Για αυτή την τραγουδίστρια ο Ζαμπέτας έλεγε πάντα: «Τρεις φορές έπιασε το λαχείο!»
Τρεις φορές χαμογέλασε η τύχη στην μεγάλη αυτή τραγουδίστρια και ο Ζαμπέτας το είχε σημειώσει στα κιτάπια του
Κανείς δεν θα μπορούσε να αμφισβητήσει σήμερα την κομβική παρουσία της Β στο ελληνικό τραγούδι. Ερμήνευσε με τη βαθιά και βελούδινη σαν βιολοντσέλο φωνή της μερικά από τα καλύτερα τραγούδια της ύστερης λαϊκής μουσικής και στα περισσότερα από αυτά έβαλε την ανεξίτηλη σφραγίδα της.
Η καριέρα της ξεκίνησε με τον χειρότερο τρόπο στο πλευρό του Στέλιου Καζαντζίδη με εκείνη την ατυχή συνεργασία τους στις συναυλίες της Αυστραλίας που λίγο έλειψε να έχει τραγικές συνέπειες για τη νεαρή τότε τραγουδίστρια. Η συνέχεια γράφτηκε δια χειρός Γιώργου Ζαμπέτα, ο οποίος βοήθησε ουκ ολίγους τραγουδιστές και τραγουδίστριες να βρουν τον δρόμο τους.
Ολυμπιακός: Αυτό που λείπει από τον Ελ Κααμπί
Ο Ζαμπέτας έλεγε πάντοτε πως δεν υπάρχει πιο τυχερή τραγουδίστρια από αυτήν. Την αγαπούσε όμως κιόλας, αναγνώριζε την αξία της και η ίδια ποτέ δεν ξέχασε πως την τράβηξε διακριτικά από την αφάνεια και της έδωσε τραγούδια που την σύστησαν στο ελληνικό κοινό.
Τρεις φορές χαμογέλασε η τύχη στην Μοσχολιού. Η πρώτη ήταν με τον Σταύρο Ξαρχάκο την εποχή που γυριζόταν η περίφημη «Λόλα». Ο νεαρός τότε συνθέτης είχε γράψει ένα τραγούδι για το τέλος της ταινίας με τίτλο: «Του ήλιου σβήστηκε το φως». Του πρότειναν ένα μεγάλο όνομα, την Καίτη Γκρέι, αλλά η παλιά σύντροφος του Καζαντζίδη ζήτησε τον ουρανό με τ' άστρα για να το τραγουδήσει. Ο Ξαρχάκος και ο Ντίνος Δημόπουλος εντόπισαν την νεαρή Βίκυ Μοσχολιού στην Τριάνα του Χειλά. Το ντεμπούτο της στον ελληνικό κινηματογράφο σηματοδότησε μια διαδρομή που κανείς δεν φανταζόταν.
Τα νάζια μιας άλλης μεγάλης τραγουδίστριας της εποχής της Πόλυς Πάνου στον Γιώργο Ζαμπέτα ήταν αρκετά για να στρέψουν τον λαϊκό σολίστα και συνθέτη στο ολόφρεσκο πρόσωπο της Βίκυς Μοσχολιού. Τα «Δειλινά», το «Πάει-πάει», τα «Δάκρυα» και το «Πόρτα κλειστή τα χείλη σου» πέρασαν από τα χείλη της Βίκυς στα χείλη όλων των φιλόμουσων Ελλήνων.
Η τρίτη φορά που η τύχη ευνόησε την Μοσχολιού συνδέεται με την άρνηση της Μπέμπας Μπλανς να πει τον «Αλήτη». Ο Ζαμπέτας, που ο εγωισμός του δεν άντεχε πια άλλη «χυλόπιτα», επέστρεψε στα σίγουρα κι έδωσε το τραγούδι στην Μοσχολιού που το μετέτρεψε σε μια από τις μεγαλύτερες λαϊκές επιτυχίες.
Ο μεγάλος σολίστας και συνθέτης είχε πάντα να το λέει: «Μεγάλη φωνή η Μοσχολιού, σπουδαίο κορίτσι αλλά και η πιο τυχερή τραγουδίστρια».
