Σωτήρης Γκότσης: Ένα... παγωμένο νταμπλ -48 βαθμών με το Κούσαμο

Συνέντευξη στον ΣΤΕΦΑΝΟ ΛΕΜΟΝΙΔΗ

Koύσαμο. Έχει πληθυσμό 16.997 κατοίκων, η πιο κρύα θερμοκρασία που μετρήθηκε ποτέ ήταν -48 βαθμοί Κελσίου και το έδαφος της είναι χιονισμένο για περίπου 200 ημέρες τον χρόνο και από τις 14 έως τις 29 Ιουνίου έχει ήλιο τα μεσάνυχτα. Η πιο βόρεια πόλη της Φινλανδίας, κάτι σαν τη δική μας Ορεστιάδα, που έχουν κοινό στοιχείο το βόλεϊ και μάλιστα εδώ και μερικές ημέρες καμαρώνει για την Πόλκι, που πήρε το πρώτο πρωτάθλημα της Ιστορίας της. Και πίσω από την επιτυχία της κρύβεται ένας Έλληνας, ο Σωτήρης Γκότσης, που μαζί με τον Αργύρη Αντιφάκο είχαν την τεχνική καθοδήγηση της ομάδας.

Ο Σωτήρης Γκότσης, όπως ο Γιάννης Αποστολόπουλος σε Γερμανία και Ουγγαρία, αλλά και ο Τάσος Βλασακίδης στη Γερμανία (προβίβασε την Tους Mόντορφ στην Μπουντεσλίγκα ανδρών) κάνουν επιτυχίες στο εξωτερικό. Ας τον αφήσουμε να μας συστηθεί…

«Γεννήθηκα στη Λάρισα και οι δυο γονείς μου, ο Θωμάς και η Ειρήνη Κοκκάλα, είναι απόφοιτοι των ΤΕΦΑΑ. Ο πατέρας μου έχει δική του ακαδημία βόλεϊ και η μητέρα μου ασχολήθηκε με τη ρυθμική γυμναστική. Γι' αυτό ακολούθησα τον δρόμο τους και από 7 χρόνων δοκίμασα τις ικανότητές μου στο ποδόσφαιρο, στο μπάσκετ και στο βόλεϊ όπου πήγα σε ηλικία 10 χρόνων στην ΕΑ Λάρισας. Δεν έπαιξα σπουδαίο βόλεϊ, έφτασα ως τη Β’ Εθνική με τη ΜΕΝΤ και τελείωσα τα ΤΕΦΑΑ Θεσσαλονίκης. Εκεί όμως γνώρισα τον Σπύρο Γκολίτση και δούλεψα δίπλα του στη ΜΕΝΤ, στον Άρη και στον Απόλλωνα Καλαμαριάς, ενώ ήμουν και συνεργάτης του Τζιουμάκα στην ομάδα γυναικών του Ανατόλια. Δούλεψα και στον Ηρακλή Χαλκίδας μαζί με τον Γκολίτση στη Βόλεϊ Λιγκ, ενώ με τον συμπολίτη μου Απόστολο Οικονόμου πήγα στη Φινλανδία, στην Όρπο, όπου πήραμε το Κύπελλο και όταν έφυγε ανέλαβα την ομάδα, πρώτη φορά ως πρώτος προπονητής».

Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο «ΦΩΣ» στις 5/5/2022

Ποιοι απαρτίζουν τη διοίκηση στις φινλανδικές ομάδες;

Χορηγοί είναι συνήθως οι πόλεις, στηρίζονται και σε ιδιωτικές χορηγίες, ενώ οι μάνατζερ δεν πληρώνονται και μπορεί να βάζουν και χρήματα από την τσέπη τους. Δεν υπάρχει πάντως βόλεϊ στις μεγάλες πόλεις, αλλά στις μικρές. Υπάρχει αποκέντρωση. Σε εμάς βασικός χορηγός είναι το εργοστάσιο ξυλείας, ο δήμος και πολλοί μικροί χορηγοί. Ο προϋπολογισμός μας είναι περίπου 150.000 ευρώ, ποσό που διπλασιάζεται με τις ασφάλειες, την εφορία κ.λπ.

Η πορεία σου;

Το 2019 στην Όρπο πήραμε την 7η θέση, δεν έγιναν τα πλέι οφ λόγω κορονοϊού και το 2020 την 5η θέση με την Αλεξία Καλανταρίδου στη σύνθεσή μας και ήταν επιτυχία. Το Κούσαμο έψαχνε προπονητή, η Όρπο μού έκανε πρόταση για τριετές συμβόλαιο, αλλά προτίμησα το Κούσαμο όπου προϋπήρχε ο Αργύρης Αντιφάκος. Θέλαμε να δημιουργήσουμε μια νικήτρια ομάδα και φτιάξαμε μια πιο επαγγελματική νοοτροπία. Η ομάδα έπαιζε στα μετάλλια, ποτέ δεν βρέθηκε όμως στην κορυφή. Είμαστε πολύ βόρεια, στα σύνορα με τη Ρωσία, και δύσκολα έρχονται διεθνείς Φινλανδές. Κοντά στο Βόρειο Σέλας, είμαστε κάτι σαν την Ορεστιάδα όσον αφορά τη γεωγραφική θέση μας, μακριά από την πρωτεύουσα.

Και τι αλλάξατε;

Επαγγελματική νοοτροπία. Πήραμε έξι ξένες, δεν υπάρχει περιορισμός στις ξένες. Στα γήπεδα έχουμε μόνιμο ταραφλέξ και χωρίζονται σε τρία τέσσερα γήπεδα, έχει πισίνα, γυμναστήριο, στίβο. Είναι αθλητικοί πολυχώροι με εξέδρες 6.000 θέσεων και ανήκουν στον δήμο.

Τι γνωρίζουν από την Ελλάδα;

Μόνο η Ρίκα Λέχτονεν ξέρει το πρωτάθλημά μας. Έπαιξε ένα μικρό χρονικό διάστημα στον Ολυμπιακό και μας έλεγε ιστορίες. Σταμάτησε φέτος και τη σάλα και το μπιτς βόλεϊ και δουλεύει στην ομοσπονδία, ενώ κάνει και σχολιασμό αγώνων στην κρατική τηλεόραση. Είναι και μέλος συνδικαλιστικού οργάνου των βολεϊμπολιστριών. Μένει στο Τάμπερε.

Πώς είναι η ζωή;

Είμαστε στην… άκρη του θεού ή καλύτερα… πίσω από την άκρη του θεού. Τον χειμώνα είναι όλο σκοτάδι, έχει μέρα για δυο τρεις ώρες, ξημερώνει στις 10 και νυχτώνει μετά τη 1. Η θερμοκρασία είναι -35, -40 και φυσικά δεν είναι εύκολο να κυκλοφορήσεις. Μια Παρασκευή βράδυ, ένα Σάββατο, αλλά είναι μικρές οι αποστάσεις. Ευτυχώς δεν είμαι μόνος. Είμαι σε σχέση με μια Φινλανδή. Είναι μαγευτική η φύση και όπως εμείς πάμε για περπάτημα, αυτοί κάνουν σκι, cross country. Και το καλοκαίρι έχουμε το αντίστροφο, μεγάλες μέρες, λευκές νύχτες.

Eσύ κάνεις σκι;

Δεν προλαβαίνω. Έχουμε πολλά παιχνίδια, τριάντα ένα στο σύνολο, ένα και δύο ματς την εβδομάδα. Κι επειδή είμαστε μακριά, θέλουμε 10 ώρες με το λεωφορείο. Όπου πάμε παίζουμε διπλά ματς με την ομάδα της πόλης και με μια γειτονική ομάδα. Κι όταν έρχονται οι ομάδες στο Κούσαμο, παίζουν με εμάς και με το Ροβανιέμι.

Έχει ομάδα το Ροβανιέμι; Νόμιζα ότι έχει μόνο Αϊ-Βασίλη!

Έχει και ομάδα, είμαστε οι δύο βόρειες ομάδες.

Έχετε πρόβλημα με τη Ρωσία;

Όχι, αλλά άρχισαν πλέον να συζητούν για την είσοδο στο ΝΑΤΟ. Όπως είναι Ελλάδα - Τουρκία, είναι και Φινλανδία - Ρωσία. Θέλουν να είναι μέλη της Συμμαχίας. Έχουν, εξάλλου, στρατό και πάνε μερικούς μήνες στον στρατό. Απλά δεν έχουν φόβο.

Και από θέρμανση;

Δεν υπάρχει κρύο στα σπίτια και στα γήπεδα. Έχουμε συνεχόμενη θέρμανση και δεν καταλαβαίνουμε το κρύο. Πρόβλημα είναι μόνο το συνεχόμενο σκοτάδι και το ότι δεν βλέπεις τον ήλιο. Όταν όμως όλα τα προβλήματα είναι λυμένα από το κλαμπ, δουλεύεις όπως θέλεις. Κι αυτό είναι σημαντικό. Μένω 8-9 μήνες και μετά έρχομαι στην Ελλάδα. Στη Φινλανδία υπάρχει επαγγελματική λίγκα και στους άνδρες και στις γυναίκες.

Αγωνιστικά πώς πήγατε;

Χάσαμε μόνο τρία ματς στην κανονική περίοδο. Το Κύπελλο γίνεται ταυτόχρονα με το πρωτάθλημα. Κάνουν κλήρωση και το ματς πρωταθλήματος ισχύει και για το Κύπελλο. Και μετά έχει φάιναλ φορ. Το πήραμε μέσα στο Τάμπερε. Έγινε ταυτόχρονα των ανδρών και των γυναικών. Κερδίσαμε τη Χαμελίνα, που μαζί με τη Βιέστι είναι ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός της Φινλανδίας. Και στον τελικό νικήσαμε 3-1 την Καγκασάλα.

Στο πρωτάθλημα;

Φτάσαμε στον τελικό, όπου χρειάζονται τέσσερις νίκες. Προηγηθήκαμε 3-1 νίκες, αλλά τραυματίστηκε στους πανηγυρισμούς η πασαδόρος μας και δεν ξανάπαιξε. Απογοητευτήκαμε, χάσαμε στην έδρα μας, έγινε 3-2, χάσαμε στην έδρα τους, έγινε το 3-3 και όλα πήγανε ανάποδα. Στο Κούσαμο δουλέψαμε όμως νοητικά και κερδίσαμε 3-1 σετ.

Πρώτη φορά πρωτάθλημα;

Πρώτη φορά Κύπελλο και πρωτάθλημα. Μια ολόκληρη πόλη ένιωσε χαρά. Τις επόμενες μέρες είχαμε συνεχείς εκδηλώσεις, μαζέψαμε κόσμο στο γήπεδο, μίλησε ο υπουργός των σπορ, η τοπική εφημερίδα στην πρώτη έκδοσή της μετά τον τίτλο κυκλοφόρησε με το όνομα της ομάδας Πόλκι, που είναι το εργοστάσιο ξυλείας της περιοχής και απασχολεί πολύ κόσμο. Οι γείτονες χτυπούσαν την πόρτα του σπιτιού μου, με ευχαριστούσαν και μου έδιναν λουλούδια. Στα εστιατόρια έρχονταν και μας έδιναν συγχαρητήρια. Έχουμε ένα γκρουπ 25 εθελοντών, που ζούσαν κι αυτοί στα… σύννεφα.

Έπαιξαν τον «Ζορμπά» στη στέψη;

Όχι.

Θα παραμείνεις στην ομάδα;

Συζητάμε από τον Δεκέμβριο για ανανέωση του συμβολαίου μου, ήθελαν διετές και ζήτησα ένα συν ένα. Ήθελαν να το συνδυάσουν με την ανανέωση της χορηγίας με την πόλη και το εργοστάσιο ξυλείας.

Θα παίξετε στο Τσάμπιονς Λιγκ;

Δεν έχουμε γήπεδο που να πληροί τις προδιαγραφές.

Στο Τσάμπιονς Λιγκ έπαιζε και μια Ελληνίδα…

Ναι, η Γεωργία Ανδρικοπούλου στη Βιέστι. Ο πατέρας της είναι από την Κέρκυρα, γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Φινλανδία, δεν μπορεί να παίξει στην Εθνική Ελλάδας.

Και στόχος της Κούσαμο;

Έφυγαν οι περισσότερες ξένες, έκλεισε ο κύκλος της ομάδας και πρέπει να δημιουργήσαμε μια νέα ομάδα. Έμειναν μόνο τρεις.

Ελληνίδες θα πάρετε;

Έχουν ανέβει πολύ τα κασέ τους. Παίκτριες που δεν παίζουν στην Εθνική ζητούν 25.000. Με τόσα χρήματα βρίσκουμε καλύτερες ξένες. Θα προσπαθήσω για μια Ελληνίδα διαγώνια.

Προσωπικός στόχος;

Το μεθεπόμενο καλοκαίρι θέλω να πάω σε καλύτερο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Θα με ενδιέφερε η Ελβετία, δεν είναι εύκολο σε μεγάλα πρωταθλήματα όπως της Ιταλίας και της Πολωνίας.

Γιατί δεν είχαμε τόσα χρόνια Έλληνες προπονητές στο εξωτερικό;

Τον δρόμο τον άνοιξαν ο Οικονόμου και ο Αθανασόπουλος. Δεν τολμήσαμε τόσα χρόνια, ήμασταν βολεμένοι στην Ελλάδα. Η κρίση μάς ανάγκασε να τολμήσουμε. Και οι περισσότεροι Έλληνες προπονητές δεν είναι επαγγελματίες, έχουν και δεύτερη δουλειά. Ακόμη και την εποχή όπου το βόλεϊ ανδρών είχε ένα από τα καλύτερα πρωταθλήματα στην Ευρώπη, πόσοι προπονητές μας διάλεξαν να πάνε στο εξωτερικό; Είχαν τη δυνατότητα.

Βλέπουμε όμως μια νέα γενιά που τολμά…

Εγώ, ο Αθανασόπουλος, ο Αντιφάκος, ο Γκιτζέκος που είναι στην Όρπο, ο Σομπόνης, ο Ευσταθόπουλος.

Κανένας όμως δεν ήταν πρώτος προπονητής στην Ελλάδα…

Πράγματι. Εμείς το τολμήσαμε και πήγαμε στο εξωτερικό να ασχοληθούμε επαγγελματικά. Θα δυσκολευτούμε, θα φάμε σκουπίδια και θα προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε μια σχολή. Δεν μας εμπιστεύθηκαν στην Ελλάδα, όπου δεν δίνουν περιθώρια σε ένα ασφαλές περιβάλλον. Να κάνουμε τα λάθη μας και να μάθουμε.

Σε ενδιαφέρει η Εθνική Ελλάδας;

Ναι, είναι στους στόχους μου να ξεκινήσω ως βοηθός είτε στη χώρα μου είτε σε άλλη ευρωπαϊκή χώρα.