Η «γέννηση» της Μόνα Λίζα

Ο Ιταλός μετρ θα δημιουργήσει το αριστούργημά του, που θα μείνει στην ιστορία ως Μόνα Λίζα. Αποτελεί ιδιοκτησία του γαλλικού κράτους και εκτίθεται στο Μουσείο του Λούβρου, στο Παρίσι. Ο πίνακας, διαστάσεων 77 εκ. × 53 εκ., απεικονίζει μία καθιστή γυναίκα, τη Λίζα ντελ Τζιοκόντο (μάλλον), η έκφραση του προσώπου της οποίας χαρακτηρίζεται συχνά ως αινιγματική (ή και σνομπίστικη). Η Λίζα ντελ Τζιοκόντο ήταν μέλος της οικογένειας Γκεραρντίνι από τη Φλωρεντία και την Τοσκάνη και σύζυγος του εύπορου έμπορου μεταξιού Φρανσέσκο ντελ Τζιοκόντο. Ο πίνακας ήταν παραγγελιά για το καινούργιο τους σπίτι και για να γιορτάσουν τη γέννηση του δεύτερου γιου τους, Αντρέα.

Εναλλακτικές απόψεις για τη δημιουργία έχουν εκφραστεί, με κάποιους μελετητές να θεωρούν ότι η Λίζα ντελ Τζιοκόντο ήταν το αντικείμενο μιας άλλης προσωπογραφίας, ενώ σύμφωνα με τον Σίγκμουντ Φρόιντ το μειδίαμα της Μόνα Λίζα ήταν αποτέλεσμα ανάκλησης της ανάμνησης της μητέρας του Λεονάρντο Ντα Βίντσι.

Η φήμη του πίνακα αυξήθηκε όταν η Μόνα Λίζα κλάπηκε στις 21 Αυγούστου του 1911. Η ιστορία της Μόνα Λίζα περιβάλλεται από μυστήριο, ιστορίες συνωμοσίας και πολλή φαντασία. H ουσία είναι ότι, 512 χρόνια μετά, παραμένει ο πιο αναγνωρίσιμος πίνακας παγκοσμίως.

Στο μουσείου του Λούβρου έχει και το δικό της δωμάτιο με ειδική πρόσοψη από αλεξίσφαιρο γυαλί, το οποίο διατηρεί σταθερή τη θερμοκρασία του πίνακα. Η κατασκευή του χώρου κόστισε περίπου 7 εκατομμύρια δολάρια. Η δημοτικότητά της είναι τόσο μεγάλη που έχει μέχρι και δικό της γραμματοκιβώτιο στον Λούβρο για να δέχεται γράμματα ή ακόμα και ραβασάκια ερωτικής εξομολόγησης από τους θαυμαστές της. Εξαιτίας όλων των παραπάνω, η Μόνα Λίζα είναι αδύνατο να κοστολογηθεί, καθώς θεωρείται «πραγματικά ανεκτίμητη». Σύμφωνα με τον γαλλικό νόμο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, το έργο δεν μπορεί να πουληθεί ή να αγοραστεί.