Τρελογιατρέ, ώρες ώρες δεν μας αντέχω!

Μετά από ποδοσφαιρικά βράδια όπως το χθεσινό που δεν έκριναν ΤΙΠΟΤΑ, συνηθίζω να εξαφανίζομαι από τα social. Όχι γιατί δεν έχω να πω κάτι. Όχι γιατί δεν μπορώ την καζούρα των νικητών. Αλλά δεν αντέχω εμάς. Την γκρίνια στα όρια της αχαριστίας ρε αδερφέ. Την σιχαίνομαι.

Μικρή παρένθεση βόλεϊ. Τον οπαδό του Παναθηναϊκού τον αντέχω και τον καταλαβαίνω. Σε μία χρονιά που δεν είχε από πουθενά να πιαστεί, έκανε cover photo ένα πρωτάθλημα βόλεϊ μετά από 14 χρόνια. Tον καταλαβαίνω.

Πάμε στην μπάλα. Τον οπαδό του ΠΑΟΚ τον καταλαβαίνω. Σε μια χρονιά που μέχρι πριν λίγα 24ώρα έβριζε τους παίκτες, τον προπονητή, τα πάντα γιατί είχε χάσει τα πάντα, βρήκε να πιαστεί σε μία νίκη που μείωσε στο -14. Τον καταλαβαίνω.

Και τους αντέχω. Εμάς δεν αντέχω.

Βαριέμαι να απαριθμήσω τι έχει κάνει ο ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ Ολυμπιακός φέτος. Ή μάλλον ντρέπομαι να θυμίσω στον φίλαθλο της ομάδας μου τι συμβαίνει εδώ και 12 μήνες, τι χαρές έχει πάρει, τι κ...α έχει νιώσει.

Ή για να είμαι πιο δίκαιος: Είναι ηλίθιο να βάλω κάτω όλες τις χαρές και τις ειδικές συνθήκες που βρισκόμαστε μέσα Ιουλίου μετά την άνετη μαθηματικά κατάκτηση του τίτλου για να αντικρούσω το κύμα γκρίνιας που ξέσπασε για ένα ματς που δεν έκρινε ΤΙΠΟΤΑ.

ΤΙΠΟΤΑ! Σε κανένα βιβλίο της ιστορίας δεν υπάρχουν λίστες αήττητων. Παρά λίστες πρωταθλητών. 45 έναντι 3 για παράδειγμα σε αυτή την… κόντρα (;). Το αήττητο προκύπτει στην πορεία και μπαίνει ως κερασάκι στη τούρτα.

Τρως λοιπόν επιβλητικά μια γευστική τούρτα μετά από δύο χρόνια, με 10 σερί ντέρμπι χωρίς ήττα, και ξεσπάς για το… κερασάκι που δεν έφαγες; Γκρινιάζεις για να γκρινιάξεις; Αχάριστος; Αχόρταγος;

Ναι, είσαι εσύ που γκρίνιαζες γιατί έως το 89’ ο Ολυμπιακός ήταν μέσα στο παιχνίδι στην έδρα κάποιας Μπάγερν. Θύμισέ μου; Εσύ δεν στάζεις κάθε φορά που βλέπεις το γκολ του Ελ Αραμπί στο 119’; Και περιμένεις πώς και πώς τη ρεβάνς με Γουλβς;

Και μιας και είπα ρεβάνς με Γουλβς. Δικαιολογώ 101% το άδειασμα των παικτών μετά την κατάκτηση του τίτλου. Όλοι αδειάσαμε. Χθες σε παρέα άρρωστων γαύρων, καθίσαμε να δούμε σοβαρά το ματς μετά το 80’.

Η μόνη μου ανησυχία είναι κατά πόσο θα μπορέσουν να γυρίσουν το τσιπάκι ενόψει των δύο τελικών και ειδικά του αγώνα με τη Γουλβς. Έχω εμπιστοσύνη στον Μαρτίνς και στη δίψα των παικτών για διάκριση. Ελπίζω λοιπόν να γυρίσει αυτό το τσιπάκι.

Όχι όμως ρε φίλε να γκρινιάζω και γράφω ό,τι να ‘ναι για το τίποτα.

Όχι να γίνω μίζερος και αχάριστος επειδή ο Μπάμπης από την Άνω Τούμπα βρήκε ένα πάτημα να πικάρει τον Μπάμπη από το Κερατσίνι.