Με ένα λίμπερο δεν λύνεται το πρόβλημα και το καλάθι με τα μήλα...

Ο Ολυμπιακός, λοιπόν, αν και άλλαξε ξένες παίκτριες και προπονητή, έχασε όπως πέρυσι εκτός έδρας από τον Παναθηναϊκό και τον ΠΑΟΚ με κατεβασμένα χέρια, με πολλά λάθη και δημιουργεί κακή παράδοση απέναντι στους δυο αντιπάλους του. Στο παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό πρόσφεραν 15 πόντους από λάθη, με τον ΠΑΟΚ έφτασαν στα 21! Και μάλιστα τα περισσότερα στο τέλος των σετ, ιδιαίτερα στο τρίτο όταν προηγήθηκαν 16-19. Άρχισαν να τρακάρουν οι υποδοχείς, να χάνουν σερβίς, να καρφώνουν άστοχα και έδωσαν μια εύκολη επικράτηση στον αντίπαλό τους.

Όλοι θα πουν ότι το πρόβλημα είναι στη θέση του λίμπερο, αφού η Σοφία Κοσμά δεν ξέρει τη θέση, προσπαθεί, αλλά ως τώρα δεν τα καταφέρνει. Μπορεί με το πέρασμα του χρόνου να αποκτήσει εμπειρία, να βελτιωθεί, ο Ολυμπιακός όμως δεν είναι η ομάδα που μπορεί να περιμένει. Θέλει έτοιμες παίκτριες και ο Μιτσέλι θα αποφασίσει αν θα στηρίξει την επιλογή του καλοκαιριού ή θα προχωρήσει σε απόκτηση άλλης λίμπερο, με τη Μανιτογιάννη της Θέτιδας να φαντάζει ως η καλύτερη για να προπονηθεί και να παίξει στον Ρέντη.

Ποιος όμως μπορεί να πει με σιγουριά ότι η αλλαγή λίμπερο θα βελτιώσει την ομάδα, που μέρα με τη μέρα φθίνει και κοντά σε αυτές που υστέρησαν από την αρχή, προστίθενται και παίκτριες που ξεκίνησαν καλά και τώρα είναι αγνώριστες. Σαν ένα καλάθι με μήλα που ένα... σάπιο μπορεί να αρρωστήσει και τα υπόλοιπα. Τρανό παράδειγμα η Γουίντερς, που ξεκίνησε εντυπωσιακά, μια παίκτρια-ορχήστρα και στα ματς με τον Παναθηναϊκό και τον ΠΑΟΚ ήταν από τις χειρότερες. Λες και είναι άλλη παίκτρια τόσο ψυχολογικά όσο και σωματικά, αφού προστέθηκαν κάποια κιλά στο κορμί της.

Η Όλμπρεχτ ήρθε σαν ο ογκόλιθος στο κέντρο και σαν η ψυχάρα που θα ανεβάσει την ομάδα με το πάθος και τους πανηγυρισμούς της, αλλά αυτά δεν τα είδαμε ακόμη. Κι αν στην επίθεση (δεν είναι καν στις 40 πρώτες) μπορεί να υπάρχει δικαιολογία ότι δεν μπορεί να βρεθεί με τη Χριστοδούλου, στο μπλοκ είναι άφαντη. Η Σάλας εξάλλου μια πάνω, μια κάτω, παρότι βρίσκεται στον δεύτερο χρόνο μετά τον τραυματισμό της. Προς το παρόν είναι όπως και πέρυσι. Του ύψους ή του βάθους.

Τη μόνη ξένη που δεν θα αλλάζαμε θα ήταν η Κούμπουρα, αλλά απ’ ό,τι καταλαβαίνετε δεν μπορούν να αντικατασταθούν και οι τρεις ξένες. Πρέπει ο Μιτσέλι να πάρει τις αποφάσεις του, αλλά και να αλλάξει τρόπο κοουτσαρίσαματος. Δεν μπορεί σε ένα ματς που χάνει 0-3 να μην κάνει ούτε μία αλλαγή. Δεν ξέχασαν η Γιώτα να κάνει μπλοκ και η Γενιτσαρίδη να τελειώνει τι επιθέσεις. Όταν θα τις χρειαστεί θα είναι παροπλισμένες, ενώ μπορούσε να δώσει ευκαιρίες και στην Αντωνακάκη, αλλά και στη Xατζηγρηγορίου. Είναι πάντως προπονητής που κέρδισε δυο Τσάμπιονς Λιγκ, ξέρει καλύτερα την ομάδα και τις παίκτριές του, δουλειά όμως είναι να κρίνουμε τους προπονητές, ακόμη κι αν είναι οι κορυφαίοι στον κόσμο...

Όσον αφορά την πάσα, αφού ο Ολυμπιακός δεν τολμά να πάρει ξένη πασαδόρο (με την απόκτηση Ελληνίδας κεντρικής στη θέση της Όλμπρεχτ) για συναισθηματικούς λόγους, καλό είναι να στηριχθεί με χίλια η Χριστοδούλου, που τα δυο τελευταία χρόνια έχει εμφανή έλλειψη αυτοπεποίθησης. Και από τη στιγμή που η πασαδόρος έχει ψυχολογικό πρόβλημα, αυτό αντανακλά συνολικά και στην ομάδα, γι’ αυτό και πρέπει με οποιονδήποτε τρόπο να ανέβει η αρχηγός και μαζί όλη η ομάδα.

Αν ρίξετε μια ματιά στις κορυφαίες μπλοκέρ, υπάρχουν δυο Ελληνίδες, η Σιρίνινα και η Παπαγεωργίου που έχουν ένα μπλοκ ανά σετ, με πολύ κοντύτερες συμπαίκτριες στο πλάι τους. Με την Όλμπρεχτ να είναι στο 0.63 ανά σετ! Συνολικά η Σιρίνινα έχει 30 μπλοκ, η Παπαγεωργίου 25, όσα και η Κιουτσούκη, ενώ η Όλμπρεχτ έχει 17 ένα περισσότερο από την Χριστοδούλου(!).

Ένα άλλο θέμα που χωράει μεγάλη συζήτηση είναι ότι ο Ολυμπιακός τόσα χρόνια δεν έβγαλε -πλην της Κοκκινάκη- μια παίκτρια που έπαιξε στην εξάδα, ενώ η τελευταία που ήρθε με μεταγραφή σε νεαρή ηλικία και πήρε φανέλα βασικής ήταν η Κατερίνα Γιώτα πριν από πολλά πολλά χρόνια. Ήταν και η Λαμπρούση, αλλά έφυγε για το εξωτερικό.