Η μέρα που δολοφονήθηκε η Δημοκρατία
Στις 6 Δεκεμβρίου του 2008, ανήμερα του Αγίου Νικολάου ο αστυνομικός Επαμεινώνδας Κορκονέας πυροβόλησε τον 15χρονο Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο στερώντας του το μεγαλύτερο αγαθό του ανθρώπου. Το δικαίωμα στη ζωή...
Αυτή τη νύχτα θα τη θυμόμαστε για πάντα όσοι ζήσαμε τα γεγονότα που ακολούθησαν. Δεν ήταν απλά μια πράξη δολοφονίας ενός ανήλικου παιδιού, αλλά η δολοφονία του δικαιώματος του Έλληνα στη Δημοκρατία.
Λίγο πριν τις 9 το βράδυ ο εν λόγω αστυνομικός μαζί με το συνάδελφό του Βασίλης Σαραλιώτης είχαν εντολή να κατευθυνθούν προς τη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, όμως το περιπολικό τους σταμάτησε στα Εξάρχεια. Εκεί είχαν λεκτική αντιπαράθεση με μια παρέα πιτσιρικάδων η οποία τελικά κατέληξε σε τραγωδία.
Οι δύο αστυνομικοί έφυγαν από το σημείο, όμως λίγη ώρα αργότερα επέστρεψαν με άγριες διαθέσεις. Έπειτα από τον έντονο λεκτικό διαπληκτισμό που είχαν με τα παιδιά που βρίσκονταν στη συμβολή των οδών Μεσολογγίου και Τζαβέλα, ο Επαμεινώνδας Κορκονέας έβγαλε το όπλο του και από κοντινή απόσταση έριξε δύο πυροβολισμούς προς τη μεριά του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.
Ήταν η στιγμή που η Ελλάδα ετοιμαζόταν να μπει σε μια νέα φάση της ιστορίας της, αφού το συμβάν αυτό προκάλεσε την έκρηξη των πολιτών που τις επόμενες μέρες βγήκαν μαζικά στους δρόμους διαμαρτυρόμενοι για τη δολοφονία, απαιτώντας το αυτονόητο: Δικαιοσύνη και τιμωρία...
Ήταν η μέρα που γεννήθηκε ένα νέο κίνημα αντίδρασης, αποτελούμενο από νέες γεννιές που μόλις είχαν συνειδητοποιήσει τη βαρβαρότητα που μπορεί να απλωθεί στη χώρα μας. Ακολούθησε το απόλυτο χάος, αφού τις επόμενες μέρες η Ελλάδα καιγόταν από άκρη σε άκρη, με τις αστυνομικές δυνάμεις να δείχνουν αδύναμες μπροστά στην οργή που ξεσπούσε σε κάθε δρόμο που οι πολίτες διαδήλωναν.
Γεννήθηκαν μέχρι και επαναστατικές οργανώσεις «πυρήνες της φωτιάς» που αργότερα ανέπτυξαν τη δική τους δράση στη χώρα. Υπήρξαν άνθρωποι που έζησαν από κοντά τη δολοφονία και τους επηρέασε τόσο που ορκίστηκαν να βρίσκονται όσο ζουν απέναντι στο κράτος - δίκαια ή άδικα-, με τρανότερο παράδειγμα αυτό του Νίκου Ρωμανού, του φίλου του Αλέξανδρου που τον έβλεπε να ξεψυχά στα χέρια του.
Η Ελλάδα έχει πολλούς ανάλογους «λεκέδες» στην ιστορία της. Το περιστατικό αυτό όμως ήταν το ξεκίνημα μιας εποχής που γέννησε αντίδραση, εκφράστηκε με οργή και έβγαλε τον κόσμο στους δρόμους.
Δεν έχει σημασία αν κάποιος είναι αριστερός ή δεξιός. Δεν έχουν σημασία τα πολιτικά μας πιστεύω.
Αυτό που έπρεπε τότε και πρέπει και τώρα να γίνει κατανοητό σε όλους, είναι οτι κανείς, μα κανείς, δεν πρέπει να στερεί από τον συνάνθρωπό του το απόλυτο δικαίωμά του: Αυτό της ζωής...