Αυτό ήταν το τελευταίο τραγούδι του Καζαντζίδη στην Columbia

Όλα τα ωραία τελειώνουν μια μέρα. Κάπως έτσι έκλεισε και η εποχή Καζαντζίδη στην Columbia. Ο μεγάλος τραγουδιστής, αδιαμφισβήτητος πρωταγωνιστής για μια ολόκληρη δεκαετία είχε προαναγγείλει την αποχώρησή του από τον γίγαντα της ελληνικής δισκογραφίας.

Στις 8 Οκτωβρίου 1963 μπήκε στο στούντιο τελευταία φορά για λογαριασμό της Columbia παρέα με την Μαρινέλλα και τραγούδησαν μια θρυλική κουαράτσα με τίτλο «Εγώ πονώ για σένα», που πιστώθηκε στον ίδιο ως δημιουργό.

Στο μπουζούκι ο συνήθης ύποπτος εκείνη την εποχή, Γιώργος Ζαμπέτας, που «σκούπιζε» στην κυριολεξία όλα σχεδόν τα τραγούδια στα στούντιο. Στο ακορντεόν ο Γιώργος Κοινούσης.

Η μεταπήδηση στην φιλόδοξη ΜΙΝΟΣ αποδείχτηκε μάλλον ατυχής επιλογή, ίσως γιατί από την εποχή εκείνη και μετά σίγησαν σταδιακά οι μεγάλοι συνθέτες που είχαν πριμοδοτήσει τον τραγουδιστή με σπουδαία τραγούδια-γέφυρες για το πέρασμα από το ρεμπέτικο στο λαϊκό. Ο Καζαντζίδης ουσιαστικά έπλεε μόνος του στη μεγάλη θάλασσα της μουσικής σαν μια ακυβέρνητη πλωτή πολιτεία. Οι νέοι συνεργάτες δεν ήταν του ύψους των παλιών δημιουργών.

Τα χρόνια της Columbia ήταν μαγικά, κι ας λένε κάποιοι αδαείς για την άγουρη φωνή του Στέλιου. Ο Καζαντζίδης τραγουδούσε αυτό που του έδιναν και το τραγουδούσε πάντα με υψηλές αξιώσεις, με τέχνη, με ήθος, με ύφος αυθεντικού λαϊκού τραγουδιστή.