Σίκινος: Λίγο κρασί, λίγο μέλι και θάλασσα

Η Σίκινος έχει τρεις οικισμούς: την Αλοπρόνοια, το Χωριό και το Κάστρο. Αλοπρόνοια (Άνω-Πρόνοια) ονομάζεται το μικρό λιμάνι της Σικίνου. Στον παραθαλάσσιο οικισμό της Αλοπρόνοιας υπάρχει σουπερμάρκετ, ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα δωμάτια, καφενεία και μπαράκια. Από εδώ ξεκινάει το λεωφορείο για τη Χώρα και την Επισκοπή και το καΐκι για τις εκδρομές στις απομακρυσμένες παραλίες της Σικίνου.

Το Κάστρο, χτισμένο στο χείλος του γκρεμού 280 μέτρα πάνω από τη θάλασσα, είναι παλιός οχυρωμένος οικισμός του 15ου αιώνα. Εκεί βρίσκεται η πλατεία, το δημαρχείο, το ιατρείο, τα μαγαζιά, τα σχολεία και τα καφενεία.

Ο ναός της Επισκοπής ο οποίος απέχει από το κέντρο του νησιού περίπου 4 χιλιόμετρα και χρησιμοποιήθηκε σαν χριστιανικός ναός στα πρώτα χριστιανικά χρόνια της Σικίνου. Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά της Σικίνου είναι τα ξωκκλήσια της, 61 τον αριθμό. Υπάρχουν και έξι βυζαντινοί ναοί (ανήκουν στον τύπο της απλής μονόκλιτης καμαρόσκεπης βασιλικής) με τοιχογραφίες του 13ου και του 14ου αιώνα.

Γύρω από τη Σίκινο βρίσκονται οι ακόλουθες νησίδες, βόρειο-δυτικά: η Αβωλάδα, ο Άγιος Γεώργιος, και η Καρδιώτισσα (ή Καρυώτισσα, για τους αρχαίους Λαγούσσα), και νότιοδυτικά ο Καλόγερος (ή Καλόερος) με πολλούς ενάλιους βράχους σημαντικότερος των οποίων είναι ο Κάραβος.

Σύμφωνα με την Ελληνική Μυθολογία η νήσος Σίκινος έλαβε το όνομά της από τον Σίκινο τον γιο του Θόαντα, βασιλιά της Λήμνου, και εγγονού του Βάκχου και της Αριάδνης που διέμεναν στη Νάξο. Η Υψιπύλη προσπαθώντας να σώσει τον γιο της Θόαντα από τις Λήμνιες γυναίκες που προκάλεσαν τη σφαγή των συζύγων τους τον έκρυψε μέσα σε ξύλινη λάρνακα (κιβώτιο) και τον έριξε στη θάλασσα. Παρασυρόμενη η λάρνακα αυτή από τα κύματα εκβράστηκε στη Σίκινο όπου οι αλιείς της περιοχής έσωσαν τον Θόαντα. Εκεί ο Θόας νυμφεύθηκε την εγχώρια νύμφη Νηΐδα με την οποία και απέκτησε τον Σίκινο οποίος και βασίλευσε στη νήσο.

Κατά τον Πλίνιο και τον Στέφανον τον Βυζάντιον το αρχαιότερο όνομα της νήσου αυτής ήταν «Οινόη».

Παρά το γεγονός ότι η Σίκινος, όπως και όλες οι Κυκλάδες, δεν είναι περιοχή πλούσια σε βροχές, οι κάτοικοί της από τα παλιά χρόνια έχουν ενασχοληθεί ιδιαίτερα με την καλλιέργεια, τη βοσκή, την αλιεία, τη μελισσοκομία και την τυροκομεία. Στο γεωργικό κομμάτι της παραγωγής υπάρχουν, ιδίως τους καλοκαιρινούς μήνες, αμπελοφάσουλα, αγγούρια σε στρογγυλό σχήμα (παρόμοια αλλά σε πιο μακρόστενη μορφή είναι αυτά της Σαντορίνης).

Η Σίκινος επίσης παράγει ποικιλία τυριών, ξινόγαλο, μυζήθρα ξερή, μυζήθρα νωπή και σικινιώτικο τυρί. Η Σίκινος επίσης διαθέτει θυμαρίσιο μέλι, από το οποίο, μαζί με σουσάμι, παράγεται παστέλι. Ακόμη, τους καλοκαιρινούς μήνες υπάρχει ποικιλία ψαριών που φέρνουν οι ψαράδες του νησιού (όπως σκάροι, αθερίνα, μαρίδα, γόπες, σκορπίνες κ.α.). Λάδι, ξύδι και κρασί παράγονται σε μικρότερες ποσότητες και αφορούν συνήθως αυτοκατανάλωση.

Επισκεφθείτε τέλος, το οινοποιείο του νησιού κατά την επιστροφή σας από την Επισκοπή. Βρίσκεται στη βορειοδυτική πλευρά της Σικίνου, 2,5 χλμ από τη Χώρα. Οι εγκαταστάσεις του Οινοποιείου, που λειτουργεί στον οικολογικό αμπελώνα αποκλειστικά με ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, είναι επισκέψιμες. Μετά την ξενάγηση και την οινογευσία μπορείτε να απολαύσετε ένα γεύμα με παραδοσιακές γεύσεις, άφθονο κρασί και θέα το απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου από τη μια και τον αμπελώνα από την άλλη.

Ο Μάναλης επέλεξε μια ανήλιαγη πλαγιά στο απόκρημνο βορειοδυτικό τμήμα του νησιού και αναβίωσε τις ξεχασμένες ποικιλίες παίρνοντας μερικές βέργες από τους παλιούς Σικινιώτες. Με υπομονή και επιμονή γεννήθηκε ο εντυπωσιακός οικολογικός αμπελώνας 30 στρεμμάτων. «Είναι τα μελτέμια που κάνουν τη δουλειά. Ο Ασκέρωνας, όπως τον λέμε, η πάχνη δηλαδή που δημιουργείται από το ιώδιο και το αλάτι όταν πιάνει βοριάς», μου λέει για την επιτυχία του σικινιώτικου κρασιού. Επιτυχία έχει όμως και το επισκέψιμο οινοποιείο (www.manaliswinery.gr) που έφτιαξε: λειτουργεί με ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, παράγει τέσσερα θεσπέσια κρασιά, το «Εν Λευκώ», το «Εν Θερμώ», το «Μάναλης Ροζέ» και το «Λιοσάτο», λειτουργεί εστιατόριο, φιλοξενεί εκθέσεις, εκδηλώσεις κ.λπ. και έχει μία από τις ωραιότερες βεράντες των Κυκλάδων με θέα… το χάος του Αρχιπελάγους.

Πού θα κολυμπήσετε:
Αλοπρόνοια: Η μεγαλύτερη παραλία του νησιού δίπλα στο λιμάνι. Έχει ομπρελίτσες αλλά και αρμυρίκια για σκιά. Τα νερά είναι υπέροχα και ρηχά. Σε απόσταση βήματος θα βρείτε ταβερνάκια και καφέ. Ιδανική για οικογένειες.

Διαλισκάρι: Μικρό κολπάκι με διάφανα νερά και όμορφη αμμουδιά. Θα βρείτε λίγες ομπρέλες και μια τούφα αρμυρίκια. Είναι εύκολα προσβάσιμη.

Άγιος Παντελεήμονας: Μικρή βοτσαλωτή παραλία με μια σπηλιά για σκιά. Τα νερά είναι εκπληκτικά. Δεν είναι οργανωμένη. Την προσεγγίζετε από μονοπάτι από το εκκλησάκι του Αγ. Παντελεήμονα ή με καϊκάκι.

Άγιος Γεώργιος: Η δεύτερη πιο μεγάλη παραλία του νησιού με εύκολη πρόσβαση. Αμμουδερή, με τέλεια θάλασσα και λίγα αρμυρίκια. Στην άκρη της υπάρχει ταβερνάκι.

Αϊ-Γιάννης: Έρημική παραλία με διάφανα νερά που θα την προσεγγίσετε από δύσβατο μονοπάτι από την Επισκοπή.

Μάλτας: Μίνι παραλία με τιρκουάζ, διάφανα νερά και βοτσαλάκια. Την περιβάλλουν βράχια και είναι από τις ομορφότερες του νησιού, ωστόσο αρκετά απομακρυσμένη, θα την προσεγγίσετε με το καϊκάκι. Αν σας αρέσει η πεζοπορία υπολογίστε περίπου δύο ώρες.

Σαντοριναίικα: Δεν είναι ακριβώς παραλία, καθώς έχει αρκετά βραχάκια, τα νερά όμως είναι καταγάλανα. Θα φτάσετε από μονοπάτι ή με καϊκάκι. Φροντίστε για σκιά και σνακ.

PHOTO: www.tripadvisor