Euro 1988: Το ποίημα του Φαν Μπάστεν

Αυτό του Μάρκο Φαν Μπάστεν στον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος του 1988, με το οποίο σφράγισε την κατάκτηση του τίτλου για την Εθνική Ολλανδίας (2-0) στον τελικό με την Σοβιετική Ένωση.

Ένα γκολ που έγινε μέχρι και σήμα τηλεοπτικών εκπομπών, αλλά πολύ περισσότερο υπήρξε σημείο αναφοράς στην Ιστορία των «οράνιε» και ειδικότερα του ανθρώπου που -δυστυχώς για όλους μας- σταμάτησε πρόωρα το ποδόσφαιρο λόγω ενός σοβαρού προβλήματος στον αστράγαλο, που, όσο κι αν ο ίδιος ξεγελούσε τον εαυτό του, αποδείχθηκε ότι ποτέ δεν ξεπέρασε...

Οι Ολλανδοί είχαν προηγηθεί στο 35' με τον Ρουντ Γκούλιτ, αλλά η φάση του 64ου λεπτού σημάδεψε ένα ολόκληρο Γιούρο, ένα ολόκληρο έθνος. Ο Μιούρεν έκανε τη σέντρα από αριστερά και ο Φαν Μπάστεν με ένα μονοκόμματο σουτ από πλάγια θέση πέτυχε ένα γκολ-αριστούργημα, το οποίο ο Σοβιετικός τερματοφύλακας Ντασάεφ... είδε το βράδυ στην τηλεόραση.

Ο ίδιος, πάντα μετριόφρων, είχε πει για το γκολ αυτό: «Ήταν από τα πράγματα που απλά συμβαίνουν. Χρειάζεται πολλή τύχη για να γίνει γκολ ένα τέτοιο σουτ από εκείνη τη θέση». Όλοι όμως ήξεραν ότι ο Φαν Μπάστεν είχε πάρει όλη την τύχη και την είχε μετατρέψει σε ικανότητα, όσο αγωνιζόταν. Γι' αυτό ακόμα και σήμερα θεωρείται ένας από τους σπουδαιότερους επιθετικούς της γενιάς του, παρά το γεγονός ότι ο «κύκνος της Ουτρέχτης» αναγκάστηκε να σταματήσει το ποδόσφαιρο σε ηλικία μόλις 30 ετών.
Όμως εκείνο το καλοκαίρι είναι το τοτέμ σε μια μεγάλη για τον ίδιο καριέρα. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς... Το χατ τρικ με τους Άγγλους, το νικητήριο γκολ με τη Δυτική Γερμανία στο 88' του ημιτελικού, το γκολ-ποίημα στον τελικό, που ήταν ένα από τα πέντε που τον ανέδειξαν πρώτο σκόρερ της διοργάνωσης. Και λίγο αργότερα η καθολική αναγνώριση με το βραβείο της Χρυσής Μπάλας και αυτό του κορυφαίου ποδοσφαιριστή στον κόσμο.

Και σημειώστε: όλα αυτά πριν από τα κατορθώματα με τη Μίλαν, με τη φανέλα της οποίας έδωσε την τελευταία του παράσταση στις 18 Αυγούστου του 1995, αναγκάζοντας τους Αντριάνο Γκαλιάνι και Φάμπιο Καπέλο να πουν ό,τι θα έλεγε κάθε φίλαθλος του ποδοσφαίρου για τον Ολλανδό: «Το ποδόσφαιρο έχασε τον δικό του Λεονάρντο Ντα Βίντσι. Ο Μάρκο ήταν ο καλύτερος επιθετικός που έχω προπονήσει. Η πρόωρη αποχώρησή του ήταν ένα θανάσιμο χτύπημα για τον ίδιο, τη Μίλαν και όλο το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο».