Ο Καζαντζίδης και ο Μπιθικώτσης ηχογραφούσαν χαράματα

Στην χρυσή εποχή του λαϊκού τραγουδιού, οι μεγάλοι ερμηνευτές προσέρχονταν χαράματα στο «εργοστάσιο» της Columbia στη Ριζούπολη για να ηχογραφήσουν τις μεγάλες τους επιτυχίες που ακούμε και απολαμβάνουμε μέχρι σήμερα. Με τα χρόνια είχε παγιωθεί η αντίληψη ότι η δεν υπήρχε καλύτερη ώρα για τη φωνοληψία από τα γλυκοχαράματα, τότε που η φωνή του τραγουδιστή είχε ανοίξει ύστερα από τόσες ώρες δουλειάς στο μαγαζί αλλά και η ψυχολογία του ήταν στο φόρτε μετά την επαφή του με τους γλεντζέδες στα κέντρα διασκέδασης.

Τις επιδόσεις τους βοηθούσε και η ζάλη από το ποτό που είχαν καταναλώσει τις βραδινές ώρες, ενώ τα τσιγάρα προσέθεταν την απαραίτητη βραχνάδα στη φωνή. Κάποιοι, όπως ο Γαβαλάς αλλά και ο Μπιθικώτσης, έτρωγαν παστές σαρδέλες γιατί πίστευαν ότι το αλάτι ανοίγει τις χορδές, άλλοι εμπιστεύονταν το ουίσκι κι άλλοι ρουφούσαν ωμά αυγά. Στις αρχές του εξήντα οι ηχογραφήσεις γίνονταν ζωντανά με όλη την ορχήστρα, όπερ σήμαινε πως ο τραγουδιστής δεν μπορούσε να δοκιμάζει επ' άπειρον ώσπου να πιάσει την καλή ερμηνεία.

Σύμφωνα με τους ηχολήπτες αλλά και τους μουσικούς, όλοι αυτοί οι λαϊκοί βάρδοι πήγαιναν «διαβασμένοι» στο στούντιο και ξεμπέρδευαν σχετικά σύντομα με τα τραγούδια χωρίς να ταλαιπωρούν τους υπόλοιπους συντελεστές. Υπάρχουν φωτογραφίες από εκείνες τις ηχογραφήσεις της χαραυγής όπου οι τραγουδιστές εμφανίζονται με γυαλιά ηλίου, για να κρύψουν προφανώς τους μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια. Προς επίρρωση των λεγομένων και η φωτογραφία στην οποία εικονίζεται ο Μπιθικώτσης και η Μοσχολιού με γυαλιά ηλίου. Δεξιά διακρίνονται ο Ζαφειρίου και ο Ζαμπέτας με τα μπουζούκια τους.