«Αγοράστε δύο τεύχη σήμερα, μπορεί να ξαναπάμε τελικό σε 55 χρόνια»

Στη 10η συμμετοχή τους σε Euro οι Άγγλοι το κατάφεραν. Θα αγωνιστούν σε μεγάλο τελικό, διεκδικώντας για πρώτη τους φορά την κορυφή της Ευρώπης.

Η Δανία τούς έβαλε δύσκολα, προηγήθηκε, μα τα «τρία λιοντάρια» μπόρεσαν να ισοφαρίσουν και μετά το 1-1 να πάνε στην παράταση, να πάρουν υπέρ τους μία αμφιλεγόμενη απόφαση και παίζοντας καλύτερα από τους αντιπάλους τους, να δώσουν το «παρών» στο μεγάλο ραντεβού της Κυριακής (11/7) με την Ιταλία.

Έχει γίνει πολλή κουβέντα για το πέναλτι που κέρδισε ο Ραχίμ Στέρλινγκ και το οποίο καταλόγισε με τη βοήθεια του VAR ο Ντάνι Μακέλι, ένας διαιτητής πάντως που πρέπει να σημειώσουμε ότι έχει έρθει και από τα μέρη μας για να διευθύνει μεγάλα ντέρμπι…

Αμφισβητούμενη επαφή, δύο μπάλες ταυτόχρονα στον αγωνιστικό χώρο ενώ είναι σε εξέλιξη η φάση, λέιζερ στα μάτια του Σμάιχελ κατά την εκτέλεση του πέναλτι. Πολλά μαζεμένα…

Το… δυναμόμετρο και οι λήψεις των φωτογραφιών που απεικονίζουν την επαφή που υπάρχει στο πόδι του Στέρλινγκ βρίσκονται στο… οπλοστάσιο των αγγλικών ΜΜΕ που πάντως ζουν σε κατάσταση παροξυσμού. Και αυτό διότι… «it’s coming home»!

Εδώ πρέπει να εξηγηθεί τι ακριβώς εννοούν οι Άγγλοι με το τραγουδάκι που έχει γίνει κάτι σαν… εθνικός ύμνος αυτές τις ημέρες στο νησί.

Ο στίχος λέει «it’s coming home, it’s coming home, it’s coming, football’s coming home». Το ποδόσφαιρο είναι αυτό που επιστρέφει στο σπίτι του και τίποτα περισσότερο.

Αυτό το τραγουδάκι το έλεγαν το 1996, όταν η Αγγλία φιλοξενούσε μεγάλη διοργάνωση για πρώτη φορά μετά από 30 χρόνια.

Απολάμβαναν την επιστροφή μιας μεγάλης διοργάνωσης στα γήπεδά τους, στα οποία -καυχιούνται πως- γεννήθηκε το ποδόσφαιρο και για τον λόγο αυτό θεωρούν το συγκεκριμένο άθλημα ως δικό τους. Ως μέρος της εθνικής τους κληρονομιάς. Και έχουν κάθε λόγο να το κάνουν.

Μια στιγμή όμως! «It’s coming home or Rome»; Διότι οι Ιταλοί, έχοντας ένα σύνολο από παίκτες που θέλουν να διαβούν το κατώφλι της ελίτ του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, διψάνε για τον τίτλο και έχουν δείξει με το ταμπεραμέντο τους πόσο πολύ το επιθυμούν.

Η Αγγλία έχει υπέρ της τον παράγοντα έδρα, την ώθηση που αναμφίβολα της δίνουν το «Γουέμπλεϊ» και ένας ολόκληρος λαός, αλλά εναντίον και την πίεση για να εκμεταλλευτεί αυτή την ιστορική επιτυχία, κόντρα μάλιστα σε μια ομάδα που διαχρονικά έχει… εθιστεί στον ανταρτοπόλεμο.

Η Ιταλία, ως (τυπικά και ουσιαστικά) φιλοξενούμενη, δεν έχει τίποτα να χάσει. Λίγοι ήταν αυτοί που προέβλεπαν ότι θα μπορούσε να φτάσει τόσο μακριά στη διοργάνωση, απέδειξε κόντρα στην Ισπανία ότι μπορεί να περιμένει την ευκαιρία της στην κόντρα και είναι προφανές πως κάτι τέτοιο θα επιχειρήσει και την Κυριακή (11/7).

Στο νησί λοιπόν ζουν και αναπνέουν με την προσμονή της κατάκτησης του πρώτου Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος. Για την ώρα απολαμβάνουν την αίσθηση της συμμετοχής στον τελικό του Euro 2020.

Είναι χαρακτηριστική η φράση της «Daily Star» στο χθεσινό πρωτοσέλιδό της: «Συλλεκτική έκδοση. Καλύτερα να αγοράσετε δύο τεύχη της εφημερίδας σήμερα, γιατί μπορεί να ξαναπάμε σε τελικό μετά από 55 χρόνια!».

Επιθετικό μάρκετινγκ, αυτοσαρκασμός, αλλά και… πραγματικότητα!