Ο Θρύλος και η μιζέρια
Ο Red Duckling σηκώνεται για ακόμα μία φορά να χειροκροτήσει ένα μύθο, νιώθοντας ευλογημένος που είδε τη ιστορία να γράφεται μπροστά στα μάτια του.
Πρώτα σηκώθηκε ο Βασίλης για τρεις. Έχοντας κάνει το μαγικό βηματάκι πίσω. Πόσες και πόσες φορές έχει αποφύγει έτσι τους αντιπάλους. Πόσες και πόσες φορές δεν ακολούθησε το χλατς. Όπως και τώρα. Η μπάλα στο καλάθι, ο Σπανούλης στην κορυφή. Ο Θρύλος του Θρύλου.
Θα λέω ότι ήμουν εκεί εκείνο το βράδυ στο ΣΕΦ. Όπως ήμουν εκεί σε όλες τις μεγάλες στιγμές του Kill Bill με τον Ολυμπιακό, είτε μέσα στο γήπεδο είτε βλέποντας την ιστορία να γράφεται από την τηλεόραση. Ευλογημένοι όσοι ζήσαμε αυτόν τον παίκτη, αυτή την παρέα, αυτή την ομάδα.
Και οι περισσότεροι φαντάζομαι συνειδητοποιημένοι το τι συμβαίνει φέτος. Τα έγραψε νωρίτερα ο Ψιλόπουλος. Με 96 πόντους παθητικό, απλά συμμετέχεις στη διοργάνωση. Μία νίκη επί της Φενέρ δεν νομίζω ότι θα άλλαζε τίποτα σε αυτή τη σεζόν. Ούτε άλλαξε η ήττα.
Χθες λοιπόν ήταν η βραδιά του GOAT. Συγγνώμη αν πονάει τους... αντικειμενικούς που είδαν χθες τη βραδιά του... Ζοτς. Συγγνώμη και αν πονάει και όσους Ολυμπιακούς... κουράστηκαν να βλέπουν χθες το τρίποντο του Σπανούλη. Ναι, υπήρξαν αρκετοί που εξέφρασαν τη δυσφορία (!) τους στα social media.
Σύμφωνα λοιπόν με τους τελευταίους, απαγορεύεται να ζήσουμε αυτή την ιστορική ΣΤΙΓΜΗ επειδή η ομάδα δεν είναι καθόλου καλά. Τίποτα δεν πρέπει να χαρούμε σε αυτή τη χρονιά. Να ζήσουμε ένα έτος μέσα στη μιζέρια, στη γκρίνια, στην κακομοιριά.
Ή όπως μου έστειλε ένας απάντηση στις 2:30 το πρωί στο τρίποντο του Σπανούλη που ανέβασα σε story: "Χέσε με ρε παπί".
Σπανούλης: Η αντίδρασή του γιου του την ώρα του ρεκόρ (vid)
