς, όπου φτιάχνονταν σύρματα για καρφιά και πέταλα, μέχρι την ίδρυση του εργοστασίου στην Ελευσίνα και την τοποθέτηση των πρώτων ηλεκτρικών κλιβάνων, η συνδρομή της Χαλυβουργικής στην εθνική προσπάθεια ανασυγκρότησης της χώρας είναι καθοριστική, αφού η Ελλάδα είχε δική της παραγωγή σε χάλυβα για όλα τα έργα που ξεκίνησαν την δεκαετία του ’50 και άλλαξαν το πρόσωπο της πατρίδας.

Από τη δεκαετία του ’60 μέχρι αυτή του ’80 η Χαλυβουργική διέθετε τη μοναδική υψικάμινο στη χώρα και αποτελούσε έναν από τους σημαντικότερους εργοδότες. Τα χρόνια αυτά της ακμής η Χαλυβουργική είχε τεράστιες εξαγωγές και αποτελούσε το κόσμημα της βιομηχανίας στην Ελλάδα, διότι όχι μόνο απασχολούσε πάρα πολλούς υπαλλήλους αλλά όλοι οι εργαζόμενοι στην εταιρεία εθεωρούντο από τους ιδιοκτήτες συγγενείς και όχι υπάλληλοι. Ήμασταν όλοι μια μεγάλη οικογένεια».

Η σύνδεση της οικογένειας με το Πατριαρχείο

Παράλληλα, ήταν γνωστός και για την αδιάλειπτη χρηματοδότηση του Πατριαρχείου της Κωνσταντινούπολης, συνεχίζοντας το έργο του πατέρα του, Παναγιώτη, που είχε αναλάβει εξ ολοκλήρου την ανέγερσή του το 1987. Και υπήρχε λόγος γι’ αυτό: «Ο Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε’, κατά κόσμον Γεώργιος Αγγελόπουλος, ξεκίνησε από τη Δημητσάνα και κατέληξε να μαρτυρήσει απαγχονισμένος το 1821 στην πύλη του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην Πόλη. Από εκεί κρατούν οι ιδιαίτεροι δεσμοί της οικογένειάς μας με το Πατριαρχείο.

Ο πατέρας μου έχει ανακαινίσει το σπίτι του Πατριάρχη Γρηγορίου στη Δημητσάνα. Λόγω της βαθιάς του πίστης στην Ελλάδα και στη θρησκεία αλλά και της ιδιαίτερης ιστορίας της οικογενείας μας, ο πατέρας μου ανέλαβε επί πατριαρχίας του Δημητρίου το μεγάλο έργο της αποκατάστασης του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην Κωνσταντινούπολη. Ένα άλλο έργο που κάναμε στη μνήμη του αδικοχαμένου θείου μου, Δημήτρη, είναι η ανοικοδόμηση του Ιερού Ναού του Αγίου Δημητρίου στη Ζυρίχη. Τα εγκαίνια του ναού έγιναν το 1995 από τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο».

«Ουδέποτε υπήρξε αντιδικία με τον πατέρα μας»

Οι Παναγιώτης και Γιώργος Αγγελόπουλος είχαν και έχουν μεγάλη αγάπη και αδυναμία στον πατέρα τους, Κωνσταντίνο. Είναι γεγονός βέβαια πως τα τελευταία χρόνια υπήρξε μία αντιπαράθεση μεταξύ τους, αλλά οι πρόεδροι της ΚΑΕ Ολυμπιακός, στην τελευταία τους ανακοίνωση για το θέμα, είχαν στείλει ενωτικό μήνυμα: «Επί της ουσίας ουδέποτε υπήρξε αντιδικία με τον πατέρα μας. Όσοι γνωρίζουν από κοντά τις σχέσεις μας μαζί του το αντιλαμβάνονται καλά αυτό. Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια, και ενόσω η υγεία του είχε επιδεινωθεί δραματικά, ένας μικρός κύκλος ανθρώπων του περιβάλλοντός του έσπευσε να επωφεληθεί υφαρπάζοντας την περιουσία του…».