Θα θυμόμαστε τον Απόστολο Καλδάρα για τρία πράγματα

Ο Απόστολος Καλδάρας θεωρείται σήμερα ένας από τους κορυφαίους, αν όχι ο κορυφαίος συνθέτης του λαϊκού μας τραγουδιού. Από τα 600 περίπου τραγούδια που ηχογράφησε, εκατοντάδες πληρούν τις προϋποθέσεις του αριστουργήματος, τραγουδήθηκαν και τραγουδιούνται ακόμα από χιλιάδες χείλη ανθρώπων. Ο Καλδάρας στην 45χρονη πορεία του ανέδειξε τους σημαντικότερους λαϊκούς ερμηνευτές από τον Καζαντζίδη μέχρι τον Πάριο και κατάφερε να μεσουρανήσει για πολύ μεγάλο διάστημα.

Ο Τρικαλινός συνθέτης ως άνθρωπος παραμένει αξιομνημόνευτος για τρία πράγματα: Για την ακεραιότητα του χαρακτήρα του και για την παροιμιώδη αφηρημάδα του. Το σθένος με το οποίο υπερασπίστηκε τα δικαιώματα του αλλά και τα δικαιώματα των ομοτέχνων του είναι μοναδικό και σε ορισμένες περιπτώσεις προκάλεσε την περιθωριοποίησή του. Η αξιοπρέπειά του ήταν αδιαπραγμάτευτη όπως και η εντιμότητά του. Ας μην ξεχνάμε ότι ήταν από τους λίγους που απέδιδαν τα δικαιώματα στην Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου αρνούμενος να «αγοράσει» τα τραγούδια της για ένα κομμάτι ψωμί.

Όσοι γνώριζαν καλά τον Καλδάρα είχαν εξοικειωθεί και με το χιούμορ του. Ο συνθέτης πείραζε συχνά τους συνεργάτες του αλλά είχε και το χάρισμα του αυτοσαρκασμού.

Ο Απόστολος όμως ήταν γνωστός και για την παροιμιώδη αφηρημάδα του. Πολλές φορές έψαχνε τα γυαλιά του που τα κρατούσε στα χέρια ή ακόμα χειρότερα τα φορούσε. Άλλοτε αναζητούσε ένα καρφί για να το καρφώσει στον τοίχο και ξεχνούσε πως το είχε δαγκωμένο ανάμεσα στα χείλη του.