«Να 'τανε το 21» - Να πώς γράφτηκε το τραγούδι από τον Κουγιουμτζή

Στα χρόνια του '60 ο Στράτος Κουγιουμτζής εργαζόταν ως μουσικός σε νυχτερινά κέντρα. Το 1969 συμμετέχει ως πιανίστας στην ορχήστρα μιας χασαποταβέρνας της οποίας ο ιδιοκτήτης ήταν ένας κακοποιητικός εργοδότης. Ο Κουγιουμτζής δεν ανεχόταν άλλο αυτή την κατάσταση και δήλωσε παραίτηση.Την επόμενη μέρα ξύπνησε ανακουφισμένος αλλά και με μια διάχυτη αγωνία για το μέλλον του. Βρισκόταν μόλις στη μέση εκείνης της σεζόν και τα διαθέσιμα χρήματα επαρκούσαν μόνο για ένα μήνα το πολύ. Στην αρχή μετάνιωσε και δεν ήξερε αν έπρεπε να χτυπήσει το κεφάλι του στον τοίχο. Στη συνέχεια όμως επενέβη η κυρία Αμαλία, η γυναίκα του.«Ησύχασε Σταύρο μου, δεν πειράζει, κάτι θα γίνει».

Εκείνη τη μέρα κάθισε στο πιάνο και μέσα σε λιγότερο από μισή ώρα είχε γράψει αυτό το τραγούδι που έμελλε να του ανοίξει όλες τις πόρτες. «Να 'τανε το 21».

Λίγο καιρό αργότερα συνάντησε τον ποιητή Γιάννη Νεγρεπόντη άρτι αφιχθέντα από την εξορία. «Εμείς όταν ακούσαμε το '21 είπαμε μέσα μας πως είναι το πρώτο αντιστασιακό τραγούδι», του εξομολογήθηκε. Χαράς ευαγγέλια για τον Σταύρο Κουγιουμτζή. Δεν πέρασαν πολλές μέρες και συναντά ένα φίλο του μουσικό που έπαιζε σε μαγαζί όπου σύχναζε ο Παττακός. «Όταν μπαίνει ο Παττακός μας κάνει σινιάλο και παίζουμε το '21». Σαστισμένος ο Κουγιουμτζής τηλεφωνεί στη στιχουργό Σώτια Τσώτου.

«Σώτια, για πες μου σε παρακαλώ, τί τραγούδι γράψαμε; Αντιστασιακό ή χουντικό;»'

«Τι είναι αυτά που λες, Σταύρο;Εγώ έχω φάει ξύλο από την Ε.Σ.Α. Τι τραγούδι θα έγραφα;'»

Χουντικό ή αντιστασιακό το τραγούδι αυτό έγινε γκραν σουξέ και έδωσε το εισιτήριο για την αναγνώριση σε ένα μουσικοσυνθέτη που το άξιζε πραγματικά. Οι μεγάλες αποφάσεις τελικά δεν παίρνονται με τη λογική.