Για ποια τραγουδίστρια έγραψε ο Γιάννης Παπαϊωάννου τον θρυλικό «Καψούρη»
Τραγούδι που συγκαταλέγεται στα κλασικά του ρεμπέτικου ρεπερτορίου ο «Καψούρης» του Γιάννη Παπαϊωάννου έχει τη δική του ιστορία
Τα τραγούδια των ρεμπέτηδων είναι συνήθως βγαλμένα από τη ζωή, όπερ σημαίνει πως θα πρέπει πάντα να ανατρέχουμε στις προσωπικές τους εμπειρίες αν θέλουμε να βρούμε τη βαθύτερη φλέβα της δημιουργίας τους.
Ο «Καψούρης» του Γιάννη Παπαϊωάννου ήταν ανέκαθεν ένα αγαπημένο ζεϊμπέκικο για τους μερακλήδες και μια από τις πιο συχνές παραγγελίες στα μαγαζιά. Για να το συνδέσει κανείς με την προσωπική ζω ή του συνθέτη, θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτικός καθώς ο «Ψηλός» του ρεμπέτικου κινιόταν πολύ διακριτικά στον κόσμο της νύχτας και δεν έδινε πολλές πληροφορίες για τις γυναικοδουλειές του. Οι συνεργάτες του όμως που τον ήξεραν καλά κι έπαιζαν μαζί του κάθε βράδυ στα λαϊκά πάλκα ήξεραν το κρυφό του πάθος για μια τραγουδίστρια που τροφοδοτούσε την έμπνευσή του και τον έκανε συχνά να της αφιερώνει κάποια τραγούδια του.
Ολυμπιακός: Οι λύσεις που δίνει η επιστροφή του Ορτέγκα
Η τραγουδίστρια αυτή δεν ήταν άλλη από την Ρένα Ντάλλια με την οποία ο ερωτοχτυπημένος Παπαϊωάννου διατήρησε μια σχέση πάθους και αφόρητης ζήλιας. Ο ίδιος ήταν ήδη παντρεμένος και πατέρας δύο παιδιών, είχε δε τα διπλά χρόνια από την Ντάλλια, που το πραγματικό της όνομα ήταν Ελευθερία Παπακώστα, κι έμενε με τη μητέρα της αρχικά στο Παγκράτι και μετά στην Καρνεάδου, στο Κολωνάκι.
Ο Παπαϊωάννου τη λάτρευε και την έλεγε Ρίτσα χρησιμοποιώντας το υποκοριστικό του πραγματικού της ονόματος. Οι δυο τους υπήρξαν καλλιτεχνικό ζευγάρι σε όλη τη δεκαετία του ’50 κι όσες φορές έτυχε να δουλέψουν χωριστά ήταν γιατί η Ντάλλια δεν άντεχε τον υπερβολικά ζηλιάρη και πιεστικό «Ψηλό» που δεν ήξερε τι ήθελε πια.
Κατά τα άλλα η τραγουδίστρια συνεργάστηκε και με τον Τσιτσάνη με τον οποίο ηχογράφησε το πρώτο της τραγούδι και με τον Μανώλη Χιώτη. Η Ρένα Ντάλλια πέθανε σχετικά νέα σε ηλικία 65 χρονών το 2000. Το πάθος του Παπαϊωάννου για αυτήν έμεινε αποτυπωμένο σε πολλά τραγούδια του και κυρίως στον ανεπανάληπτο «Καψούρη»