«Μάνα παίζουμε με την ΑΕΚ... Θα είμαι στη Θύρα 7» (pics,vid)

Με το ημερολόγιο να δείχνει 08/02/1981 περισσότεροι από 30.000 φίλαθλοι κατευθύνονται προς το «Γεώργιος Καραισκάκης», για να παρακολουθήσουν το ντέρμπι του Ολυμπιακού με την ΑΕΚ.

Οι «ερυθρόλευκοι» πήραν κεφάλι στο σκορ στο 30^ο λεπτό με ωραίο σουτ του Γαλάκου. Το σκορ ημιχρόνου ήταν 1-0. Στο δεύτερο ημίχρονο δεν άργησε να κατηφορίσει το γήπεδο. Μία αποβολή του Μανωλά και ένας καταιγιστικός Ολυμπιακός, στο 53’ ο Γαλάκος βρίσκει ξανά δίχτυα και η εξέδρα παίρνει φωτιά. 15 λεπτά αργότερα ο Κουσουλάκης γράφει το 3-0 και κάπου εκεί η «ένωση» παρέδωσε και τα τελευταία όπλα που τις είχαν απομείνει. Ακολούθησαν τα γκολ του Οικονομόπουλου (75’), του Βαμβακούλα (80’) και ακόμα ένα του Γαλάκου (84’).

Ο πίνακας του σκορ γράφει ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ-ΑΕΚ 6-0. Το πέταλο της Θύρας 7 αρχίζει να αδειάζει πάρα πολύ γρήγορα. Χιλιάδες άνθρωποι τρέχουν προς τη Θύρα 1 για να αποθεώσουν τους παίκτες. Ξαφνικά όμως, το χαμόγελο σβήνει. Οι φωνές πλέον από συνθήματα χαράς, εξελίσσονται σε κραυγές βοήθειας. Κανένας δεν μπορεί να καταλάβει τι γίνεται. Καθώς έτρεχαν προς την έξοδο κάποιος που κατέβαινε τη σκάλαπαραπάτησε, έχασε την ισορροπία του και από τη μια στιγμή στην άλλη, όσοι βρίσκονταν κοντά άρχισαν να κατρακυλούν σαν ντόμινο και να καταπλακώνονται. Όσο και αν φώναξαν στους πίσω να σταματήσουν να τρέχουν, ήταν μάταιο.

Οι φωνές από τα πανηγύρια ήταν τόσες πολλές που δεν ακουγόταν τίποτα. Λίγα δευτερόλεπτα μετά τα σκαλοπάτια της Θύρας 7 αρχίζουν να βάφονται με αίμα. Άνθρωποι να πέφτουν ο ένας πάνω στον άλλον, ουρλιαχτά και φωνές να ακούγονται πλέον παντού και δεκάδες άνθρωποι να μην μπορούν να αναπνεύσουν. Η σιδερένια πόρτα ήταν κλειστή! Από αμέλεια ή όχι δεν θα το μάθουμε ποτέ, σημασία έχει ότι έπρεπε να είναι ανοικτή.

Ο κόσμος που βρισκόταν απ’ έξω προσπαθούσε να τραβήξει και να απεγκλωβίσει εκείνους που ήταν κολλημένοι στην πόρτα. Μάταια όμως! Μετά από πολλές προσπάθειες οι αστυνομικοί κατορθώνουν να σπάσουν ένα από τα τουρνικέ και να απεγκλωβίσουν τους πρώτους ανθρώπους. Λίγοι μέσα στο γήπεδο έχουν αντιληφθεί τι γίνεται εκείνη την ώρα στη Θύρα 7.

Τα πρώτα περιπολικά και ασθενοφόρα αρχίζουν να μεταφέρουν τραυματίες και νεκρούς στο «Τζάνειο», ενώ παράλληλα γίνεται, γενική κινητοποίηση στα νοσοκομεία και τις Αστυνομικές δυνάμεις της Αθήνας. Λίγα λεπτά μετά αρχίζουν και φθάνουν οι πρώτοι συγγενείς προκειμένου να μάθουν τα ονόματα των νεκρών και των τραυματιών. Επικρατεί πανικός.

Μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα καταφθάνουν εκατοντάδες άνθρωποι με το φόβο πως κάποιος δικός τους βρίσκεται ανάμεσα στα θύματα. Τα κανάλια και οι ραδιοφωνικοί σταθμοί κάνουν έκκληση σε όλους τους διαθέσιμους γιατρούς να προσέλθουν στο «Τζάνειο». Το Γενικό Κρατικό αρχίζει να δέχεται και εκείνο βαριά τραυματισμένους ανθρώπους.

19 άτομα έχασαν τη ζωή τους στα σκαλοπάτια της Θύρας 7, ένας ακόμα φίλαθλος θα υποκύψει λίγο αργότερα στο νοσοκομείο, ενώ λίγους μήνες μετά θα προστεθεί ακόμα ένα όνομα στη «μαύρη λίστα» των θυμάτων, που βρισκόταν σε κώμα και έχασε τη μάχη με τη ζωή.

Αυτά είναι τα 21 παιδιά που έχασαν τη ζωή τους στα ιστορικά σκαλοπάτια της Θύρας 7:

Παναγιώτης Τουμανίδης (14 ετών)

Κώστας Σκλαβούνης (16 ετών)

Ηλίας Παναγούλης (17 ετών)

Γεράσιμος Αμίτσης (18 ετών)

Γιάννης Κανελλόπουλος (18 ετών)

Σπύρος Λεωνιδάκης (18 ετών)

Γιάννης Σπηλιόπουλος (19 ετών)

Νίκος Φίλος (19 ετών)

Γιάννης Διαλυνάς (20 ετών)

Βασίλης Μάχας (20 ετών)

Ευστράτιος Λούπος (20 ετών)

Μιχάλης Κωστόπουλος (21 ετών)

Ζωγραφούλα Χαϊρατίδου (23 ετών)

Σπύρος Ανδριώτης (24 ετών)

Κώστας Καρανικόλας (26 ετών)

Μιχάλης Μάρκου (27 ετών)

Κώστας Μπίλας (28 ετών)

Αναστάσιος Πιτσόλης (30 ετών)

Αντώνης Κουρουπάκης (34 ετών)

Χρήστος Χατζηγεωργίου (34 ετών)

Δημήτριος Αδαμόπουλος (41 ετών)

Ο πόνος για αυτή την τεράστια τραγωδία δεν πρόκειται να σβήσει ποτέ. 21 ψυχές «έφυγαν», έχοντας στα χείλη τους τον Ολυμπιακό. Το μνημείο της Θύρας 7 βρίσκεται έξω από το «Γεώργιος Καραισκάκης» για να υπενθυμίζει σε όλους ότι κάποιοι έδωσαν τη ζωή τους για τον Ολυμπιακό. Ότι κάποιοι έφυγαν από το σπίτι τους για να δουν την αγαπημένη τους ομάδα και δεν γύρισαν ποτέ. Για να θυμίζει σε όλους ότι ο Ολυμπιακός για κάποιους ανθρώπους ήταν, είναι και θα είναι όλη τους η ζωή.

Ο κόσμος του Ολυμπιακού δεν ξεχνάει ποτέ αυτές τις στιγμές.Κάθε χρόνο είναι εκεί για να δώσει τον ελάχιστο φόρο τιμής για τα θύματα της Θύρας 7. Για να φωνάξει «παρών». Για να φωνάξει με όλη τη δύναμη της φωνής του, και να ακουστεί στη «γειτονιά των αγγέλων», όπου κάθε χρόνο τέτοια μέρα 21 ψυχές, χτυπούν και εκείνες παλαμάκια στο ρυθμό της τρομπέτας του Αττίλιο. Για να ακουστεί το σύνθημα με το οποίο «δονείται» ολόκληρος ο Πειραιάς και κάθε φίλαθλος του Ολυμπιακού πάνω στη γη και όχι μόνο. «ΑΔΕΡΦΙΑ ΖΕΙΤΕ ΕΣΕΙΣ ΜΑΣ ΟΔΗΓΕΙΤΕ».