Ο συνθέτης που είπε: «Ξεχάστε πια τον Καζαντζίδη, πάμε για άλλα!»

Μουσικοσυνθέτης που συνδέθηκε όσο ίσως κανείς άλλος με την διαδρομή του Στέλιου Καζαντζίδη, έφτασε κάποια στιγμή στο σημείο να τον ξεγράψει. Συμπτωματικά πρόκειται για τον δημιουργό που έδωσε στον Στέλιο το πρώτο του τραγούδι και στη συνέχεια συνεργάστηκαν σε ουκ ολίγα τραγούδια, δημιουργώντας ένα σερί επιτυχιών.

Ήρθε όμως η στιγμή που ο άνθρωπος αυτός απαυδισμένος ίσως από τις παλινωδίες του μεγάλου τραγουδιστή έφτασε στο σημείο να πει το αδιανόητο «Ξεχάστε πια τον Καζαντζίδη, πάμε για άλλα!» Θα πρέπει βέβαια να λάβουν υπόψη μας το γεγονός ότι στα τέλη του '60 και στις. αρχές του '70 υπήρχε ένα κλίμα πολεμικό ανάμεσα στον Στέλιο και στην δισκογραφική εταιρία, με αφορμή το επαχθές συμβόλαιο που είχε υπογράψει ο δημοφιλής τραγουδιστής. Το θερμό αυτό επεισόδιο ανάμεσα σε δύο καλιτέχνες κατά τεκμήριο αγαπημένους εκτυλίχθηκε γύρω από τον δίσκο «Μικρά Ασία» Τον Καζαντζίδη πρότεινε ματ' επιτάσεως ο στιχουργός του δίσκου Πυθαγόρας που αγαπούσε πολύ τον Στέλιο και ήταν κουμπάροι. Για την Ιστορία κανονίστηκαν δύο συναντήσεις στο σπίτι του Καλδάρα στους Θρακομακεδόνες. Στην πρώτη δεν πήγε ο Καζαντζίδης και προκάλεσε την δικαιολογημένη αγανάκτηση του συνθέτη. Στη δεύτερη εμφανίστηκε, ύστερα από μεγάλη πίεση του Πυθαγόρα, με ένα φίλο του, εργολάβο οικοδομών, ο οποίος μίλησε εξ ονόματος του Στέλιου. Αφού άκουσαν τα τραγούδια, ο φίλος του Καζαντζίδη τα απέρριψε μετά πολλών επαίνων, τονίζοντας πως δεν ταίριαζαν στη φωνή του.

«Εσύ, ρε Στέλιο δεν μιλάς» ήταν η εύλογη απορία του Καλδάρα για τη σιωπή του Καζαντζίδη. Ισχυρίζονται κάποιο ότι οι ευφάνταστοι στίχοι του Πυθαγόρα τρόμαξαν τον τραγουδιστή. Δεν συμμεριζόμαστε αυτή την άποψη. Ο Καζαντζίδης είχε τραγουδήσει στίχους του Λειβαδίτη, του Χριστοδούλου, του Γκάτσου χωρίς να προβάλει καμία αντίρρηση. Μετά τη δεύτερη συνάντηση πάντως ο Καλδάρας φέρεται να είπε ενώπιον του Μάτσα, «Ξεχάστε πια τον Καζαντζίδη, πάμε για άλλα!»

Με την στιχομυθία γνώριζε πως έκλεινε δια παντός την πόρτα στη γενιά που ανήκε κι ο ίδιος. Αν μη τι άλλο, ο Καζαντζίδης ήταν αυτός που έδωσε σάρκα και οστά στις δημιουργίες του, ήταν αυτός που με τη φωνή του έφτιαξε το πρόσωπο του λαϊκού μας τραγουδιού. Η διαδοχή ξεκινά από το σημείο αυτό, τα νέα πρόσωπα όπως ο Νταλάρας και η Αλεξίου μπαίνουν δυναμικά στο προσκήνιο με αλλαγές που επιβάλλονται εκ των άνω και διαφοροποιούν αν δεν αλλοιώνουν το γονιδίωμα της λαϊκής μας μουσικής.