Με το σημάδι του ήλιου, με το κεφάλι ψηλά
«Δεν είμαι Χριστός, ούτε φιλάνθρωπος. Μάχομαι για τα πράγματα που πιστεύω με όλα τα όπλα που έχω στην διάθεσή μου και προσπαθώ να σκοτώσω τον αντίπαλο, ώστε να μην βρεθώ σταυρωμένος σ’ έναν σταυρό, ή οπουδήποτε αλλού.»
Ήταν 8 Οκτώβρη, όταν οι Βολιβιανοί στρατιώτες της αμερικανοκίνητης χούντας του στρατηγού Ρενέ Μπαριέντος, τον συνέλαβαν. Και την επόμενη μέρα, στις 9/10/1967 τον …σταύρωσαν, καρφώνοντας δυο σφαίρες στον λαιμό του, εκεί, στο πίσω μέρος. Άλλωστε πολύ καιρό «τους είχε καθίσει στο σβέρκο» και δεν ξέρανε πώς να τον ξεφορτωθούν. Αυτόν που ποτέ «δεν καθότανε στα αβγά του», ή έστω στις κατακτημένες δάφνες του, μετά από τόσους και τόσους αγώνες. Αυτό ήτανε το «πρόβλημα» με τον Ερνέστο Τσε Γκεβάρα. Ήταν άνθρωπος της συνεχούς και ακατάπαυτης δράσης. Ο ίδιος το έχει διατυπώσει πολύ ξεκάθαρα:
«Ο καλύτερος τρόπος να πεις κάτι είναι να το κάνεις.»
Ολυμπιακός: Οι λύσεις που δίνει η επιστροφή του Ορτέγκα
Ο Ερνέστο από παιδί έκανε. Ό,τι μπορούσε και πολύ περισσότερα. Ούτε το άσθμα του, ούτε οι δύσπνοιες τον πτόησαν ποτέ. Ίσα –ίσα. Δεν άφησε ποτέ την ασθένεια να του κλέψει το σθένος του. Μπήκε δυναμικά στον αθλητισμό και διακρίθηκε στο σκληρό ράγκμπι.
Δεν θέλησε ποτέ την ησυχία και την ηρεμία. Η λαχτάρα του ήταν «να μετατρέπει την καθημερινή ζωή σε φωτιά». Σε αυτήν που -πάντα σε χρόνο ενεστώτα- «ανάβει η ματιά του», για να ζεσταίνει τις παγωμένες ελπίδες.
«Κινδυνεύοντας να φανώ γελοίος, επιτρέψτε μου να πω ότι ο αληθινός επαναστάτης οδηγείται από μεγάλο αίσθημα αγάπης», είπε κάποτε, γνωρίζοντας πολύ καλά τι λέει.
Και την Ιατρική γι’ αυτό την σπούδασε ο Τσε Γκεβάρα. Για να βοηθήσει τους συνανθρώπους του. Και έτσι την εξάσκησε όταν εργάστηκε αφιλοκερδώς, σε λεπροκομεία στο Περού, στην Κολομβία, στη Βενεζουέλα και όπου αλλού χρειάστηκε. Γιατί μέσα του, στης ψυχής του το εικονοστάσι, κράταγε πάντα αναμμένο της καρδιάς του το κερί. Αυτής της καρδιάς, της από προσωπική επιλογή, απόλυτα ταγμένης:
«Hasta la Victoria, siempre.»
Ό,τι και να πιστεύει κανείς για τον Τσε, υπάρχει κάτι αδιαμφισβήτητο και αδιαπραγμάτευτο: Υπήρξε και παραμένει το απόλυτο σύμβολο της επανάστασης. Για την ακρίβεια, από την στιγμή που εμφανίστηκε στην Ιστορία , η επανάσταση, διαβάζεται στο δικό του βλέμμα, μιλάει με την δική του φωνή, αναγνωρίζεται στο δικό του πρόσωπο.
Και φυσικά περπατάει, όπως περπάτησε εκείνος κι όπως μας προτρέπει να περπατήσουμε κι εμείς:
«Άφηνε τον ήλιο να σε σημαδεύει. Όσοι έχουν το σημάδι του ήλιου στο μέτωπο, πάει να πει πως περπάτησαν με το κεφάλι ψηλά. Πάει να πει, πως δεν έσκυψαν.»
