Φωνή αγωνίας από τα κορίτσια μπάσκετ του Ολυμπιακού

Τα κορίτσια της ομάδας μπάσκετ γυναικών του Ολυμπιακού μίλησαν στο περιοδικό του συλλόγου για τη δύσκολη κατάσταση που ζουν και την αναγκαιότητα της επανέναρξης του πρωταθλήματος της Α1. Ο λόγος σ΄ αυτές.

Εβίνα Σταμάτη: «Η πειθαρχία συνδέεται άμεσα με εμάς τους αθλητές και είμαστε από τα λίγα κοινωνικά σύνολα που μπορούμε να ακολουθήσουμε ενσυνείδητα τα αυστηρά μέτρα αλλά και τα υγειονομικά πρωτόκολλα που υποδεικνύουν οι ειδικοί. Παρ’ όλα αυτά οι ειδικοί αποφάσισαν ότι μόνο η Super League 1 και η Basket League μπορούν να πειθαρχήσουν στις εντολές τους. Για πολλές από εμάς η βασική πηγή εσόδων μας προέρχεται από το μπάσκετ. Είναι επίπονο να μη ξέρουμε πότε και αν θα εργαστούμε ξανά, καθώς ο χρόνος επανένταξης στη δική μας δουλειά, είναι διπλάσιος σε σχέση με το χρόνο αποχής μας».

Αγγελική Νικολοπούλου: «Για έναν αθλητή το να βγαίνει εκτός προπονητικής ρουτίνας και αγωνιστικού ρυθμού εκτός από επικίνδυνο είναι και ψυχολογικά δύσκολο. Πόσο μάλλον όταν αυτό συμβαίνει δυο φορές μέσα σε λιγότερο από 10 μήνες. Κάθε μέρα ερχόμαστε αντιμέτωπες με την αβεβαιότητα σε πολλούς τομείς. Πρέπει να διατηρηθούμε σε όσο γίνεται καλύτερο επίπεδο σωματικά, πράγμα πολύ δύσκολο, όταν δεν έχουμε πρόσβαση ούτε στα γήπεδα. Εύχομαι να τελειώσει γρήγορα όλο αυτό γιατί είναι κάτι ψυχοφθόρο όχι μόνο για εμάς αλλά και για όλο τον κόσμο».

Άννα Σπυριδοπούλου: «Ένα ακόμα lockdown για μας τους αθλητές είναι καταστροφικό. Μόλις αρχίσαμε να βρίσκουμε το ρυθμό μας μετά την μεγάλη αποχή από το πρώτο lock down, τώρα ήρθε ακόμα ένα και πρέπει πάλι να κλειστούμε στα σπίτια μας και να περιμένουμε πότε και αν θα μας ανοίξουν ώστε να συνεχίσουμε τις προπονήσεις και το πρωτάθλημα. Δεν χρειάζεται να αναφέρω το πόσο επικίνδυνο είναι για την υγεία μας να έχουμε τόσες ημέρες αποχή από τα γήπεδα».

Άννα-Νίκη Σταμολάμπρου: «Δυστυχώς βιώνουμε για δεύτερη φορά ένα lockdown το οποίο για εμάς τους αθλητές είναι ιδιαίτερα δύσκολο καθώς ακόμα προσπαθούμε να επανέλθουμε από την πολύμηνη αποχή του πρώτου lockdown. Σαν αθλητές έχουμε μάθει να βρισκόμαστε διαρκώς στο γήπεδο, να προπονούμαστε και να αγωνιζόμαστε. Αντιλαμβανόμαστε πλήρως την κατάσταση και ότι η υγεία όλων προέχει, αλλά για εμάς τους αθλητές η δεύτερη καραντίνα θα έχει πολλές επιπτώσεις στην αγωνιστική μας δράση. Ελπίζω και εύχομαι τα γήπεδα να ανοίξουν ξανά, τηρώντας όλα τα υγειονομικά πρωτόκολλα και να συνεχίσουμε να κάνουμε αυτό που αγαπάμε, επιστρέφοντας στην κανονικότητά μας».

Tζόρι Ντεϊβις: «Αυτή η καραντίνα είναι πολύ δύσκολη και αγχωτική. Η προσπάθεια να παραμείνουμε ψυχικά και σωματικά σε καλό επίπεδο χωρίς να έχουμε πρόσβαση σε γυμναστήριο είναι πάρα πολύ δύσκολη. Οι περίπατοι γύρω από το σπίτι μου είναι υπέροχοι, αλλά λόγω της καραντίνας δεν μπορώ να απολαύσω την ομορφιά που έχει η Ελλάδα. Συνεχίζω να αναρωτιέμαι για το μέλλον του γυναικείου μπάσκετ σε όλη την Ευρώπη λόγω του covid και της έλλειψης υποστήριξης που έχουμε, γεγονός που οδηγεί στην κατάσταση που αντιμετωπίζουμε τώρα. Το να παρακολουθούμε τους άντρες να παίζουν και να διατηρούν τις δουλειές τους και σε εμάς να μην επιτρέπεται αυτό, ήταν το λιγότερο, απογοητευτικό».

Τάγια Ρεϊμέρ: «Το lockdown είναι πραγματικά δύσκολο. Ως αθλητές έχουμε συνηθίσει να προπονούμαστε κάθε μέρα και να είμαστε πολύ ενεργοί, επομένως τώρα βιώνουμε μια τεράστια αλλαγή. Είναι επίσης δύσκολο να μην έχουμε ανθρώπινη αλληλεπίδραση, τη στιγμή που η βασική προτεραιότητα αποτελεί το να είμαστε σίγουροι ότι θα μπορούμε να συνεχίσουμε και να παραμείνουμε όλοι ασφαλείς και υγιείς ενώ θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για να ολοκληρωθεί η σεζόν».

Στέφανι Κόστοβιτς: «Η καραντίνα είναι δύσκολη για όλους μας. Όχι μόνο για τους αθλητές που η σεζόν τους είναι υπό εξέταση. Είναι σημαντικό για εμάς να θυμόμαστε, να μην είμαστε εγωιστές και να προτάξουμε την υγεία και την ασφάλεια, πάνω από όλα τα άλλα».

Βασιλική Παπαμαρκάκη: «Σαν αθλήτρια κατανοώ την δύσκολη κατάσταση που περνάει η χώρα μας τόσους μήνες αλλά είναι γεγονός πως ο αθλητισμός έχει πληγεί σοβαρά. Είναι άδικο για τις αθλήτριες και τους αθλητές να μην μπορούν να προπονηθούν αν όχι να συνεχίσουν στην αθλητική αγωνιστική καθημερινότητα τους. Ελπίζω να βρεθεί λύση ώστε να επιστρέψουμε όλοι υγιείς σύντομα στο άθλημα που αγαπάμε».

Ειρήνη Κούκη: «Όπως και σε πολλούς επαγγελματικούς κλάδους, το lockdown έχει στοιχίσει πολύ έτσι και σε εμάς. Μόνο που στην περίπτωση του αθλητισμού είτε θεωρείται "επαγγελματικός" είτε "ερασιτεχνικός"- στο επίπεδό μας ένας τέτοιος διαχωρισμός είναι άστοχος-έχει και κάποιες επιπλέον επιπτώσεις. Προσωπικά η ψυχολογία μου δεν είναι σε καλή κατάσταση. Μετά το προηγούμενο lockdown προσπαθήσαμε πολύ σκληρά για να επανέλθουμε σωματικά και ψυχολογικά, παρά την ατομική δουλειά που έκανε ο κάθε ένας σπίτι του. Ένα δεύτερο lockdown από την πρώτη μέρα, μέχρι και σήμερα, μου φαίνεται καταστροφικό για όλους τους αθλητές. Ένας άνθρωπος που από τα χρόνια που θυμάται τον εαυτό του έχει μάθει να λειτουργεί με πρόγραμμα, στόχο και πειθαρχία (έτσι και με τα κατάλληλα μέτρα θα λειτουργούσε και τώρα) έχει βρεθεί σε μια κατάσταση υποτίμησης αυτού που κάνει, δυστυχώς ακόμα και από ανθρώπους αυτού του χώρου που γνωρίζουν πολύ καλά τις θυσίες όλων των αθλητών. Έχω βρεθεί λοιπόν, ως νέα αθλήτρια μετά από 13 χρόνια να αμφιβάλλω για τον στόχο και το όραμα που είχα και αυτό γιατί δεν μπορώ να δω πως ένα τέτοιο πλάνο μπορεί να υλοποιηθεί σε μια χώρα που αντιμετωπίζει άνισα και με αυτόν τον τρόπο τον αθλητισμό. Κάτι τέτοιο φυσικά είναι καταστροφικό για όλους όσους συμμετέχουν στο κομμάτι "Ελληνικός αθλητισμός", αλλά είναι ακόμα πιο επιβλαβές για όλα αυτά τα νέα παιδιά τα οποία έχουν οραματιστεί τον εαυτό τους ως επαγγελματία αθλητή και βλέπουν ότι όχι μόνο στήριξη δεν υπάρχει αλλά ούτε χώρος γι' αυτόν τον τίτλο επαγγέλματος!».

Αθανασία Παντελή: «Ως αθλήτρια κατανοώ την δύσκολη κατάσταση που περνάμε τους τελευταίους μήνες λόγω του ιού, αλλά δεν μπορούμε να παραλείψουμε το γεγονός ότι όσοι ασχολούμαστε με τον πρωταθλητισμό είναι δύσκολο μετά από αρκετό καιρό αποχής να μπούμε στον αγωνιστικό χώρο και να είμαστε έτοιμοι στο 100% να ακολουθήσουμε τις αγωνιστικές μας υποχρεώσεις. Σίγουρα αυτό το διάστημα πρέπει να προσέχουμε περισσότερο την διατροφή μας και την εκγύμναση μας, ώστε επιστρέφοντας στους κανονικούς μας ρυθμούς να μείνουμε μακριά από τραυματισμούς και αθλητικά να είμαστε σε όσο καλύτερη κατάσταση μπορούμε. Ελπίζω όλο αυτό να τελειώσει σύντομα και να γυρίσουμε όλοι στην καθημερινότητα μας υγιείς».

Διονυσία Αλεξανδρή: «Καραντίνα ημέρα… άγνωστη! Ξυπνάω στις 7 το πρωί προσπαθώντας να αξιοποιήσω κάθε λεπτό της ημέρας, κερδίζοντας όσα περισσότερα μπορώ στη νέα αυτή καθημερινότητα. Στόχος μου είναι να κοιμάμαι καλά και να τρέφομαι σωστά έτσι ώστε να μην μείνω ακόμα πιο πίσω με την αποχή που καλούμαστε να βιώσουμε. Προπονούμαι πρωί- απόγευμα κάποιες μέρες, τις άλλες μια φορά την ημέρα. Ομολογώ πως γκρινιάζω να πηγαίνω πάλι για τρέξιμο έξω και πάλι να προπονούμαι μόνη μου. Μου λείπουν οι συμπαίκτριές μου, το μπάσκετ και πόσο μάλλον οι αγώνες».

Μαριλένα Γρίσπου: «Ως αθλήτρια, τα κυριότερα συναισθήματα που με κατακλύζουν είναι η αβεβαιότητα και ο έντονος προβληματισμός μου για τον τρόπο τον οποίο βλέπουν το γυναικείο μπάσκετ στην Ελλάδα. Θεωρώ πως η απόφαση να συνεχίσει η Α1 ανδρών και όχι η Α1 γυναικών, είναι άνιση και άδικη. Με την διακοπή αυτή ο κόπος και οι θυσίες που κάνει ένας αθλητής, φαίνεται να πηγαίνουν χαμένα. Όσον αφορά το lockdown, η καθημερινότητα μας άλλαξε ακαριαία κάτι που έχει ψυχολογικές και σωματικές επιπτώσεις».