Έξι χρόνια χωρίς τον Παύλο Φύσσα - Η μέρα που ο φασισμός σκότωσε έναν πραγματικό Έλληνα

«Έγινε ο κόσμος μια μεγάλη φυλακή
κι εγώ ψάχνω έναν τρόπο τα δεσμά να σπάσω
έχω ένα μέρος που με περιμένει εκεί
σε μια πολύ ψηλή κορφή πρέπει να φτάσω
γι'αυτό απλώνω ξανά πολύ ψηλά τα δυο μου χέρια
για να κλέψω λίγο φως από τα λαμπερά αστέρια
δεν αντέχω εδώ κάτω και κοντεύει να με πνίξει
των ανθρώπων η μιζέρια τόσο όσο κι η θλίψη».

Σαν σήμερα πριν από έξι χρόνια ο Παύλος Φύσσας πέταξε στην κορυφή του βυθίζοντας στη θλίψη όσους σκέπτονταν ακόμα λογικά σε μια εποχή που η οικονομική κρίση είχε βλάψει πρώτα στα μυαλά τους Έλληνες κι έπειτα στην τσέπη.

Παύλος Φύσσας: Ο «μάρτυρας» που δεν μας έμαθε απολύτως τίποτα

Σκληρός στους στίχους του και στον τρόπο που επέλεξε να ζει, ο Παύλος δεν μάσησε ποτέ τα λόγια του. Ανέδειξε μέσα από τα τραγούδια του το σκληρό πρόσωπο του φασισμού και τη μαχητικότητα που χρειάζεται για να πολεμήσουμε το «τέρας».

Εκείνο το βράδυ ο Παύλος και η παρέα του βρίσκονταν στην καφετέρια «Κοράλλι» προκειμένου να παρακολουθήσουν την αναμέτρηση του Ολυμπιακού με την Παρί Σεν Ζερμαίν, όταν το φασιστικό έκτρωμα της Χ.Α. τον εντόπισε.

Αρχικά υπήρξε ένας διαπληκτισμός με κάποια μέλη της οργάνωσης, όμως σύντομα η κατάσταση ξέφυγε. Τα κινητά των μαυροφορεμένων χρυσαυγιτών πήραν φωτιά και σύντομα ένα τάγμα εφόδου μαζεύτηκε προκειμένου να βρεθεί στην περιοχή και να μας δείξει το πραγματικό πρόσωπο της ναζιστικής οργάνωσης.

Λίγο μετά τις 12 στο σημείο έφτασε ο δολοφόνος του Φύσσα, Γιώργος Ρουπακιάς. Ένας άνθρωπος που κυκλοφορεί ελεύθερος και «μολύνει» τον αέρα που αναπνέει ο κάθε υγιής άνθρωπος.

Ο αδίστακτος Ρουπακιάς κατευθύνεται προς τον Φύσσα και με το μαχαίρι του τον δολοφονεί. Στερεί από τον Παύλο την ίδια του τη ζωή και από την Ελλάδα έναν άνθρωπο που προσπαθούσε να αλλάξει τον κόσμο.

Δεν έχει νόημα να αναφερθούμε περαιτέρω στη δολοφονία. Λίγο - πολύ είναι γνωστές οι λεπτομέρειές της. Το σημαντικότερο είναι ότι έξι χρόνια μετά ο άνθρωπος που έβαλε το μαχαίρι στην καρδιά του Παύλου βρίσκεται εκτός φυλακής και η δίκη της Χρυσής Αυγής δεν έχει ολοκληρωθεί.

Η Ελλάδα θα ζει στο σκοτάδι όσο τέτοιες ενέργειες δεν τιμωρούνται και τέτοιοι άνθρωποι κυκλοφορούν ελεύθεροι.

Ο Παύλος έχει αφήσει την τελευταία του πνοή εδώ και έξι χρόνια. Όμως ζει μέσα στις καρδιές όσων εκπέμπουν υγεία. Όσων ζητούν ένα καλύτερο μέλλον για τους συνανθρώπους τους.

"Μια τέτοια μέρα είναι ωραία για να πεθάνεις
Όμορφα κι όρθιος σε δημόσια θέα
Με λένε Παύλο Φύσσα απο τον Περαία
Ελληνας μ' ό,τι συνάδει αυτό -όχι μια σημαία, μελανοχίτωνας γόνος του Αχιλλέα και του Καραϊσκάκη-

Κι αν ξέρω κάτι είναι πως γεννήθηκα ήδη
με δυο καταδίκες βαριές πάνω στην πλάτη
Δυο φτερά απο γέννα πάνω στο σώμα μου ραμμένα
που δυστυχώς φτερουγίζουν μόνο μέσ'απ'την πένα
και κάνουν γύρω μου να μοιάζουν μάταια
ειδικά όσα θυσιάστηκαν για μένα...

Μα,
Δεν θυσιάζω τίποτα που θυσιάζεται
Δεν θυσιάζομαι για όποιον θυσιάζει
Μάλλον θα φταίει που τα πάντα ασπάζομαι
Ισως να φταίει η επόμενη μερα που πλησιάζει
Γι αυτό σου λέω, όλα καλά ηρέμησε
τα ζόρια σου, τα ζόρια μου
Κοίτα ψηλά τ' αστέρια
Απόψε μοιάζουν να' ναι τόσο φωτεινά
Το θέμα είναι να παίζεις τη μπάλα σωστά στα χέρια

Τραβάει ο καθένας μάγκα μου τα ζόρια του
και κουβαλάει το δικό του το σταυρό
Τί με ρωτάς πως περνώ, τί να σου πω;
Δόξα τα λεφτά, έχουμε θεό..."