Εuro 2020: Η Αγγλία καλείται να... σπάσει το Ευρωπαϊκό της «ταβάνι»!

Από το βράδυ του Σαββάτου (03/07) το παζλ των ημιτελικών του Εuro συμπληρώθηκε, με τις Δανία και Αγγλία να συνθέτουν το ζευγάρι του δεύτερου, χρονικά ημιτελικού (07/07), μετά από εκείνο των Μεσόγειων (Ιταλίας και Ισπανίας), που την Τρίτη (06/07) το βράδυ θα τεθούν αντιμέτωπες.

Σε μια πρώτη «ανάγνωση» των τεσσάρων «μονομάχων» που απέμειναν, από τους 24 που ξεκίνησαν στη διοργάνωση, αυτό που βλέπει κανείς είναι ότι μεταξύ τους υπάρχει μόνο μια επίδοξη «σταχτοπούτα».

Μια ομάδα που στοχεύει, δηλαδή, στην παρθενική κατάκτηση του τροπαίου.

Για την ακρίβεια (και για να πηγαίνουμε βήμα – βήμα...) την παρουσία της στον πρώτο τελικό της ιστορίας της.

Γιατί όσο κι αν ακούγεται απίστευτο - για όσους τουλάχιστον μεγάλωσαν με παραμύθια ποδοσφαιρικού μεγαλείου προερχόμενα πέρα από την Μάγχη – η Αγγλία δεν έχει στο παλμαρέ της όχι μόνο το τρόπαιο του Εuro, αλλά ούτε καν παρουσία ως φιναλίστ σε 10 συμμετοχές!

Πρακτικά, δηλαδή, δεν διεκδίκησε το τρόπαιο ποτέ.

Η τελευταία φορά που βρέθηκε στην σημερινή της θέση ήταν το 1996.

Όταν - όπως και τώρα συμβαίνει (grosso modo...) – φιλοξενούσε τη διοργάνωση.

Τότε, με μοιραίο τον σημερινό της εκλέκτορα, Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ, την είχαν αποκλείσει, στα πέναλτι, οι Γερμανοί.

Την άτυπη ρεβάνς οι Άγγλοι την πήραν, τις προάλλες, κερδίζοντας για πρώτη φορά μετά από 55 χρόνια σε νοκ άουτ ματς διεθνούς διοργάνωσης τα «πάντσερ», στην φάση των «16».

Η αμέσως προηγούμενη που κέρδισαν τους Τεύτονες ήταν το 1966.

Στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου.

Που και πάλι, τότε, διεξαγόταν επί αγγλικού εδάφους...

Παρά τη... φόρα που είχαν από την κατάκτηση του «Ζιλ Ριμέ», (του μοναδικού διεθνούς τίτλου που κοσμεί, ακόμη και σήμερα, τις προθήκες της F.A.), δύο χρόνια μετά (1968)., οι Άγγλοι δεν κατάφεραν να κάνουν το «νταμπλ», επί Ιταλικού εδάφους, χάνοντας στον ημιτελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Εθνών, από τους Γιουγκοσλάβους, του (παμμέγιστου) Τζάιτς.

Έφτασε η ώρα της ...υπέρβασης;

Τώρα οι περισσότεροι πιστεύουν - καάτι λόγω άμυνας (μοναδική ομάδα με μηδενικό παθητικό στο τουρνουά), κάτι λόγω Γουέμπλεϊ - ότι θα είναι η τρίτη και ...φαρμακερή κόντρα στους Δανούς!

Μόνο που στον ...λογαριασμό - όσοι αρέσκονται να κάνουν προγνωστικά και να επιμένουν στον φαβοριτισμό των Άγγλων - θα πρέπει να συμπεριλάβουν και τα ανωτέρω δεδομένα.

Οι παραδόσεις είναι για να σπάνε. Ασφαλώς.

Και το κίνητρο του Έρικσεν είναι αμφίβολο αν επαρκεί για να ανατρέψει τα δεδομένα αγωνιστικά κι εξωαγωνιστικά (π.χ. η ομάδα με τα λιγότερα χιλιόμετρα μετακίνησης η Αγγλία, συνεπώς και λιγότερο καταπονημένη).

Ωστόσο οι Άγγλοι θα πρέπει σε πρώτη φάση να νικήσουν, πρώτα, στο ίδιο τους το... μυαλό (κάτι που από το 1966 κι εντεύθεν δεν το πετυχαίνουν μ' αποτέλεσμα να μην έχουν ξαναπάει τελικό, καμιάς διοργάνωσης!) για να επιβληθούν κατόπιν, στον αγωνιστικό χώρο, των Σκανδιναβών.

Οι οποίοι δεν έχουν να χάσουν τίποτα και δεν έχουν κανένα «πρέπει» να τους βαραίνει ψυχολογικά.

Ήδη τα «λιοντάρια» το έκαναν ξορκίζοντας τα Γερμανικά «φαντάσματα».

Θα το ξανακάνουν πετυχαίνοντας την... υπέρβαση του ημιτελικού;

Υπομονή ως την Τετάρτη για να μάθουμε.

Όχι «αν έρχεται σπίτι» («it's coming home» που λέει και το τραγουδάκι...).

Γιατί και το 1996 είχε έρθει, αλλά το πήραν άλλοι κι έφυγαν...

Το ερωτηματικό είναι αν υπάρχει περίπτωση, αυτή τη φορά, να μείνει...