Είμ' αητός χωρίς φτερά: «Φέρτε ρε τον Μπιθικώτση να το σκίσει!»

Στις αρχές του ’60 η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου έζησε ένα δράμα με τον αδόκητο χαμό της κόρης της. Η τραγωδία της μάνας αποτυπώθηκε σε παράξενους στίχους που ακόμα και σήμερα όταν τους ακούμε παραπέμπουν σε ερωτικό τραγούδι.

Και ενώ αρχικά προορίζονταν για τον Μίκη Θεοδωράκη, κατέληξαν σ’ ένα κομμάτι χαρτί κάτω από την πόρτα του Μάνου Χατζιδάκι. Από τη μελοποίησή τους γεννήθηκε ένα συγκλονιστικό τραγούδι με τίτλο: «Ειμ’ αητός χωρίς φτερά».

Ο Χατζιδάκις είναι, εκτός των άλλων, διάσημος και για τις άστοχες επιλογές τραγουδιστών. Η έμπνευσή του να εμπιστευθεί το μεγάλο αυτό ζεμπέκικο σ’ ένα νεαρό και άγουρο τραγουδιστή, τον Διονύση Πανάρετο, αποδείχθηκε τουλάχιστον ατυχής. Ο Πανάρετος το τραγούδησε για τις ανάγκες της ταινίας «Αγάπη και θύελλα», τον Ιούλιο του ’61.

Έκτοτε το τραγούδι παρέμενε στα …αζήτητα και στην Columbia σπαζοκεφάλιαζαν για την τύχη του στην δισκογραφία. Ώσπου το γόρδιο δεσμό ανέλαβε να λύσει ο ίδιος ο Τάκης Λαμπρόπουλος, ο διευθυντής της εταιρίας, καθ’ υπόδειξη του Γιώργου Ζαμπέτα.

Σε μια σύσκεψη κατά την οποία ο ένας παραγωγός πέταγε το μπαλάκι στον άλλο, ο Λαμπρόπουλος αγανακτισμένος τους είπε: «Τι το ψειρίζετε, ρε, είναι τραγουδάρα! Φέρτε τον Μπιθικώτση να το σκίσει!»

Στο μεταξύ ο Γρηγόρης το είχε ήδη λανσάρει στην θεατρική παράσταση «Μαγική πόλη». Μπήκε στο στούντιο και το «κλείδωσε» για πάντα με τη φωνή του όπως έκανε συχνά τότε με πολλές επιτυχίες του. Μεγάλη και η συμβολή της πενιάς του Γιώργου Ζαμπέτα στην ιστορική αυτή ηχογράφηση.