Αγκάμεζ: Ο Κολομβιανός Αντετοκούνμπο μιλάει για Ολυμπιακό, ΠΑΟ, Γιαννακόπουλο, Σταθοκωστόπουλο

Συνέντευξη στον ΣΤΕΦΑΝΟ ΛΕΜΟΝΙΔΗ

Όταν γραφτεί η ιστορία του βόλεϊ στην Ελλάδα, ένα μεγάλο κεφάλαιο θα αφιερωθεί στον Λίμπερμαν Αγκάμεζ, τον Κολομβιανό που ήρθε πιτσιρικάς στην Ελλάδα, εδώ έμαθε το άθλημα, υπήρχαν περίοδοι που δεν είχε να φάει και έπινε μόνο κόκα κόλα, δεν τον εμπιστεύτηκαν αρχικά οι μεγάλοι προπονητές, αλλά φόρεσε τη φανέλα του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού.

Ήθελε να γίνει Έλληνας, αντέδρασαν οι διεθνείς μας για να μη χάσουν τα προνόμια, εκτοξεύτηκε όμως στο παγκόσμιο βόλεϊ και έφτασε στο σημείο να παίρνει πάνω από 1.000.000 δολάρια στην Κορέα, κάτι που δεν είδαν πολλοί ούτε στο όνειρό τους. Νιώθει Έλληνας, έχει σπίτι στην Ελλάδα όπου περνάει τα καλοκαίρια του, ευγνωμονεί τον Βλάση Σταθοκωστόπουλο που τον έχει σαν πατέρα, όπως και τον μάνατζερ Κώστα Μαργαρίτη, και έχει να μας πει πολλές πικάντικες, δυσάρεστες και ευχάριστες ιστορίες. Για το πρώτο μεθύσι του, την κατάθλιψη, τις βρισιές του Γιαννακόπουλου, την καταξίωση στην Κορέα και την Εθνική Ελλάδας. Μια ιστορία που μοιάζει, τηρουμένων των αναλογιών, με του Γιάννη Αντετοκούνμπο.

Αμοιρίδη μην ακούς τους εθνικιστές, κράτα τον Αταμάν στον ΠΑΟΚ!

«Γεννήθηκα στο Απαρταντό της Αντιόχειας, ήμουν ένα από τα τέσσερα αγόρια της Έλενας Γκλόρια και του Απολινάρ. Ξεκίνησα από το μπάσκετ σε ηλικία 12 χρόνων επειδή οι γονείς μου ήταν μπασκετμπολίστες, αλλά μια μέρα πήγα για πλάκα να παίξω βόλεϊ. Ήμουν μόνο 1,70 μ. Άρεσα και με έστειλαν να παίξω στο πρωτάθλημα πόλεων. Ήμουν κεντρικός και σε ηλικία 15 χρόνων με κάλεσαν στην Εθνική Κολομβίας και έπαιζα στο Κάλι. Ο Κώστας Μαργαρίτης, ο μάνατζέρ μου, ήξερε τον πρόεδρο της ομοσπονδίας Γκριζάλες Κάρλος, του έστειλαν βίντεο με δύο Κολομβιανούς παίκτες, όχι με εμένα. Με τον Βιαφάρα και τον Χερέρα, ο κύριος Μαργαρίτης όμως ήθελε απαραίτητα να έρθω κι εγώ. (ΣΣ Ο Γκριζάλες του είπε "Μα αυτός δεν ξέρει καλά καλά τα ισπανικά, ήρθε από την ζούγκλα") Έτσι ήρθαμε τρεις Κολομβιανοί στη Νίκαια και κάναμε προπόνηση με τον κύριο Δρίκο, που με βοήθησε πολύ. Ο πατέρας μου δεν ήθελε να πάω στο Κάλι, πόσω μάλλον στην Ελλάδα. Ευτυχώς μπήκε μπροστά η μαμά και ήρθα».

Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο «ΦΩΣ» στις 22/6/2023

Ήξερες πού είναι η Ελλάδα;

Δεν ήξερα καν την Κολομβία, τι να ξέρω για την Ελλάδα; Προσγειώθηκα στο αεροδρόμιο, σε ένα τεράστιο αεροδρόμιο, το 2005, και ήταν η πρώτη φορά φυσικά που βρισκόμουν στην Ευρώπη. Όλα ήταν περίεργα. Ήμουν όμως ενθουσιασμένος, παρότι δεν είχα καν συμβόλαιο. Έμεινα σε ένα σπίτι μαζί με τον Βιαφάρα και πήγα να με δοκιμάσουν με πασαδόρο τον Μποζίδη. Έπαιζα κεντρικός και διαγώνιος, ό,τι μου ζητούσε ο κύριος Δρίκος. Διαγώνιος έπαιζε ο Αρμενάκης εκείνη την εποχή.

Σε πλήρωναν;

Στην αρχή δεν με πλήρωναν και από 15.000 που συμφωνήσαμε πήρα μόλις 3.000. Κάναμε μια κομπίνα με τον Αρμενάκη, όποιος ήταν μπροστά έπαιζε κεντρικός κι όταν πήγαινε πίσω γινόταν διαγώνιος. Καλή χρονιά για εμένα.

Μετά πήγες στο Παγκράτι και απ’ ό,τι μάθαμε δεν έπαιρνες και εκεί λεφτά, ο μάνατζέρ σου έλεγε ότι έπινες μόνο κόκα κόλα και έτρωγες χαλασμένα μακαρόνια.

Με απέκτησε ο Παναθηναϊκός και με έδωσε στο Παγκράτι, γιατί δεν με ήθελε ο Αργεντινός προπονητής του, ο Βέμπερ. Όταν έμαθε ο κύριος Βλάσης Σταθοκωστόπουλος τι τραβούσα στο Παγκράτι, ανέλαβε προσωπικά τη σίτισή μου. Ήταν έναν ρίσκο για αυτόν, ο Παναθηναϊκός είχε τον σπουδαίο Γκόμεζ και εγώ έπαιζα στο Παγκράτι όπου με έμαθε ο κόσμος του βόλεϊ.

Και έκανες το ρεκόρ 55 πόντων σε έναν αγώνα!

Ναι, σε ένα ματς στην Πάτρα. Τρελό παιχνίδι, δεν μπορούσαν να με κόψουν. Κράτησα το βίντεο. Ο κύριος Βλάσης την επόμενη χρονιά πήρε τεράστιο ρίσκο, έδιωξε τον Βέμπερ και είχα προπονητή τον Βραζιλιάνο Τσίκο και αστέρια τον Ντάντε και τον Μαρσελίνιο.

Ο Βλάσης Σταθοκωστόπουλος ανάμεσα στον Τζιαν Πάολο Μοντάλι και τον συντάκτη μας Στέφανο Λεμονίδη

Αυτός που σε ένα ματς στο Φριντρισχάφεν έβαλε λίμπερο τον Γκόμεζ και διαγώνιο τον Μπέλλο;

Τσίκο style! Και εμένα κεντρικό. Βασικός διαγώνιος βέβαια ήταν ο Γκόμεζ κι εγώ έβλεπα και μάθαινα. Τόσο από τον Γκόμεζ όσο και από τον Ντάντε. Oύτε ο Τσίκο με ήθελε και δεν με έβαζε να παίζω. Περίμενα όμως γιατί δεν ήταν καλός ο Γκόμεζ και ήλπιζα ότι θα φύγει την επόμενη χρονιά. Με στήριζε ο κύριος Βλάσης.

Την επόμενη χρονιά;

Ήρθε ο Μπερούτο, ούτε αυτός με ήθελε, ζητούσε έμπειρο διαγώνιο, εγώ ήμουν 20 χρόνων. Πήραμε το Κύπελλο στην Ορεστιάδα.

Τότε που μέθυσες και σε περίμενε το πρωί η αποστολή για να πάτε στο αεροδρόμιο;

Πω πω, τι βραδιά! Βγήκα με τους οπαδούς του Παναθηναϊκού, δεν ήμουν μαθημένος στο πολύ ποτό. Ένα σφηνάκι από εδώ, ένα σφηνάκι από εκεί, μέθυσα και δεν ήξερα πού βρισκόμουν! Βγήκα από το μπαρ και αντί να πάω αριστερά, πήγα δεξιά και χάθηκα. Τελικά βρήκα το πρωί το ξενοδοχείο τα ξημερώματα και με περίμενε στον δρόμο όλη η ομάδα. Μόλις με είδαν ο Πανταλέων, ο Βίκτωρας και ο Λάπας έβαλαν τα γέλια. Ο Μπερούτο ήταν έξαλλος και μου έβαλε πρόστιμο 1.000 ευρώ. Τον συνάντησα στο ασανσέρ και τα άκουσα για τα καλά. Πήρα και το τρόπαιο του ΜVP, αλλά μου έπεσε και έσπασε! Είχε δίκιο ο Μπερούτο γιατί μετά από μερικές μέρες παίζαμε Τσάμπιονς Λιγκ. Πήγαμε στην Πιατσέντσα, κερδίζαμε 2-0, έκαναν κάποιες αλλαγές, χάσαμε 3-2 και αποκλειστήκαμε από το φάιναλ φορ.

Έμεινες έξι χρόνια στον Παναθηναϊκό. Ποια ήταν η καλύτερη σεζόν;

Η πρώτη και η τελευταία. Τα καλύτερα ματς τα έκανα στην Πολωνία, με τη Ζάκσα και την Τσεστόχοβα.

Και η χειρότερη; Ο τελικός Κυπέλλου με τον Ολυμπιακό στο Φάληρο;

Δεν ήταν ο κύριος Βλάσης τότε.

Ήταν ο αείμνηστος Θανάσης Γιαννακόπουλος, που κατέβηκε στον αγωνιστικό χώρο και σε έβρισε μπροστά σε όλους. Δεν σε πείραξε η στάση του;

Δεν απάντησα, με πείραξε, αλλά σκέφτηκα ότι δεν έπαιζα μόνος μου. Ο άνθρωπος αγαπούσε τον Παναθηναϊκό και τρελάθηκε που χάσαμε. Δεν είπα τίποτα γιατί ήταν μεγαλύτερος από εμένα και τον σεβόμουν.

Έμεινες όμως και την επόμενη χρονιά και πήρες το Κύπελλο στο ίδιο γήπεδο. Τι σου είπε ο Γιαννακόπουλος;

Τίποτα. Ήταν όμως και τα δύο ματς πολύ υψηλού επιπέδου. Αγκάμεζ εναντίον Μίλκοβιτς!

Και έφυγες;

Άρχισε η κρίση στην Ελλάδα και όταν ήρθαν εδώ οι Τούρκοι της Αρκάς για να υπογράψω έκλαιγα. Ήταν πολύ οδυνηρό να φύγω από την Ελλάδα και τον Παναθηναϊκό. Την πρώτη χρονιά ήταν δύσκολο, δεν είχα ιδιαίτερες σχέσεις με τους συμπαίκτες μου όπως εδώ. Μετά προσαρμόστηκα, αλλά σαν το φαγητό της Ελλάδας δεν υπήρχε. Τρελάθηκα, δεν είχε χοιρινό. Όταν ερχόμουν στην Ελλάδα, έπαιρνα πολλά κιλά χοιρινό και λουκάνικα. Τα μοιραζόμουν με έναν Βραζιλιάνο συμπαίκτη, τον Μπράβο. Αυτός μας «σκότωσε» όταν παίζαμε με την Πιατσέντσα.

Και τι κέρδισες στην Τουρκία;

Στα τρία χρόνια που έπαιζα, πήρα πρωταθλήματα, Κύπελλα, Σούπερ Καπ και έπαιξα στο φάιναλ φορ του Τσάμπιονς Λιγκ όπου αναδείχθηκα πρώτος σκόρερ. Με αγαπούσε ο κόσμος. Εκεί έπαιξα και το καλύτερο βόλεϊ της καριέρας μου.

ΣΣ: Η Αρκάς αναγκάσθηκε να μετακομίσει από γήπεδο 2.000 θέσεων σε 6.000 για να χωράνε οι φίλαθλοι που ήθελαν να βλέπουν το είδωλο τους, τον Αγκάμεζ

Και γιατί έφυγες;

Είχα πολύ καλή πρόταση από την Κορέα.

Περίπου 1.000.000 ευρώ απ’ ό,τι μάθαμε.

Παραπάνω.

ΣΣ: Η ομάδα του γκρέμισε το γήπεδο 3.000 θέσεων, το έκανε 7.000 γιατί ο κόσμος που ήθελε να δει τον Αγκάμεζ έμενε απ έξω. Και μετά τους αγώνες σχηματιζόταν ουρές 100 μέτρων από παιδιά που ήθελαν να φωτογραφηθούν μαζί του.

Ναι, αλλά κάνατε οκτώ ώρες τη μέρα προπόνηση.

Οι Κορεάτες έκαναν εννιά το πρωί, τρεισήμισι το απόγευμα και 9.30 με 11 το βράδυ. Εγώ όχι. Το βράδυ με έστελνε ο προπονητής στο σπίτι για να ξεκουραστώ. Δεν έκανα προπόνηση και την επομένη του ματς. Την πρώτη χρονιά πήγαμε τελικό, αλλά τραυματίστηκα στο πόδι. Το ίδιο και την επόμενη χρονιά. Το χειρότερο πράγμα. Στενοχωρήθηκα πολύ και έμεινα έναν χρόνο έξω εξαιτίας του γιατρού. Μου έβαλε πάγο κάτω από το γόνατο και μου είπε να τον κρατήσω τριάντα λεπτά. Κάηκε ο τένοντάς μου. Πονούσα, αλλά δεν με άφηναν να βγάλω τον πάγο. Σηκώθηκα και το ένα πόδι μου είχε αστάθεια, δεν μπορούσα να το πατήσω. Ήρθα στην Ελλάδα, πήγα στον κύριο Τσικούρη που τον αγαπώ πολύ και μου είπαν ότι το έπαθα από τον πάγο.

Η χειρότερη στιγμή της καριέρας σου;

Ναι, έβγαινα κάθε βράδυ, έπινα και την άλλη μέρα δεν θυμόμουν τίποτα.

Στο «Fuego» πήγαινες;

Ναι, πού το ξέρεις;

Σε είδα ένα βράδυ!

Αυτό κράτησε εννιά μήνες, έπαθα κατάθλιψη.

Δεν σε μάλωναν οι φίλοι σου;

Όχι, ίσα ίσα χαίρονταν που βγαίναμε κάθε βράδυ. Και ένα πρωί ξύπνησα και είπα τέρμα. Πήγα στη Γαλατασαράι και έκανα τη χειρότερη χρονιά μου.

Και επέστρεψες στην Ελλάδα, στον Ολυμπιακό. Δεν ήταν δύσκολο μετά από τόσα χρόνια στον Παναθηναϊκό;

Ναι, ο κόσμος με έβριζε, αλλά δεν ήξερε ότι χάρισα λεφτά στον Παναθηναϊκό. Ήταν να πέσει στην Α2, αλλά είπα στον δικηγόρο να μου δώσουν λιγότερα λεφτά για να μην έχει προβλήματα η πρώην ομάδα μου. Αυτό δεν το ήξερε ο κόσμος και όταν έκανα ένα live με έβριζαν με άσχημες βρισιές γιατί πήγα στον Ολυμπιακό. Αγαπάω τον Παναθηναϊκό, όλοι πήραν τα λεφτά που τους χρωστούσαν εκτός από εμένα γιατί δεν ήθελα να βάλω δικηγόρο και να προκαλέσω πρόβλημα. Χρωστάω πολλά στον κύριο Βλάση και στον Παναθηναϊκό.

Στην Κυψέλη, όμως, είχες επεισόδιο με τους οπαδούς…

Καθόλου, ήμουν ήρεμος και ας με έβριζαν οι οπαδοί. Σε ένα τάιμ άουτ, όμως, ήρθε από την εξέδρα ένας ηλικιωμένος και μου είπε «τα λεφτά που παίρνεις από τον Ολυμπιακό να τα ξοδέψεις σε νοσοκομείο για την κόρη σου». Εκεί τρελάθηκα, ήταν μόλις γεννήθηκε η πρώτη κόρη μου και έκανα τη χειρονομία. Μόνο για αυτόν έκανα τη χειρονομία, όχι για τους φαν.

Στον δρόμο;

Πολλές βρισιές, άσχημη κατάσταση. Και δεν ξαναπήγα να δω τον Παναθηναϊκό στην έδρα του. Πριν φορέσω τη φανέλα του Ολυμπιακού πήγαινα συχνά, αλλά μετά ποτέ. Ήθελα να δω τον πρόσφατο τελικό του Λιγκ Καπ στο ΟΑΚΑ, αλλά μου είπαν ότι δεν ήταν καλή ιδέα και το απέφυγα.

Ούτε στον Ολυμπιακό πήρες πρωτάθλημα, δεν έχεις στο παλμαρέ σου πρωτάθλημα Ελλάδας.

Έγιναν λάθη, έφυγε ο Γκουλινέλι και ανέλαβε ο Μπόσκαν. Ο Γκουλινέλι είχε παράπονα και έφυγε πριν αρχίσει το πρωτάθλημα. Ο Γκουλινέλι ήταν πολύ καλός προπονητής, ενώ ο Μπόσκαν δεν ήξερε, ήταν νέος.

Ναι, αλλά στον πρώτο τελικό με τον ΠΑΟΚ έκανες εκπληκτικό ματς, κάρφωνες πάνω από τα μπλοκ. Δεν κόπηκες ποτέ. Και νικήσατε στη Θεσσαλονίκη και παίξατε στον πέμπτο τελικό χωρίς τον Στάροβιτς. Και χάσατε. Τι έγινε εκείνο το βράδυ;

Κοίτα, η κόρη μου ήταν δύο μηνών, δεν μπορούσα να κοιμηθώ τα βράδια γιατί έκλαιγε συνέχεια. Ήμουν πολύ κουρασμένος. Όταν κερδίσαμε στη Θεσσαλονίκη, μας πήγαν στο ξενοδοχείο. Δεν αλλάζεις τις συνήθειές σου, δεν χαλάς το γούρι. Μεγάλο λάθος.

Ναι, αλλά εκεί κοιμήθηκες;

Δεν κοιμήθηκα, τα κρεβάτια ήταν χάλια. Ρώτα και τον Φιλίποφ, ούτε αυτός κοιμήθηκε.

Ναι, αλλά παίξατε με αντίπαλο τον Σακόγλου και χάσατε με κατεβασμένα χέρια.

Ναι, παίξαμε πολύ άσχημα.

Πρόβλημα ήταν πως όλοι θεωρούσαν εύκολο το ματς και επικέντρωσαν το ενδιαφέρον τους στην ώρα έναρξης του ματς για να προλάβουν την ποδοσφαιρική φιέστα στο Καραϊσκάκη. Και δεν έκαναν focus στο ματς…

Ναι, έγινε κι αυτό. Δεν κατάλαβα τι έγινε, κάθισα σε μια καρέκλα με σκυμμένο το κεφάλι. Και είπαν ότι θα πήγαινα στον ΠΑΟΚ, αλλά δεν πήγα ποτέ.

Τελευταίο παιχνίδι στην Ελλάδα και το χειρότερο παιχνίδι. Η γυναίκα σου;

Τη γνώρισα μέσω ενός φίλου στην Κολομβία.

Γιατί δεν διάλεξες Ελληνίδα;

Είχα, αλλά δεν πήγαν καλά τα πράγματα.

Εμείς λέμε «παπούτσι από τον τόπο σου κι ας είναι μπαλωμένο».

Ακριβώς, παντρεύτηκα με τη Σούλι, ήταν παγκόσμια πρωταθλήτρια στη συγχρονισμένη κολύμβηση και κάναμε τρία παιδιά. Την Άνχελες 6 χρόνων, τον Κρίστοφερ και τον Κωνσταντίνο.

Ελληνικό όνομα!

Ναι, το όνομα του μάνατζέρ μου, Κωνσταντίνου Μαργαρίτη.

Και μετά τον Ολυμπιακό πού πήγες;

Περίμενα να μου κάνουν πρόταση να μείνω στον Ολυμπιακό, απέρριπτα άλλες προτάσεις γιατί ήθελα να μείνω στην Ελλάδα και τελικά δεν μου έκαναν και πήγα στην Πορτογαλία στη Σπόρτινγκ Λισαβόνας. Έχασα πολλά λεφτά.

Τελικά είσαι Παναθηναϊκός;

Ναι, είμαι Παναθηναϊκός.

Η συνέχεια;

Κορέα, Κίνα, Ιράν όπου πέρασα άσχημα. Ήταν πασαδόρος ο σπουδαίος Μαρούφ που δεν με ήθελε γιατί επιθυμούσε να παίζει ο φίλος του ο Ιρανός. Δεν μου έδινε καλές πάσες και έκανα υπομονή ενάμιση μήνα. Πήγα στον προπονητή, του εξήγησα την κατάσταση και ζήτησα να φύγω χωρίς λεφτά. Είχα πάει και την οικογένειά μου στο Ιράν. Είχε μόνο ένα κρατικό κανάλι στην τηλεόραση, είδα την κόρη μου να προσκυνάει όπως οι μουσουλμάνοι και τρελάθηκα. Ο απορροφητήρας ήταν σπασμένος, δεν τον έφτιαχναν, όλα βρόμικα, πάθαμε γαστρεντερίτιδα, η γυναίκα μου ήταν έγκυος και θήλαζε συνέχεια. Τα μαζέψαμε και φύγαμε. Μετά έπαιξα στα Εμιράτα στην Αλ Αλαΐν δύο χρόνια, μετά πάλι Κορέα όπου είμαι σταρ. Με ξέρουν περισσότερο απ’ ό,τι στην Ελλάδα.

Και του χρόνου;

Στη Σαουδική Αραβία να βρω τον Ρονάλντο και τον Μπενζεμά!

Θα γυρίσεις στην Κολομβία ή θα μείνεις στην Ελλάδα όταν σταματήσεις το βόλεϊ;

Λέω να πάω δοκιμαστικά έναν χρόνο να ζήσουν τα παιδιά μου στην πατρίδα και μετά θα αποφασίσω.

Δεν είναι πλέον επικίνδυνα;

Εξαρτάται πού θα πας. Στο Κάλι και στην Μπογκοτά είναι δύσκολα. Τα καλύτερα είναι στο Μεντεγίν, πολύ καλό κλίμα και φαγητό.

Εκεί όπου… μεγαλούργησε ο Εσκομπάρ;

Ναι.

Στην Εθνική Κολομβίας θα παίξεις;

Ναι, αν μου στείλουν το αεροπορικό εισιτήριο. Πρέπει να πάω γιατί, αν δεν πάω, βάσει κανονισμού θα πληρώσω 12% από το συμβόλαιό μου και είναι πολλά λεφτά αναλογικά με τα χρήματα που έπαιρνα και παίρνω.

Στην Ελλάδα δεν ισχύει αυτό και όποιος θέλει δεν έρχεται. Χωρίς ανάλογες ποινές. Ήθελες όμως να γίνεις Έλληνας και να παίξεις στην Εθνική Ελλάδας;

Ναι, αλλά δεν με ήθελαν οι παίκτες, έπαιζε διαγώνιος ο Ρουμελιώτης. Δεν το περίμενα και ιδιαίτερα από έναν πρώην συμπαίκτη μου στον Παναθηναϊκό, τον Προύσαλη.

Το ίδιο ήθελε και η Μοντάνο, παγκόσμια σούπερ σταρ, αλλά δεν σας έκαναν Έλληνες. Θα άλλαζε επίπεδο το ελληνικό βόλεϊ…

Δεν μας ήθελαν οι Έλληνες παίκτες και παίξαμε τελικά στην Κολομβία. Προσπάθησαν πολύ ο κύριος Βλάσης και ο κύριος Μαργαρίτης.

Ο «father» Kώστας Μαργαρίτης

Κι όταν σταματήσεις το βόλεϊ;

Μπορεί να γίνω προπονητής, πήρα δίπλωμα από το Ντουμπάι, αλλά σκέφτομαι τι τραβούσαν ο προπονητές από μένα. Δεν θέλω να περάσω τα ίδια. Μου αρέσει να βοηθάω τα παιδιά. Έχω ήδη πρόταση από την Κορέα όπου με αγαπούν πολύ και περνάω καλά.

Εδώ έχεις φίλους;

Τον Μελέτη που παίζαμε στο Παγκράτι και τον Γιώργο από τη Νίκαια.

ΦΩΤΟ: Eurokinissi (klodian Lato)