Τρία πράγματα για τους ηθοποιούς του ελληνικού σινεμά που πιθανότατα δεν γνωρίζατε

Οι έλληνες ηθοποιοί του παλιού ελληνικού κινηματογράφου έμπαιναν στην περιπέτεια της μεγάλης οθόνης έχοντας να αντιμετωπίσουν τρεις ιδιαιτερότητες.

Ουσιώδης προϋπόθεση ήταν πάντοτε η άδεια ασκήσεως επαγγέλματος ηθοποιού ένας θεσμός που διήρκεσε μισό αιώνα. προτού καταργηθεί από την κυβέρνηση της ΝΔ το 1981. Η πολυπόθητη αυτή άδεια ασκήσεως επαγγέλματος δινόταν από συγκεκριμένη επιτροπή, τα μέλη της οποίας αποδείχθηκε συχνά δεν διέθεταν την απαραίτητη ευθυκρισία. Εξ ου και σε πολλές περιπτώσεις αδικήθηκαν και ταλαιπωρήθηκαν ταλαντούχοι ηθοποιοί. Τρανταχτό παράδειγμα ο Κώστας Βουτσάς που ήρθε από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα για να δώσει εξετάσεις στο υπουργείο για την άδεια ηθοποιού και απορρίφθηκε δύο φορές, με το αιτιολογικό ότι «δεν κάνει για ηθοποιός».

Έχει γίνει γνωστό επίσης ότι οι ηθοποιοί έπρεπε να φέρνουν οι ίδιοι στο γύρισμα τα ρούχα για τον ρόλο τους. Ο Δαλιανίδης το επισημαίνει αυτό λέγοντας πως από τις πιο σικ ηθοποιούς ήταν η Τζένη Καρέζη αλλά και η Μαίρη Χρονοπούλου. Το πρόβλημα ήταν ότι οι βεντέτες της εποχής εκείνης που γύριζαν ταυτόχρονα περισσότερες από μία ταινίες γύριζαν από στούντιο σε στούντιο έχοντας μετατρέψει το ιδιωτικό τους αυτοκίνητο σε κινητή γκαρνταρόμπα. Ο Ανδρέας Μπάρκουλης είναι ένα από τα πιο γνωστά παραδείγματα.

Τέλος την ώρα του γυρίσματος κάποιοι ηθοποιοί όπως ο Χατζηχρήστος και η Βλαχοπούλου είχαν την τάση να αυτοσχεδιάζουν, παραβαίνοντας το σενάριο. Συχνά οι αυτοσχεδιασμοί τους αποδεικνύονταν καλύτεροι από τα προβλεπόμενα και οι σκηνοθέτες κρατούσαν τη σκηνή. Ωστόσο αυτή η «κακή συνήθεια» κρατούσε σε αγωνιώδη εγρήγορση τους συμπρωταγωνιστές τους που έπρεπε να είναι έτοιμοι ανά πάσα στιγμή να ανταποκριθούν σε κάθε παρέκκλιση από το αρχικό σενάριο.