Να γιατί κερδίζει ο Ολυμπιακός τον ΠΑΟΚ

Τελείωσε κι αυτό το πρωτάθλημα, με νικητή αυτόν που δουλεύει οργανωμένα, βάση προπονητικού σχεδιασμού και όχι με αυτόν που λειτουργεί ανορθόδοξα, με αλλαγές προπονητών και παικτών σωρηδόν.

Ο ΠΑΟΚ λοιπόν πήρε δίκαια τρία πρωταθλήματα, με ανορθόδοξο όμως τρόπο, αλλάζοντας παίκτες και προπονητές, αυτό όμως ήταν η εξαίρεση του κανόνα. Με τον ίδιο τρόπο έστησε και τη φετινή ομάδα, βάση συναισθήματος και όχι με προπονητική λογική και κατέκτησε το Κύπελλο στη Ιεράπετρα, εκμεταλλευόμενος και την απουσία δυο σημαντικών ακραίων του Ολυμπιακού, του Τοντόρ Αλεξίεφ και του Ραφαήλ Κουμεντάκη.

Ας δούμε όμως τι έγινε στους τελικούς των πλέι οφς, όπου κρίθηκε ο σπουδαιότερος τίτλος της χρονιάς, το πρωτάθλημα, καθώς το Λιγκ Καπ και το Κύπελλο είναι ορεκτικά. Εκεί ο Ολυμπιακός έδειξε σταθερότητα, τα βαριά χαρτιά του και ιδιαίτερα οι ακραίοι Ραούβερντινκ, Αλεξίεφ, Σμιτ έφτασαν στην κορύφωση σε αντίθεση με αυτούς του ΠΑΟΚ. Ο Καναδός ήταν σταθερός όλη τη χρονιά, ο Ολλανδός πελαγοδρομούσε, αλλά στα πλέι οφς ήταν ο κορυφαίος, ενώ ο Βούλγαρος ξεπέρασε χάρη στους Γιώργο Παπαγεωργίου, Τζούλια Βέρτα το πρόβλημα του σε χρόνο ρεκόρ και έδειξε γιατί επέστρεψε στο Ρέντη. Παρότι ήταν κακός στην υποδοχή, κάτι που δεν εκμεταλλεύτηκαν οι αντίπαλοι του, ήταν μαέστρος να περνάει τις επιθέσεις, όπως κι αν του ερχόταν η μπάλα. Το ίδιο και ο Ραουβέρντινκ που έκανε το απίστευτο. Κέρδισε τους 5 τελευταίους πόντους, στη μεγάλη ανατροπή του δεύτερου σετ στον τρίτο τελικό, όταν ο ΠΑΟΚ κέρδιζε 15-20.

Κι εκεί ήταν το μεγάλο πρόβλημα του ΠΑΟΚ. Δεν υπήρχε παίκτης να τελειώσει τις επιθέσεις όταν έφταναν οι δυο ομάδες στο 23. Είτε από λανθασμένες επιλογές του Φιλίποφ, είτε λόγω της λιποψυχίας των ακραίων του, έχασε τα 5 από τα 6 σετ που κρίθηκαν με διαφορά 2,3 πόντων. Αυτό λέει πολλά.

Οι Αλεξίεφ (34/59, 55.3%), Σμιτ (39/65, 53%), Ραουβέρντινκ (42/75, 57.6%) είχαν 115/199 επιθέσεις με ποσοστό 55.3% και οι Σαφράνοβιτς (13/37, 32.3%), Κλάπγουϊκ (43/92, 46.6%), Γκάρετ 29/60(51.3%) με 85/189 (43.4%). Τεράστια διαφορά στους ακραίους.

Να συνεχίσουμε; Ο Ολυμπιακός έχει τους ίδιους φυσιοθεραπευτές τουλάχιστον τα 10 τελευταία χρόνια, τον ίδιο γυμναστή Κυριάκο Μουτεσίδη, τον ίδιο στατιστικολόγο, τον ίδιο μάνατζερ, τον ίδιο βοηθό προπονητή και τα δυο τελευταία χρόνια τον ίδιο προπονητή. Οι προπονητές άλλαζαν, το σταφ έμενε ίδιο, γιατί έτσι κάνουν οι μεγάλες ομάδες.

Και γι αυτό ο Ολυμπιακός είχε ενέργεια στους τελικούς, ενώ ο ΠΑΟΚ έσβηνε όσο περνούσε η ώρα…

Θέλετε κι άλλα; H διοίκηση του Ολυμπιακού στήριξε τον Φερνάντο Μουνιόθ, παρότι ο Ολυμπιακός έχασε το Κύπελλο στην Ιεράπετρα, διασύρθηκε στη Σύρο, όταν έχασε 3-0 και πέρασε στους τελικούς αγκομαχώντας, με νίκη στο τάι μπρέικ. Ο ΠΑΟΚ από την άλλη έδιωξε τον Στάνκου όταν έχασε στο πρωτάθλημα και στο Λιγκ Καπ από τον Ολυμπιακό , τον Ψάρα επειδή έφυγε(κακώς) μετά το ματς με τον Ηρακλή για την Αθήνα, ενώ είχε άλλο γυμναστή με τον πρώτο, άλλον με τον δεύτερο και κανέναν με τον τρίτο, τον Γιούρι Φιλίποφ που πήγε στη Θεσσαλονίκη ταξιδεύοντας μέρες ολόκληρες για να προλάβει το τρίτο ματς με τον Ηρακλή.

Έτσι δεν πρόλαβε ο Φιλίποφ να μάθει την ομάδα του, δεν είχε καμία αξιόπιστη αλλαγή σε ακραίους και το μόνο που μπορούσε να αλλάξει ήταν τον Ντίμα με τον Τερζή και να βάλει για σερβίς τον Γιάτση, που του βγήκε στο ματς του Κυπέλλου, αλλά καταποντίσθηκε στους τελικούς. Aντίθετα ο Μουνιόθ ήξερε τους παίκτες του και εμπιστεύθηκε τον Αλεξίεφ, παρότι προερχόταν από τραυματισμό και τα χέρια του ήταν από τομπλερόν στην υποδοχή και σφυριά στην επίθεση.

Με όλα αυτά, κέρδισε το πρωτάθλημα το κλαμπ που δουλεύει με σύστημα και οργάνωση, κόντρα στο ανορθόδοξο που είχε επικρατήσει τρία χρόνια!