Η δολοφονική επίθεση στο «Charlie Hebdo»

Στις 7 Ιανουαρίου 2015 ολιγομελής ομάδα ενόπλων επιτέθηκε στα γραφεία του σατιρικού περιοδικού «Charlie Hebdo» στο Παρίσι. Ο απολογισμός της επίθεσης ήταν 12 νεκροί (ανάμεσά τους δύο αστυνομικοί) και επτά τραυματίες. Οι δράστες πραγματοποίησαν την επίθεση ανοίγοντας πυρ και κραυγάζοντας την φράση «Αλλάχ Ακμπάρ», δηλαδή «ο Θεός είναι μεγάλος», στο όνομα του προφήτη του Ισλάμ.

Μεταξύ των νεκρών ήταν οι σκιτσογράφοι Charb, Cabu, Tignous και Wolinski, καθώς και ο οικονομολόγος Μπερνάρ Μαρίς. Η επίθεση είναι η πλέον πολύνεκρη στη Γαλλία μετά από αυτήν στο τρένο της γραμμής Στρασμπούρ-Παρίσι στις 18 Ιουνίου 1961 με 28 νεκρούς κατά τη διάρκεια του Πολέμου της Αλγερίας.

Πριν από την επίθεση οι δύο ένοπλοι κουκουλοφόροι εισέβαλαν στον αριθμό 6 της οδού Νικολά Απέρ, τη διεύθυνση των αρχείων του «Charlie Hebdo». Οι ένοπλοι φώναξαν «Εδώ είναι το “Charlie Hebdo”;» και αφού κατάλαβαν το λάθος τους έφυγαν για τα κεντρικά γραφεία του περιοδικού στο νούμερο 10 της οδού Νικολά Απέρ. Εκεί συνάντησαν τη σκιτσογράφο Κορίν «Κοκό» Ρεΐ. Ανέφερε ότι οι άνδρες μιλούσαν άπταιστα γαλλικά και με απειλές την ανάγκασαν να πληκτρολογήσει τον κωδικό πρόσβασης για την πόρτα.

Οι άνδρες γέμισαν το λόμπι με πυροβολισμούς κατά την είσοδό τους. Το πρώτο θύμα ήταν ο εργαζόμενος συντήρησης Φρεντερίκ Μπουασό, ο οποίος σκοτώθηκε ενώ καθόταν στην υποδοχή. Οι ένοπλοι ανάγκασαν τη Ρεΐ με την απειλή όπλου να τους οδηγήσει σε ένα γραφείο του δευτέρου ορόφου, όπου 15 μέλη του προσωπικού είχαν συνέλευση για την πρώτη ετήσια συνέντευξη Τύπου του «Charlie Hebdo». Ο δημοσιογράφος Λοράν Λεζέ είπε ότι είχε διακοπεί καθώς νόμιζαν ότι ήταν ο ήχος ενός πυροτεχνήματος από το λόμπι και σκέφτηκαν πως ήταν ένα αστείο.

Οι ένοπλοι εισέβαλαν στην αίθουσα συσκέψεων και φώναξαν το όνομα του Σαρμπ πριν ανοίξουν πυρ. Οι πυροβολισμοί διήρκεσαν πέντε έως δέκα λεπτά. Οι ένοπλοι σκόπευαν στα κεφάλια των δημοσιογράφων και τους σκότωσαν υπό μορφή εκτέλεσης. Κατά τη διάρκεια των πυροβολισμών, η Ρεΐ επέζησε χωρίς να τραυματιστεί κρυμμένη κάτω από ένα γραφείο απ’ όπου παρακολούθησε τις δολοφονίες των Wolinski και Cabu. Ο Λεζέ επίσης επέζησε. Άλλοι μάρτυρες ανέφεραν ότι οι ένοπλοι αυτοπροσδιορίστηκαν λέγοντας ότι ανήκουν στην «Αλ Κάιντα» στην Υεμένη.

Η ψυχαναλύτρια Έλσα Καγιάτ, η οποία έγραφε μια στήλη στο «Charlie Hebdo», σκοτώθηκε. Η αστυνομική ρεπόρτερ Σιγκολέν Βενσόν επέζησε. Ένας από τους σκοπευτές τη στόχευσε, αλλά την παράτησε λέγοντας «δεν σε σκοτώνω επειδή είσαι γυναίκα» και λέγοντάς της να διαβάσει το Κοράνι. Είπε ότι την άφησε φωνάζοντας «Αλλάχ Ακμπάρ! Αλλάχ Ακμπάρ!».

Το περιοδικό έχει κατά καιρούς δημοσιεύσει αρκετά σκίτσα που σατιρίζουν τον Μωάμεθ. Από τα πιο χαρακτηριστικά είναι αυτό όπου στο εξώφυλλο του περιοδικού απεικονίζεται ένας υπερορθόδοξος Εβραίος να σπρώχνει έναν μουσουλμάνο σε καροτσάκι, με τίτλο «Άθικτοι 2». Ανάμεσα στα σκίτσα υπάρχουν μερικά στα οποία ο Μωάμεθ απεικονίζεται γυμνός.

ME MIA MATIA...
1186: Αποφασιστική νίκη κοντά στον Στρυμόνα επιτυγχάνει ο Έλληνας στρατηγός Αλέξιος Βρανάς επί των Νορμανδών, οι οποίοι βάδιζαν κατά της Κωνσταντινούπολης, μετά την κατάληψη του Δυρραχίου και της Θεσσαλονίκης.
1826: Ο Ανδρέας Μιαούλης σπάει τον αποκλεισμό του Ιμπραήμ και μεταφέρει πολεμοφόδια στο πολιορκημένο Μεσολόγγι.
1919: Τα πρώτα ελληνικά τμήματα (34 ΣΠ) αποβιβάζονται στην Οδησσό της Ρωσίας, προκειμένου να συμμετάσχουν στις επιχειρήσεις των Συμμάχων κατά των μπολσεβίκων.
1927: Ιδρύεται η ομάδα μπάσκετ των Χάρλεμς από τον Έιμπ Σάπερσταϊν. Η ομάδα αποτελείται από παίκτες ζογκλέρ που παίζουν μπάσκετ χωρίς να εφαρμόζουν τους κανονισμούς εν ονόματι του θεάματος και κατά καιρούς φιλοξένησαν στη σύνθεσή τους μεγάλα ονόματα του ΝΒΑ, όπως ο Καρίμ-Αμπντούλ Τζαμπάρ κ.ά.
1966: Ο Μίκης Θεοδωράκης ανακοινώνει σε συνέντευξη Τύπου ότι άρχισε να μελοποιεί εννέα ποιήματα από τη «Ρωμιοσύνη» του Γιάννη Ρίτσου, με αφορμή τα επεισοδιακά γεγονότα του Πειραιά της 6ης Ιανουαρίου.
1977: Οι λιμενικές αρχές εντοπίζουν και κατάσχουν 11 τόνους χασίς επί του υπό κυπριακή σημαία Μ/S «Γκλόρια» στον Ισθμό της Κορίνθου. Η υπόθεση αυτή γρήγορα γίνεται λαϊκό τραγούδι από τον Βασίλη Τσιτσάνη, με τίτλο «Το βαπόρι απ’ την Περσία».
1979: Τα βιετναμέζικα στρατεύματα καταλαμβάνουν την Πνομ Πεν, διώχνοντας τον Πολ Ποτ και τους Ερυθρούς Χμερ.